ராதே கிருஷ்ணா 14-10-2019
ஸ்ரீமத்வாச்சாரியார்
வாழி இராமாநுசப்பிள்ளான் மாதகவால்
வஞ்சப் பரசமயம் மாற்ற வந்தோன் வாழியே!
mAmunigaL -AzhwAr thirunagari, with ashta dhik gajangaL under his thiruvadi
mAmunigaL – kAnchipuram
ஸ்ரீமத்வாச்சாரியார்
மத்துவர்
| ஸ்ரீமத்வாச்சாரியார் | |
|---|---|
 | |
| பிறப்பு | 1238 பாஜகா, துளு நாடு, உடுப்பி, இந்தியா[1] |
| இறப்பு | 1317 உடுப்பி |
| இயற்பெயர் | வாசுதேவர் |
| தலைப்புகள்/விருதுகள் | பூர்ணப் பிரஞ்ஞர் அல்லது ஆனந்த தீர்த்தர் |
| நிறுவனர் | உடுப்பி கிருஷ்ண மடம் |
| குரு | அச்சுத பிரகாச தீர்த்தர் |
| தத்துவம் | துவைதம் |
மத்துவர் அல்லது மத்வர் என்ற மத்வாச்சாரியார் (Madhvacharya, 1238 – 1317) இந்தியாவின் மூன்று மத தத்துவ போதகர்களில் ஒருவர். மற்ற இருவர் அத்வைதத்தை நிலைநாட்டிய ஆதி சங்கரரும் விசிஷ்டாத்வைதத்தை பரப்பிய இராமானுஜரும் ஆவர். இம்மூவருடைய தத்துவநூல்களின் அடிப்படையில் பல்வேறு மதக்கோட்பாடுகள் இந்து சமயத்தவர் சிலரிடையே இன்றளவும் பின்பற்றப்பட்டு வருகின்றன. மத்வர், துவைதம் என்ற சித்தாந்த தத்துவ இயலை நிலைநாட்டினார்.
பொருளடக்கம்
வாழ்க்கை
மத்வரின் இயற்பெயர், வாசுதேவர். கர்னாடகா மாகாணத்தில் உடுப்பிக்கருகில் உள்ள பாஜகசேத்திரம் என்ற சிற்றூரில் பிறந்தார். 8வது வயதிலேயே துறவியானார். துறவியானதும் அவருக்கு கொடுக்கப்பட்ட பெயர் பூர்ணப் பிரக்ஞர். மெத்தப்படித்த துறவி என்பது மட்டும் அல்ல, அவர் உடல்பலத்திலும், மந்திர சக்தியிலும், சூட்சும செய்கைகளிலும் கைதேர்ந்தவர் எனக் கருதப்படுகிறார். அநுமன், பீமன் இவர்களுக்கு பிறகு வாயு தேவனின் அவதாரமாக உதித்தவராக மத்வர் கருதப்படுகிறார். அதனால் அவருக்கு முக்கியப் பிராணன் என்றொரு பெயரும் உண்டு. அவரது 37 நூல்களில் இவர் தன்னை ஆனந்ததீர்த்தர் என்றே அறியப்படுகிறார்.
நூல்கள்
மத்வர் முதலில் அத்வைத வேதாந்தம் படித்து அதில் மகிழ்ச்சி அடையாமல் தானே இந்துமத நூல்களுக்கு உரைகள் சொல்லலானார். தன்னுடைய முந்தைய பிறவிகளில் கற்றறிந்ததையே சொல்வதாகக் கூறினார். அவருடைய சொல்வன்மையும், பேச்சுத்திறனும், கருத்துக்களின் சுதந்திரமும் அவரை மாணவர் என்ற நிலையிலிருந்து எங்கு படித்தாரோ அதே மடத்தின் தலைவராகும் அளவுக்கு உயர்த்தியது.
அவருடைய தத்துவக்கொள்கை ஏட்டுப்படிப்பை பின்னுக்குத்தள்ளி அன்றாட வாழ்க்கையை அடித்தளமாகக்கொண்டது. அதையொட்டி பிரம்ம சூத்திரம், சில உபநிடதங்கள், பகவத் கீதை முதலிய நூல்களுக்கு விரிவான உரைகள் எழுதினார். இவைகளை எழுதுவதற்கு முன்னால் 21 மாற்று சம்பிரதாயங்களின் நூல்களைக் கற்றறிந்தார் என்பர். ஸ்ரீமத் பாகவதத்திலிருந்து 1600 சுலோகங்கள் எடுத்து அவைகளுக்கு உரை இயற்றினார். இவர்தான் முதன்முதலில் பாகவதத்தை தத்துவ நூல்களில் மேற்கோள்களாக எடுத்தாண்டார் என்று வழக்கிலிருக்கிறது. இன்னும் மகாபாரத தாத்பர்ய நிர்ணயம் என்றொரு நூல், இவருடையது. 32 அத்தியாயங்கள் கொண்டது, மகாபாரதத்தின் உட்கருத்துகளையெல்லாம் எடுத்துச்சொல்வது.
ருக்வேதத்திலிருந்து 32 நூற்பக்கங்களுக்கு பொருளுரை எழுதியுள்ளார். வேத மந்திரங்களுக்கு உரை எழுதுவதில், சாயனரிடமிருந்து மாறுபட்டு, ஒரே கடவுள், பக்தியொன்றுதான் அவருக்கு நாம் செய்யவேண்டியது, இதுதான் வேதங்களின் பொருள் என்று பிரம்ம சூத்திரம், உபநிடதங்கள், புராணங்கள் இவற்றிலிருந்தும் மேற்கோள்களைக் கையாண்டு, துவைத சித்தாந்தம் செய்திருக்கிறார்.
துவைத வேதாந்தம்
துவைதம் என்றால் இரண்டு. முக்கியமாக பிரம்மத்தையும் ஆன்மாவையும் இரண்டு வேறு வேறு தத்துவங்களாகப் பிரித்துச் சொல்வதால் மத்வருடைய தத்துவ கூற்றுகளுக்கு இந்தப் பெயர் நிலைத்தது. உண்மையில் இந்த வேதாந்தத்தில் இன்னும் சில தத்துவங்கள் வேறுபடுத்திச் சொல்லப்படுகின்றன. அதன்படி ஐந்து வேற்றுமைகள் நிரந்தரமானவை. அவை:
- பிரம்மமும் ஆன்மாக்களும்
- ஆன்மாவும் ஆன்மாவும்
- பிரம்மமும் உலகும்
- ஆன்மாவும் உலகும் மற்றும்
- உலகிலுள்ள பொருளும் பொருளும்.
இவ்வைந்து வேற்றுமைகளைத் தத்துவக் கண் கொண்டு ஆராய்ந்தால், பிரம்மம் என்று அழைக்கப்படும் நாராயணன் அல்லது கடவுள் தத்துவத்தில் இரண்டு அடிப்படை வேற்றுமைகளை இப்படியும் பாகுபடுத்தலாம். ஆன்மா கடவுளின் ஒரு அணுவளவு பாகமாதலால், இவர்களின் வேற்றுமையை மரத்திற்கும் மரத்திலுள்ள ஒரு இலைக்கும் உள்ள வேற்றுமையாகச் சொல்லலாம். இதை வடமொழியில் ஸ்வகத பேதம் என்பர். அதாவது ‘தன்னுள்ளிருக்கும் வேற்றுமை’. கடவுளுக்கும் உலகுக்கும் உள்ள வேற்றுமையோ இரு பகுப்புகளுக்குள் (Categories) இருக்கும் வேற்றுமை. இவ்வேற்றுமையை விஜாதீய பேதம் என்பர். மரத்திற்கும் வேறு பகுப்பைச்சேர்ந்த மலைக்கும் உள்ள பகுப்பு வேற்றுமை போல. இவ்விரண்டு அடிப்படை வேற்றுமைகளை முன் நிறுத்தியே மத்வரின் தத்துவ இயல் விரிவாக்கம் செயல்படுகிறது. அதனாலும் அவருடைய தத்துவம் துவைத-தத்துவம் என்று பெயர் பெறுகிறது. இராமானுஜரின் விசிஷ்டாத்வைதம் இவ்வேற்றுமை விஷயத்தில் முதலில் சொன்ன ‘தன்னுள்ளிருக்கும் வேற்றுமையை’ ஒப்புக்கொள்கிறது. ஆனால் இரண்டாவது வேற்றுமையை ஒப்புக்கொள்கிறதில்லை. ஆதி சங்கரரின் அத்வைதமோ இரண்டு வேற்றுமைகளையுமே ஒப்புக்கொள்வதில்லை.
மத்வருடைய வேதாந்தக்கொள்கையை ‘துவைதம்’ (இரண்டுள்ளது) என்று அழைப்பதற்கு மற்றொரு முக்கிய காரணம் உண்டு. கடவுள் நாராயணன் ஒருவர் தான் சுதந்திரர். மற்ற எல்லா உலகப்பொருள்களும் அவரிடமிருந்து வேறுபட்டு இருந்தாலும் சுதந்திரமில்லாமல் அவரால் ஆட்டிப் படைக்கப்படுகின்றன. அதனால் சுதந்திரர் ஒரு பகுப்பாகவும் சுதந்திரமற்றதெல்லாம் ஒரு பகுப்பாகவும் இரண்டு பகுப்புகள் எக்காலமும் இருந்தே தீரும். இதனாலும் இக்கொள்கை ‘துவைதம்’ என்று கூறப்படுகிறது.
அற்புதங்கள் பல புரிந்த அற்புதன்
மத்வாச்சாரியாரின் வாழ்க்கையில் நடந்த (அல்லது, அவர் நடத்திய) பல அற்புதங்களைப் பற்றிய விவரங்கள் அவர் காலத்திலேயே வாழ்ந்த நாராயண பண்டிதர் என்பவர் இயற்றிய மத்வவிஜயம் என்ற நூலில் உள்ளன. அவையெல்லாவற்றிலும் முக்கியமான ஒன்று சரித்திரப்பிரசித்தி பெற்றது.
ஒரு சமயம் உடுப்பிக்கருகில் கடலில் ஒரு கப்பல் சென்று கொண்டிருந்தபோது புயலில் ஆபத்துக்குள்ளாகியது. கடற்கரையில் நின்றுகொண்டிருந்த மத்வர் தன் மேல் துணியை காற்றில் வீசிக்காட்டி என்னமோ செய்தார். கப்பல் ஆபத்திலிருந்து தப்பி கரை சேர்ந்தது. கப்பலின் தலைவர் அவரை வணங்கி, அவரை தன்னிடமிருந்து ஒரு பரிசு வாங்கிக்கொள்ளும்படி வற்புறுத்தினார். கப்பலின் அடித்தளத்தில் கோபி சந்தனத்தில் ஒரு பாறை இருப்பதாகவும், அது தனக்கு வேண்டும் என்றும் கூறினார் மத்வர். இவ்விதம் ஓர் அற்பமான கற்பாறையைக் கேட்கிறாரே என்று வியந்தவாறே கப்பல் தலைவர் அதை எடுத்துக் கொடுத்தார். அதனுள் தன் கையை விட்டு சாளக்கிராமத்தினால் ஆன ஒரு அழகிய பாலகிருஷ்ண விக்கிரகத்தை வெளியே எடுத்தார் மத்வர். தானே அந்தப் பாரமான விக்கிரகத்தைத் தூக்கிக்கொண்டு சென்றார். அதுதான் இன்றும் உடுப்பி கோயிலில் மூலவிக்கிரகமாக உள்ளது.
அவ்விக்கிரகத்தைப்பற்றி அவர் வெளிப்படுத்திய தகவல் இன்னும் பெரிய விந்தை. ‘விஸ்வகர்மா என்ற தெய்வச்சிற்பியால் செய்யப்பட்டு, துவாரகையில் துவாபரயுகத்தில் ருக்மணியால் பூஜிக்கப்பட்டு, பிற்பாடு துவாரகை மூழ்கியபோது கடலில் மூழ்கிய விக்கிரகம் அது’! பஞ்சபாண்டவர்களின் வனவாச சமயம் அவர்களைக் காண அடிக்கடி தேடிச் சென்றதால் அவர் வெளியே செல்லும் நாட்களில் பாதபூஜை செய்ய முடியாது ருக்மிணி தேவி வருந்தியதால் தேவசிற்பியான விஸ்வகர்மாவை அழைத்து ருக்மிணி தேவி விரும்பி வேண்டிய வடிவான, அன்னை யசோதையின் தயிர் கடையும் மத்தை பிடுங்கிக் கொண்டு ஓடும் தன் சிலா ரூபத்தை வடித்துத் தர கிருஷ்ணர் இட்ட கட்டளையின்படி விஷ்வகர்மா செய்த திருவுருவே அது.துவாரகையில் கிருஷ்ணர் இல்லாத போது துவாரகை வந்த மகான்கள், மக்கள் அனைவரும் வழிபட்ட உருவம் அது. துவாரகை கடலில் மூழ்கிய போது ருக்மிணி தேவி வழிபட்ட அந்த விக்கிரகமும் கடலில் மூழ்கி பல ஆயிரம் வருடங்கள் கடந்த பின்னர் மத்வர் கையில் வெளிப்பட்டது.[2]
மேற்கோள்கள்
- ↑ Sharma, B. N. Krishnamurti (1962). Philosophy of Śrī Madhvācārya (reprint ). Motilal Banarsidass Publ 1986. பக். XI-XXV. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9788120800687. பார்த்த நாள்: 16 April 2015.
- ↑ குமுதம் ஜோதிடம்; 29.01.2010; மத்வர் கண்டெடுத்த மகத்தான புதையல்; பக்கம் 3-7
மேலும் பார்க்க
துணை நூல்கள்
- சுவாமி தபஸ்யானந்தர். Bhakti Schools of Vedanta. 1990 Sri Ramakrishna Math. Mylapore, Chennai.
- J.H. Dave. Immortal India (4 volumes).1959 Bharatiya Vidya Bhavan, Mumbai.
- V. Krishnamurthy. The Ten Commandments of Hinduism. 1994 New Age International. New Delhi. ISBN 81-224-0628-9
ஆதி சங்கரர்
| ஆதி சங்கரர் | |
|---|---|
| |
| இயற்பெயர் | சங்கர |
| தலைப்புகள்/விருதுகள் | அத்வைதம் நிறுவியவர்,இந்து மறுமலர்ச்சி, சண்மதம் (ஆறுமதங்கள்) நிறுவியவர் |
| குரு | கோவிந்த பகவத் பாதர் |
| தத்துவம் | அத்வைதம் |
| மேற்கோள் | ஹுதர நிமித்தம் பஹுக்ருத வேஷம் ("வயிற்றை நிரப்ப இவ்வளவு வேஷம்" போடுகிறான் மனிதன்) |
ஆதிசங்கரர் (சமற்கிருதம்: Ādi Śaṅkara), ஏழாம் நூற்றாண்டு இன்றைய கேரளத்திலுள்ள "காலடி" எனப்படும் ஊரில் ஆர்யாம்பாள்/சிவகுரு தம்பதியினருக்கு மகனாய் தோன்றிய மெய்ஞான வல்லுநர்.
இளமை பிராயத்தில் கௌடபாதரின் சீடரான கோவிந்த பகவத்பாதரிடம் வேதாந்தம் மற்றும் இதர தத்துவங்கள் பயின்று சங்கர பகவத்பாதர் என்று அழைக்கப்பட்டார்.
இந்து சமயத்தின் மூன்று அடிப்படை நூல்கள் என்று அறிப்படும் பத்து உபநிடதங்கள், பிரம்ம சூத்திரம் மற்றும் பகவத் கீதைக்கு விளக்கவுரை அளித்து அவை போதிக்கும் அத்வைத வேதாந்தம் அதாவது இரண்டற்றது என்கிற அத்வைத தத்துவத்தை உலகத்திற்கு எடுத்துக்காட்டியவர்.
மேலும் விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம் போன்ற சமய நூல்களுக்கும் இவர் விளக்கவுரை நிருவியுள்ளதாக பொதுக் கருத்து உள்ளது. சிவானந்த லஹரி, கோவிந்தாஷ்டகம், பஜ கோவிந்தம், சித்தாந்த சாங்கியம், விவேகசூடாமணி, ஆத்மபோதம், உபதேச சாஹஸ்ரி, கனகதாரா ஸ்தோத்திரம், சுப்ரஹ்மண்ய புஜங்கம் போன்ற நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.
பொருளடக்கம்
சங்கரர் நிறுவிய அத்வைத பீடங்களும் அவரது சீடர்களும்
சங்கரர் பாரதம் முழுவதும் பயணித்து தெற்கில் சாரதா பீடம், சிருங்கேரி, மேற்கில் துவாரகா பீடம், துவாரகை, வடக்கில் ஜோஷி மடம் மற்றும் கிழக்கில் கோவர்தன பீடம், புரி என நான்கு அத்வைத பீடங்கள் நிறுவி தன் சீடர்களான அஸ்தாமலகர், சுரேஷ்வரர், பத்மபாதர் மற்றும் தோடகர் என்பவர்களை ஒவ்வொரு பீடத்திற்கும் மடாதிபதிகளாக நியமித்தார். காஞ்சிபுரத்தில் சர்வக்ஞான பீடம் எனும் வேதாந்த கல்வி நிலையத்தை நிறுவினார். தமது 32ஆம் அகவையில் கேதார்நாத்தில் சமாதி அடைந்த சங்கரர் பொது நம்பிக்கையில் இந்து மதத்தின் மாபெரும் சிற்பி எனப் போற்றப்டுகிறார்.[1]
காலம்
கி.பி நான்காம் நூற்றாண்டு என்பதும் கி.பி ஏழாம் நூற்றாண்டு என்பதும் இவர் வாழ்ந்துவந்த காலத்தினை பற்றி இரு வாதங்கள் நிலவுகின்றன.
தத்துவம்
பொதுவாக ஆத்மாவைப் பற்றிக் கூறியது. அது பிரம்மம் என்றும் அடிப்படையான எதார்த்தமென்றும், ஒரே சாராம்சமென்றும் அழைக்கப்பட்டது. இயற்கைப் பொருட்களின் உலகம் இந்த ஆன்மாவினால் உருவாக்கப்பட்ட ஒன்று என்று கூறுகிறது. இவரது தத்துவம் அத்வைதம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
பிரம்மத்தின் கனவாக, நினைவுத்தடமாக இந்த உலகம் உள்ளது. இயற்கை நிகழ்வுகளின் உலகம் ஒரு பிரம்மை தான். நிலையான மனிதனிடமிருந்து மறைக்கக்கூடிய அலைகள், குமிழிகள், நுரையாக உலகம் விளங்குகிறது. நிரந்தர ஆன்மாவிற்கு மனித உடல் ஒரு புறவடிவமாகும். ஆன்மா என்பது பிரம்மத்தின் அவதாரம் அல்லது துளியாக இருக்கிறது. நிரந்தரமான பிரம்மம் முன்னால் இருக்கிறது. பின்னால் இருக்கிறது, வலப்புறத்திலும், இடப்புறத்திலும் மேலும் கீழும் பரவியிருக்கிறது. இவை அனைத்திலும் பிரம்மம் ஒன்றுதான். அதுவே சிறந்தது. பிரம்மத்தை தவிர வேறெந்த பொருளும் கிடையாது.
உலகின் தோற்றங்களனைத்தும் பிரம்மம் தான். வேறு எதுவுமில்லை. தெய்வீக ஆத்மாவான பிரம்மத்திடமிருந்து தான் எல்லா உயிர்களும் தோன்றியுள்ளன. ஆகவே அவை அனைத்தும் பிரம்மம் தான். இதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். சாதாரண மக்களின் உடனடி பிரச்னைகளுக்கு தத்துவம் வழிகாட்டாது. அது தொலைவில் உள்ளது. தத்துவவாதி வாழ்க்கைக்கு வெளியில் நின்று அதை காண வேண்டும் என்று எழுதினார். ஒரே உண்மையான எதார்த்தம் என்பது பிரம்மம் ஆகும். நிகழ்ச்சிகள் நிரம்பிய தற்காலிக உலகம் உண்மையான அறிவாகாது. பிரம்மத்தை புரிதல் மட்டுமே உண்மையான அறிவாகும் என்பது சங்கரரின் அத்வைதம்.
துறவறம்
தமது எட்டாம் அகவையில் துறவறம் மேற்கொண்ட சங்கரர் கோவிந்த பகவத்பாதர் என்பவரிடம் அத்வைதம் முதலிய விஷயங்களைக் கற்றுத் தேர்ந்தார்.
மனீஷா பஞ்சகம்
தமது அத்வைதக் கொள்கைகளை பறைசாற்றி வரும்போது ஒரு நாள் சங்கரர் ஆற்றில் நீராடி விட்டு வருகிற போது ஐந்து நாய்களுடன் சண்டாளர் ஒருவர் அவர் முன்னே வருகின்றார்.
அதைக் கண்டு பதைத்த சங்கரரின் சீடர்களும் சங்கரருக்கு வழி விட்டு ஒதுங்குமாறு அவரைக் கேட்கின்றனர். அப்போது அச்சண்டாளர் சங்கரரிடம் "என் உடல் நகர வேண்டுமா அல்லது ஆத்மா நகர வேண்டுமா" எனக் கேட்க, சங்கரர் அவன் காலில் விழுந்து பணிகிறார் என சங்கர விஜயம் கூறுகின்றது.
உண்மையுணர்ந்தவராய், அத்வைதத்தின் பரிபூர்ண உண்மையை தமக்கே உணர்த்தி அருளியதாக கூறி அச்சண்டாளரை தமது குருவாக ஏற்று சங்கரர் மனீஷா பஞ்சகம் பாடினார். இதுவே சங்கரருக்கு ஆத்ம ஞானம் பரிபூர்ணமாக கிடைத்த நிகழ்வு ஆகும்.
இவ்வுண்மையை சங்கரருக்கு உணர்த்த சண்டாள உருவில் சிவனே வந்ததாக சங்கர விஜயம் முதலிய நூல்கள் கூறுகின்றன.அவர் கருத்துப்படி, குமுகத்திற்கு (சமூகத்திற்கு) ஒவ்வாத ஆதாரமற்ற, தேவையற்ற சமயப் பழக்க வழக்கங்களாக கருதியவைகளைச் சாடவும் செய்தார்.
வாதங்கள்
கபாலிக சமயம், அவர் தடுத்தாட்கொண்ட சமயங்களுள் ஒன்று. இன்றைய சென்னைக்கு அருகில் இருக்கும் மாங்காடு எனும் ஊரே காபாலிகர்களோடு சங்கரர் வாதம் செய்த இடமாகும்.
கர்ம மீமாம்ஸா எனப் படும் கொள்கையினை பின்பற்றி மஹிஷ்மதி எனும் ஊரில் வசித்து வந்த மண்டன மிஸ்ரர் உடன் அவரது மனைவி சரஸவாணி முன்னிலையில் வாதம் செய்தார் சங்கரர். மந்தன மிஸ்ரரைத் தொடர்ந்து அவரது மனைவி சரஸவாணியுடனும் வாதிடுகின்றார் சங்கரர். சங்கரருடன் வாதத்தில் தோல்வி அடைந்த மந்தன மிஸ்ரர், துறவறம் ஏற்று சுரேஷ்வரர் என்ற பெயருடன், சங்கரரின் சீடரானார்.
ஆதி சங்கரர் நிறுவிய மடங்கள்
ஆதி சங்கரர் பாரத நாட்டின் நான்கு திசைகளில் நான்கு பீடங்களை நிறுவி, அதற்கு தனது தலைமைச் சீடர்களை பீடாதிபதிகளாக நியமித்தார்.
| முதல் பீடாதிபதி | திசை | பீடம் | மகாவாக்கியம் | வேதம் |
|---|---|---|---|---|
| பத்மபாதர் | கிழக்கு | கோவர்தன மடம் | பிரக்ஞானம் பிரம்மம் | ரிக் வேதம் |
| சுரேஷ்வரர் | தெற்கு | சிருங்கேரி சாரதா மடம் | அஹம் பிரம்மாஸ்மி | யசுர் வேதம் |
| அஸ்தாமலகர் | மேற்கு | துவாரகை காளிகா மடம் | தத்துவமசி | சாம வேதம் |
| தோடகர் | வடக்கு | ஜோஷி மடம் | அயமாத்மா பிரம்மம் | அதர்வண வேதம் |
நிர்வாணாஷ்டகம்
நிர்வாணாஷ்டகம் என்பது ஆதிசங்கரரால் இயற்றப்பட்ட ஆறு சுலோகங்களின் தொகுப்பாகும். இப்பாடல்களில் சிவ வழிபாட்டின் பெருமையை கூறியும், வேதம், வேள்வி, மதம்ஆகியற்றை மறுத்து இறுதியில் பிரம்மமே ஆனந்த மயமானவன் என்றும் ஆதிசங்கரர் கூறுகிறார்.[2] ஆறு பாடல்களையும் சிதானந்த ரூப: சிவோஹம் சிவோஹம் என்ற ஒரு வரியாலேயே முடிக்கிறார்.
காண்க
மேற்கோள்கள்
- ↑ http://zeenews.india.com/home/adi-shankara-his-life-and-mutts_456122.html
- ↑ http://temple.dinamalar.com/Slogandetails.php?id=2045
வெளி இணைப்புகள்
இராமானுசர்
இராமானுசர் (இராமானுஜர், 1017-1137) [1] இந்து தத்துவப் பிரிவுகளில் ஒன்றான வேதாந்தத்தின் விளக்கங்களில் ஒன்றான விசிஷ்டாத்துவைதத்தின் முன்னோடியாக விளங்கினவர். அண்மைக்காலத்தில் அறிஞர்கள், இவரது பிறப்பு இன்னும் 20 - 60 ஆண்டுகள் வரை பிந்தியதாக இருக்கும் எனக் கருதுகிறார்கள். இவரது இறப்பும் 20 ஆண்டுகள் வரை பிந்தியே நிகழ்ந்திருக்க வேண்டுமென்பதும் சிலரது கருத்து. இவர் விசிட்டாத்துவைத தத்துவ இயலை நாடளாவிய முறையில் பரப்பிய மெய்யியலாளர். பிரம்ம சூத்திரத்திற்கு ஸ்ரீபாஷ்யம் என்ற ஓர் உயர்தர உரையை இயற்றி, ஆதி சங்கரரின் அத்வைதத் தத்துவத்திற்கு மாற்றுச்சொன்ன ஆன்மீகவாதி. பாரததேசத்தின், சரித்திரப்பிரசித்தி பெற்று உலகளவில் புகழடைந்த, மூன்று முக்கிய குருமார்களில் ஒருவர். மற்ற இருவரில் ஒருவர் ஆதி சங்கரர். மற்றவர் துவைத சமயப்பிரிவை நிலைநாட்டிய மத்வர். இராமானுசரைப் பின்பற்றியவர்கள் வைஷ்ணவர் அல்லது வைணவர் எனப்படுவர்.
- இராமானுசர் திருவாய்மொழியின் செவிலித்தாய் எனப் போற்றப்படுபவர். தமிழ்நெறி போற்றும் வைணவர்.
பொருளடக்கம்
ஆச்சாரிய பரம்பரை
ஒன்பதாவது நூற்றாண்டைச் சார்ந்த நாதமுனிகள் என்ற முதல் ஆச்சாரியர் அடங்கிய குரு பரம்பரையில் ஆளவந்தாருக்கு அடுத்து வந்தவர் இராமானுசர். ஸ்ரீவைணவப் பண்பாட்டில் ஆழ்வார்கள் பன்னிருவரும் மக்களின் இதயத்தைத் தொட்டு மனதை மாற்றியவர்கள். ஆச்சாரியர்களோ புத்திபூர்வமாக மனதைத் தொட்டவர்கள். பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் புவியில் உலாவிய ஆழ்வார்களின் பிரபந்தங்களை நாதமுனிகள்தான் தமிழ்நாட்டில் தேடித்தேடி வெளிக்கொணர்ந்து, பாசுரங்களை இசைக்குகந்ததாக ஆக்கி எல்லா இடங்களிலும் பரப்பினார். யோகசக்தி மூலம் நம்மாழ்வாரிடமிருந்து பிரபந்தங்களை நேரிடையாகப் பெற்றார் என்பது ஸ்ரீவைணவர்கள் நம்பிக்கை. பின்னர் ஆச்சாரிய பீடத்தில் ஏறியவர் யமுனாச்சாரியார் என்பவர். ஆளவந்தார் என்பது அவரது இன்னொரு பெயர். நாதமுனிகளின் பேரன். ஒரு சொற்போரில் வென்று அரசகுலத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட்டு, பிற்பாடு தன் குரு மணக்கால் நம்பியின் தூண்டுதலால் திருவரங்கத்திற்கு வந்து துறவியானவர். வைணவ சம்பிரதாயங்களை ஒழுங்காக வகுத்து பின்வரும் நான்கு அடிப்படை நூல்களை எழுதியவர்.
• சித்தித்ரயம்: இது விசிட்டாத்துவைதக் கொள்கைகளை விவரிக்கிறது.
• ஆகம ப்ராமாண்யம்: இது பாஞ்சராத்ர ஆகம விளக்கம்.
• மஹாபுருஷ நிர்ணயம்: இது மகாலட்சுமியுடன் கூடிய நாராயணன் தான் பரம்பொருள் என்பதை நிர்ணயிப்பது.
• கீதார்த்த சங்கிரகம்: இது கீதைக்கு பொருளுரை.
யமுனாச்சாரியார்தான் இராமனுசரைக் கண்டுபிடித்து தனக்குப் பிறகு ஆச்சாரிய பதவிக்கு வரவேண்டியவர் அவர் என்று உலகுக்குக் காட்டியவர்.
வாரிசு எடுத்துக்கொண்ட சபதம்
யமுனாச்சாரியாரின் அழைப்பை பெரிய நம்பிகள் மூலம் கேள்வியுற்று காஞ்சீபுரத்திலிருந்து ஓடோடி வந்த இராமானுசர் யமுனாச்சாரியாரின் உயிர்பிரிந்த உடலைத்தான் பார்த்தார். ஆனால் அவ்வுடலின் மூன்று கைவிரல்கள் மட்டும் மடியாத நிலையில் இருந்தன. யாராலும் காரணம் சொல்ல இயலவில்லை. இராமானுசர் மூன்று பிரமாணங்கள் எடுத்துக் கொள்வதாகச் சொல்லி அப்பிரமாணங்களை ஒவ்வொன்றாகச் சொன்னதும் மூன்று விரல்களும் ஒவ்வொன்றாக மடிந்தன. அந்த பிரமாணங்களாவன:
• பிரம்ம சூத்திரத்திற்கு விசிஷ்டாத்வைதத்தை நிலைநாட்டி ஒரு உரை எழுதுவது;
• விஷ்ணுபுராணம் இயற்றிய பராசரரின் மற்றும் பாகவதம் இயற்றிய வேதவியாசர் ஆகியோரின் பெயரை வைத்து அழியாத புகழுக்கு வழி கோலுவது;
• வேதத்தை அழகுத்தமிழில் பாசுரங்களாய் ஈந்த நம்மாழ்வாரின் பெயர், உலகில் என்றென்றும் வாழும்படிச் செய்வது.
இம்மூன்றையும் இராமானுசர் தன் காலத்தில் செய்து முடித்தார் என்பது வரலாறு. பிரம்ம சூத்திரத்திற்கு ஸ்ரீபாஷ்யம் என்ற உரை எழுதி 1100 ம் ஆண்டு முடித்தார். பராசரர் மற்றும் வேதவியாசர் பெயர்களை தன் சீடனாகிய கூரத்தாழ்வானின் குழந்தைகளுக்கு இட்டார், இவர்களில் விஷ்ணு ஸகஸ்ர நாமத்திற்கு எழுதிய விரிவான உரை இன்றும் பராசர பட்டரின் உரை என்று சிறந்து விளங்குகிறது. மூன்றாவதாக தன் சீடன் திருக்குருகைப்பிரான் பிள்ளான் மூலம் திருவாய்மொழிக்கு உரை படைத்து நம்மாழ்வாரின் பெயர் என்றும் ஓங்கி உலகளாவி இருக்கும்படிச் செய்தார்.
கருணைக்கடல்
யமுனாச்சாரியாரின் வைணவத் தத்துவங்களைக் கற்பதற்காகவே இரண்டாண்டுகள் தவமிருந்தார் இராமானுசர். யமுனாச்சாரியாரின் ஐந்து சீடர்கள் ஒருவரான திருக்கோட்டியூர் நம்பியிடம் எட்டெழுத்து மந்திரத்தை "எவருக்கும் வெளியிடக்கூடாது" என்ற நிபந்தனையின் பேரில் உபதேசம் பெற்றார். ஆனால் உபதேசம் பெற்றவுடன் திருக்கோட்டியூர் கோவில் கோபுரத்தின் மேலேறி மாந்தர் அனைவருக்கும் கேட்கும்படி அதை எல்லோருக்கும் உபதேசம் செய்தார். இதனால் மிகுந்த கோபமுற்ற திருக்கோட்டியூர் நம்பி இரகசிய மந்திரத்தை இப்படி யாவருக்கும் சொல்வது குருவின் சொல்லுக்கு துரோகமிழைப்பதாகும் என்றும் இதற்கு நரகம் புக நேரிடம் என்றதற்கு இராமானுசர் எல்லோரும் முக்தியடைய தான் ஒருவன் நரகத்திற்கும் செல்வதும் பாக்கியமே என்றார். இந்த பதிலைக் கேட்ட திருக்கோட்டியூர் நம்பி, அரங்கனின் கருணையையும் இவரின் கருணை மிஞ்சிடக்கண்டு இவரே "எம்பெருமானார்" என்று மகிழ்ச்சியினால் ஆலிங்கனம் செய்துக்கொண்டார்.
நிர்வாகி
இராமானுசர் சிறந்த வேதாந்தி மட்டும் அல்ல; பெரிய நிர்வாகியும் கூட. திருவரங்கம் கோயிலின் நிர்வாகத்தை ஏற்று அதை முற்றிலும் சீர்படுத்தி அன்றாடம் நடக்கவேண்டிய ஒழுங்கு முறைகளை உண்டாக்கினார். இவ்வேற்பாடுகளில் அவருக்கு எதிர்ப்புகளும் முளைத்து அவரைக் கொல்லும் முயற்சிகள் கூட நடந்தன. தற்கால ஸ்ரீவைணவ நடைமுறைகளை உருவாக்கி சடங்குகளோ, சம்பிரதாயங்களோ, பழக்க வழக்கங்களோ எல்லாவற்றிற்கும் கருத்துச் செறிவுடன் உயிர் கொடுத்தவரும் அவரே. இவையெல்லாம் செவ்வனே செயல்பட முடிந்ததற்கு முழுக் காரணம் அவர் ஒருவராகவே திருவரங்கம் கோயில் நிர்வாகம், ஸ்ரீவைணவ மட நிர்வாகம் ஆகிய இரட்டைப் பொறுப்பையும் ஏற்று நடத்தியது தான். திருவரங்கம் கோயில் உடைமைகளை சிறப்புற மீட்டெடுத்து நிர்வாகம் செய்ததால் திருவரங்கநாதன் இராமானுசரை "உடையவர்" என அழைத்தார்.
வைணவத்தின் பரவல்
இராமானுசர் பாரததேசம் முழுவதும் யாத்திரை செய்து வைணவத்தின் பெருமையை எங்கும் பறை சாற்றினார். எதிர்வாதங்கள் புரிந்தவர்களை வென்று வைணவ மடங்களை நிறுவினார். சில இடங்களில், ஆன்மீகத்தில் பிடிப்பு இருந்தும் இல்லறத்திலேயே இருக்க விரும்பியவர்களையும் தன் மடங்களின் ஆன்மீகத் தலைவர்களாக்கினார். திருவரங்கத்திலுள்ள தலைமை மடத்திற்கு மடாதிபதியாக வரவேண்டிய விதி முறைகளை வழிப்படுத்தினார். ஒவ்வொருவரிடமும், முக்கியமாக தாழ்த்தப்பட்ட இன மக்களிடையேயும், இரக்கம், கருணை, பரிவு முதலிய நற்குணங்களைச் சொரிந்ததோடு "திருக்குலத்தார்" என்றும் அவர்களை அழைக்கலானார் (இக்குணத்தால் கவரப்பட்டே, பின்னர் வந்த காந்திமகானும் "ஹரிஜன்" என்றார்). தமிழ் பிரபந்தங்களை ஓதவும் வைணவச் சின்னங்களை தரிக்கவும் எந்தச் சாதியினரோ ஆணோ பெண்ணோ எல்லோருக்கும் வைணவத்தில் இடம் இருக்கச் செய்தார்.
நூல்கள்
வடமொழியில் இராமானுசர் இயற்றிய ஸ்ரீபாஷ்யம் அவருடைய தலைசிறந்த படைப்பு. வேதாந்தத்தில் விசிஷ்டாத்வைதத் தத்துவத்தை காலத்திற்கும் நிலைநாட்டிய நூல். அதைத்தவிர அவர் இயற்றியவை:
• வேதாந்த சங்கிரகம். இது உபநிடத தத்துவங்களை விவரித்துச்சொல்கிறது.
• வேதாந்த சாரம், மற்றும், வேதாந்த தீபம் : இவை பிரம்ம சூத்திரத்தைப்பற்றிய சுருக்கமான உரைகள்.
• கீதா பாஷ்யம். இது கீதைக்கு விசிட்டாத்துவைதத்தையொட்டி எழுதப்பட்ட உரை.
• நித்யக்கிரந்தங்கள். அன்றாட வைதீகச்சடங்குகளும், பூசை முறைகளும்.
• கத்யத்ரயம். இவை மூன்று உரைநடை நூல்கள். சரணாகதி கத்யம் பிரபத்தி என்ற சரண்புகுதலைப் பற்றியது. ஸ்ரீரங்க கத்யம் ரங்கநாதப் பெருமானை தன்னை தாசனாக்கிக் கொள்ளும்படி வேண்டுவது. வைகுண்ட கத்யம் மகாவிட்டுணுவின் இருப்பிடமான வைகுண்டத்தை நேரில் பார்ப்பதுபோல் விவரிப்பது.
இராமானுசர் அவருடைய சொற்பொழிவுகளை தமிழில் செய்தாலும், தமிழில் அவர் எழுதியதாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் ஸ்ரீபாஷ்யம் தவிர அவருடைய இதர நூல்களில் ஆழ்வார்களின் பக்திச்சுவை பாதிப்பு நன்றாகவே தெரிகிறது.
இராமானுசருக்குப் பின்
இராமானுசருக்குப் பின் ஆச்சாரியராக வந்தவர் கூரத்தாழ்வாரின் மகனாகிய பராசர பட்டர். இராமானுசர் தன்னுடைய வடமொழிப் புலமையையும், வேதாந்தக்கடலில் தான் கடைந்தெடுத்த முத்துக்களையும் ஆழ்வார்களின் பக்திவெள்ளப் பெருக்குடன் இணைத்து விசிஷ்டாத்வைதத்தை அமைத்தார். ஆனால் அடுத்த இரு நூற்றாண்டுகளில் வடமொழி நூல்கள், ஆழ்வார்களின் தமிழ் பிரபந்தங்கள் இவையிரண்டில் எது முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்ற கொள்கையில் வேறுபாடுகள் ஏற்பட்டு வடகலை, தென்கலை என்ற இரண்டு பிரிவுகள் ஏற்பட்டன. தத்துவத்திலும் சில வேறுபாடுகள் தலைப்பட்டன. ஆனால் இரு சாராரும் இராமானுசர் என்ற பெயருக்கும் அவருடைய நூல்களுக்கும் உயர்ந்த மதிப்பு தருவதில் ஒருவரையொருவர் மிஞ்சுவர். ஒவ்வொரு வைணவக் கோயிலிலும் இராமானுசரின் கைகூப்பிய சிலை ஆண்டவன் சன்னிதியில் இருப்பதை இன்றும் காணலாம். வைணவத்தின் உட்பிரிவுகள் மட்டுமல்ல, இந்து சமய உலகத்தின் எந்தப்பிரிவிலும், ஆண்டவனைத் தொழும்போது ‘கடவுள் அனந்த கல்யாண குணங்களைப் பெற்றவன், அடியேன் ஒரு சின்னஞ்சிறு துளியிலும் துளி’ என்ற அடிப்படை மனப்பான்மை இருத்தல் வேண்டும் என்ற கோட்பாடு இராமானுசர் இட்டுச்சென்ற அழியாத முத்திரையே.
வடநாட்டிலும்
இராமானுசரின் விசிட்டாத்துவைதத் தத்துவங்கள் காசுமீரம் வரையில் வடநாட்டிலும் பிரபலமடைந்தன. இராமானந்தர் (1300-2015) விசிட்டாத்துவைதத்தை ஏற்று காசியில் ஜாதிவேற்றுமை பாராது கபீர்தாசர், ரவிதாசர், முதலிய பல சீடர்கள் மூலம் வைணவத்தைப் பரப்பினார். செருப்பு தைக்கும் குடும்பத்தில் பிறந்த ரவிதாசர் தான் இராசபுதனத்து மீராவை பக்தி மார்க்கத்தில் இழுக்கக் காரணமாயிருந்தவர். பிற்காலத்தில் ராமசரிதமானஸ் என்ற அமர காவியத்தை இயற்றி வடநாடு முழுவதும் ராமபக்தி செழிக்கச் செய்த துளசிதாசரும் உத்தரப்பிரதேசத்தைச்சேர்ந்தவர் ஆவார்.
தொலைக்காட்சித் தொடர்
இராமானுஜர் பற்றிய தொலைக்காட்சித்தொடருக்கு நாத்திகவாதியாக தன்னை அடையாளப்படுத்தி வருபவரும் முன்னாள் தமிழ் நாடு முதல்வருமாகிய மு. கருணாநிதி வசனம் எழுதுவதை பலரும் விமர்சித்துள்ளனர்.[2]
இவற்றையும் பார்க்க
துணை நூல்கள்
- Swami Tapasyananda. Bhakti Schools of Vedanta.1990. Sri Ramakrishna Math. Mylapore, Chennai. ISBN 81-7120-226-8
- V.N. Gopaladesikan. A Dialogue on Hinduism. 1990. Vishishtadvaita Research Centre, Madras.
- Swami Krishnananda. A Short History of Religious an d Philosophical Thought in India. 1970. Divine Life Society, Shivanandanagar.
- Cultural Heritage of India. Bharatiya Vidya Bhavan, Bombay. Article on ‘The Historical Evolution of Sri Vaishnavism in South India’.
- V. Krishnamurthy. The Ten Commandments of Hinduism.1994. New Age International. New Delhi.ISBN 81-224-0628-9
அடிக்குறிப்பு
- ↑ பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு என்பது மு. அருணாசலம் கருத்து
- ↑ ராமானுஜர் வாழ்க்கை தொலைக்காட்சி தொடராகிறது கருணாநிதி வசனத்தில்
வேதாந்த தேசிகர்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் வைணவ சமயப் பெரியவர்களுள் ஒருவர். கி.பி. 1268ஆம் ஆண்டு, விபவ வருடம், புரட்டாசி மாதம், சிரவணம் நட்சத்திரத்தில், புதன்கிழமை அனந்தசூரியார் - தோத்தாத்ரி அம்மை தம்பதிக்கு மகனாக காஞ்சிபுரத்தில் தூப்புல் (பொய்கையாழ்வார் பிறந்த விளக்கொளி பெருமாள் கோயில் பகுதி) எனும் இடத்தில் திருமலை வேங்கடவன் கோயில் மணியின் அம்சமாக பிறந்தவர். இவருக்குப் பெற்றோர் இட்ட பெயர் வேங்கடநாதன் என்பதாம். பின்னாளில் இவர் 'சுவாமி தேசிகன்', 'தூப்புல் நிகமாந்த தேசிகன்', 'தூப்புல் பிள்ளை', ‘உபயவேதாந்தாசாரியர்’, ‘சர்வ தந்திர சுதந்திரர்’ மற்றும் ‘வேதாந்த தேசிகன்’ என்னும் பெயர்களால் அழைக்கப் பெற்றார்.
கல்வி
இராமனுசரின் உறவினரான நடாதூர் அம்மாளின் நேரடிச் சீடரான கிடாம்பி அப்புள்ளாரிடம் வட மறையான வேதங்களும், தென் மறையான திவ்ய பிரபந்தமும், புராணங்களும் மற்றும் சாத்திரங்களையும் குறைவறக் கற்றார்.
வாழ்க்கை பயணம்
ஏழாம் அகவையில் கிடாம்பி அப்புள்ளாரினால் உபநயனம் செய்விக்கப்பட்டதோடு, கல்வியும் கற்றவர், தன் இருபத்தோராம் அகவையில் திருமங்கை (கனகவள்ளி என்றும் அழைக்கப்படும்) எனும் நங்கையை மணம்புரிந்தார். தன்னுடைய இருப்பத்தேழாம் அகவையில் வைணவ குரு எனும் நிலையை அடைந்தார். பின்னர் தன்னுடைய குருவான கிடாம்பி அப்புள்ளாரின் ஆணைப்படி திருவஹீந்தரபுரம் (கடலூருக்கு அருகில்) சென்று சில காலம் வாழ்ந்தார். திருப்பதி, மேல்கோட்டை, காஞ்சிபுரம், அயோத்தியா, பிருந்தாவனம், பத்ரிநாத், திருவரங்கம் உள்ளிட்ட எண்ணற்ற தலங்களுக்கு சென்று ஜெகத்குரு இராமனுசரின் தத்துவங்களை பரப்பினார். இறுதியில் தன் மகனான குமார வரத தேசிகனோடு திருவரங்கம் வந்தவர் இப்புவியில் 101 வருடங்கள் வாழ்ந்தார்.
இலக்கியப் பணி
இராமனுசரின் தத்துவங்களை பரப்புவதையே முழுப்பணியாக கருதியவர் சுமார் நூற்றிருப்பத்து நான்கு (124) நூல்களை தமிழ், வடமொழி, பிராகிருதம், மணிப்பிரவாள நடையில் அருளியுள்ளார். அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்கனவாக சில கீழே உள்ளன: தமிழில் - அடைக்கலப்பத்து, மும்மணிக்கோவை, நவமணிமாலை, அதிகார சங்கிரகம், ஆகார நியமம், அம்ருதரஞ்சனி, அம்ருதஸ்வாதினி, அர்த்த பஞ்சகம், சரமஸ்லோக சுருக்கு, த்வய சுருக்கு, கீதார்த்த சங்கிரகம், பரமபத சோபனம், பிரபந்த சாரம், ஸ்ரீவைஷ்ணவதினசரி, திருச்சின்னமாலை, திருமந்திர சுருக்கு, உபகார் சங்கிரகம், விரோத பரிகாரம், பன்னிருநாமம் வடமொழியில் - பாதுகா சஹஸ்ரம், கோதாஸ்துதி, யதிராஜ சப்ததி, வைராக்ய பஞ்சகம், அபீதிஸ்தவம், ஆதிகாரண(ஸா)சாராவளி, அஷ்டபுஜ அஷ்டகம், பகவத் தியான (ஸோ)சோபனம், பூஸ்துதி, சதுஸ்லோகி பாஷ்யம், தசா(ஶா)வதார ஸ்தோத்திரம், தயா(ஶ)சதகம், வரதராஜ பஞ்சா(ஶ)சத், தெய்வநாயக பஞ்சா(ஶ)சத், திவயதேச மங்களாசனம், கருட பஞ்சா(ஶ)சத், ஹயக்ரீவ ஸ்தோத்திரம், தேசிக மங்களம், மணிப்பிரவாளத்தில் - அம்ருதரஞ்சனி ரஹஸ்யம், அஞ்சலி பிரபாவம், ஹஸ்திகிரி மஹாத்ம்யம், குருபரம்பரா சாரம், முனிவாகன போகம், ஆராதன காரிகா, ஊசல்பா பிராக்கிரதத்தில்(ப்ராக்ருதத்தில்) – அச்யுத (ஶ)சதகம்
வாழித் திருநாமம்
ராமாநுஜ தயா பாத்ரம் ஜ்ஞாந வைராக்ய பூஷணம்!
ஸ்ரீமத் வேங்கட நாதார்யம் வந்தே வேதாந்த தேசிகம்!!
வாழி இராமாநுசப்பிள்ளான் மாதகவால்
வாழும் அணி நிகமாந்த குரு – வாழியவன்
மாறன் மறையும் இராமாநுசன் பாஷியமும்
தேறும்படி உரைக்கும் சீர்.
வஞ்சப் பரசமயம் மாற்ற வந்தோன் வாழியே!
மன்னுபுகழ் பூதூரான் மனம் உகப்போன் வாழியே!
கஞ்சத் திருமங்கை உகக்க வந்தோன் வாழியே!
கலியன் உரை குடிகொண்ட கருத்துடையோன் வாழியே!
செஞ்சொல் தமிழ்மறைகள் தெளிந்து உரைப்போன் வாழியே!
திருமலைமால் திருமணியாய் சிறக்க வந்தோன் வாழியே!
தஞ்சப் பரகதியைத் தந்தருள்வோன் வாழியே!
செந்தமிழ் தூப்புல் திருவேங்கடவன் வாழியே!
நானிலமும் தான் வாழ நான்மறைகள் தாம் வாழ
மாநகரின் மாறன் மறை வாழ – ஞானியர்கள்
சென்னி அணி சேர் தூப்புல் வேதாந்த தேசிகனே!
இன்னும் ஒரு நூற்றாண்டு இரும்
வாழி அணி தூப்புல் வரு நிகமாந்தாசிரியன்
வாழியவன் பாதாரவிந்த மலர் – வாழியவன்
கோதிலாத் தாள் மலரைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கும்
தீதிலா நல்லோர் திரள்.
உபரி தகவல்கள்
- திருப்பாணாழ்வார் பாடிய 'அமலனாதி பிரான்' என்னும் பதிகத்துக்கு பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஆணைப்படி இவர் அமலனாதிபிரான் வியாக்கியானம் என்னும் விரிவுரை நூல் செய்துள்ளார்.
வடமொழிக்கு இணையாக தமிழ்மொழியும் தெய்வத்தன்மை உடையது என்று கூறியவர் இவர். உபய வேதாந்தம் எனும் கொள்கையை உருவாக்கி கோயில்களில் வடமொழியோடு ஆழ்வார்களின் திருமொழியும் இடம்பெறுமாறு செய்தவர் இவரே.[1]
இவர் காலத்தில் தான் வைணவம் வடகலை, தென்கலை என இரண்டாகப் பிரிந்தது.
மாலிக்காபூர் படையெடுப்பின் போது திருவரங்கக் கோயிலைக் காத்தவர்களுள் இவரும் ஒருவர்..[2]
மாலிக்காபூர் படையெடுப்பின் போது திருவரங்கக் கோயிலைக் காத்தவர்களுள் இவரும் ஒருவர்..[2]
இவருடைய பாடல்கள் தேசிகபிரபந்தம் என்று அழைக்கப்படுவதோடு தினமும் பெரும்பாலான வடகலை வைணவர்களால் ஓதப்பட்டு வருகிறது. வடகலை வைணவத்தை பின்பற்றும் கோயில்களில் இவருக்கென தனி சன்னதியோடு முதல் வழிப்பாடும் நடத்தப்படுகிறது.
திருமலையில் வெள்ளிக்கிழமை திருமஞ்சனத்திற்கு (நீராட்டல்) முன் தேசிகரின் அடைக்கலப்பத்து இன்றும் பாடப்பெற்றுவருகிறது.
மணவாளமாமுனி
| மணவாளமாமுனி | |
|---|---|
| பிறப்பு | 1370 கிபி ஆழ்வார்திருநகரி, தமிழ்நாடு |
| இயற்பெயர் | அழகியமணவாள பெருமாள் நாயனார் |
| குரு | திருவாய்மொழிப்பிள்ளை, சுவாமி இராமானுசர் |
| தத்துவம் | விசிஷ்டாத்வைதம் |
| இலக்கிய பணிகள் | பத்தொன்பது நூல்கள் |
மணவாள மாமுனிகள் வைணவப் பெரியார்களுள் ஒருவர். இராமானுசர் மற்றும் நம்மாழ்வாரோடு ஒப்பு வைத்தெண்ணப்படுபவர். இவர் 1370 ஆம் ஆண்டு திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள நம்மாழ்வார் பிறந்த குருகூர் அல்லது ஆழ்வார்திருநகரி பகுதியில் அழகியமணவாள பெருமாள் நாயனார் எனும் இயற்பெயருடன் பிறந்தார். 73 திருநட்சத்திரம் (ஆண்டுகள்) வாழ்ந்து உயிர் வாழ்ந்தார்.
பதினாறு வயதினில் மணம் முடிக்கும் முன் வேத, வேதாந்தங்களையும், நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தத்தையும் தன்னுடைய தகப்பனாரிடமும் பாட்டானாரிடமும் கற்றார்.
தமிழகத்தில் வைணவத்தைப் பரப்பும் பொருட்டு இவரே வானமாமலை ஜீயர் உள்ளிட்ட ஜீயர் பொறுப்புகளையும், அஷ்டதிக் கஜங்களையும் (எட்டுப்பேர் அடங்கிய குழு) உருவாக்கினார்.
- தந்தை – திருநாவீறு உடையபிரான் தாசரண்ணர்
- ஆசிரியர் – ‘திருவாய்மொழிப் பிள்ளை’ எனச் சிறப்புப்பெயர் பெற்றிருந்த திருமலையாழ்வார்.
- மகன் - இராமானுஜன், மணவாள மாமுனிகளின் மகன் பெயர்.
சுவாமி இராமானுசர் மீது அளவுகடந்த பக்தி கொண்ட இவர், நாதமுனிகள் தொகுத்த ஆழ்வார்களின் திவ்யப் பிரபந்தத்தோடு, இராமானுச நூற்றந்தாதியும் சேர்த்து நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் என அழைக்கும்படி அருளினார்.
யதிராஜ விம்சதி, உபதேச ரத்தின மாலை, திருவாய்மொழி நூற்றந்தாதி, இயல் சாத்து, திருவாரதன கிரமம், ஸ்ரீ தேவராஜ மங்களம், ஸ்ரீகாஞ்சி தேவப்பெருமாள் தோத்திரம், ஆர்த்தி பிரபந்தம் உட்பட (பிள்ளை லோகாசாரியாரின்) ரகசிய கிரந்தகளுக்கும், அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானாரின் ஞான மற்றும் ப்ரமேய சாரத்திற்கும், பெரியாழ்வார் திருமொழி ,(செல்லரித்து போன கடைசி சில பாசுரங்கள் மட்டும்) இராமானுச நூற்றந்தாதி ஆகியவற்றின் விளக்கவுரை உட்பட பத்தொன்பது நூல்களை எழுதியுள்ளார்.
பொருளடக்கம்
நூல்கள்
- யதீந்திரப் பிரணவர் - ஆசிரியர் வழிபட்ட ‘உடையவர்’மீது ‘யதிராஜ விம்சதி’ என்னும் தோத்திரம் பாடியதால் பெற்ற பெயர். இதனால் ஆசிரியர் தாம் வழிபட்ட உடையவர் சிலையையே இவருக்குக் கொடுத்துவிட்டார்.
- பிள்ளை லோகாசாரியார் ரகசிய கிரந்தங்களுக்கு வியாக்கியானம்
- ஈட்டுப் பிரமாணத் திரட்டு
- கீதைக்குத் தாத்பர்ய தீபம்
- ஆசாரிய ஹிருதய வியாக்கியாணம் – இறுதிக்காலப் படுக்கையில் இருந்தபோது.
தமிழில்
பிற பெயர்கள்
- பிள்ளை பெயர் – அழகிய மணவாளன்
- அனந்தாழ்வார் வம்சம் இவர் என இவரை இவரது ஆசிரியர் மக்களுக்குக் காட்டினார்.
- உபய வேதாந்தாசிரியர் – ஸ்ரீபெரும்புதூரில் நாலாயிர பிரபந்த விரிவுரை செய்து பெற்ற பெயர்.
- கோவிந்தராசப்பன் – இவரை உடையவரின் அவதாரம் எனக் கருதி, திருவரங்கத்தார் சூட்டிய பெயர்.
- ஜீயர், பெரிய ஜீயர், பட்டர்பிரான் ஜீயர், வரவரமுனி, ராமானுசன் பொன்னடி.
தொடர்பு
- திருநாராயணபுரத்து ஆயி – திருக்குருகூரில் விரிவுரை செய்தபோது தோன்றிய இவரது ஐயத்தைப் போக்கியவர்.
- திருவரங்க உத்தம நம்பி, சடகோபக் கொற்றி ஆகியோர் இவரை அனந்தாழ்வாராகவே கண்டனர்.
வடகலை தென்கலை
- தேசிகர் வடகலைக்கு மூலவர்
- மணவாள மாமுனிகள் தென்கலைக்கு மூலவர்.
ஆசிரியர் வாக்கு
- இவரது ஆசிரியர் திருமலையாழ்வார் திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளும் காலம் நெருங்கியபோது அளித்த வாக்கு
- சமஸ்கிருத சாஸ்திரத்தில் பலகால் கண் வையாதீர்.
- ஸ்ரீ பாஷ்யத்தை உணர்ந்து
- அதனைப் பிரவசனம் செய்துகொண்டு
- திருவரங்கத்திலேயே நித்திய வாசம் பண்ணும்
என்பது.
சிறப்பு
- நாதமுனிகள் கொண்டு தொடங்கும் வைணவப் பெரியார்களின் பரம்பரையில் மணவாளமாமுனிகளே இறுதியாக கொள்ளப்படுகிறார்.
- சுவாமி இராமானுசரின் மறுஅவதாரம் என்றே வைணவர்களால் போற்றப்படுகிற இவரின் ஆணைப்படியே திருமலையில் எழுந்தருளியுள்ள திருவேங்கடமுடையான் மீது வடமொழியில் ஸ்ரீ வெங்கடேச சுப்ரபாதம் எனும் திருப்பள்ளியெழுச்சி ப்ரதிவாதிபயங்கரம் அண்ணங்காச்சாரியாரால் இயற்றப்பட்டு இன்றளவும் தினமும் நடைதிறக்கும்போது பாடப்பட்டுவருகிறது.
- எம்பெருமான் திருவடிகளே சரணம் [1]
- ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் [2]
ஆளவந்தார்
| ஆளவந்தார் | |
|---|---|
 | |
| பிறப்பு | யமுனைத்துறைவன் காட்டுமன்னார்கோயில், தமிழ்நாடு |
| இறப்பு | திருவரங்கம், தமிழ்நாடு |
வைணவ ஆசாரியனாகிய ஆளவந்தார் பிரபந்தத்தை மீட்டெடுத்த நாதமுனிகளின் பேரனாக ஈசுவரமுனிக்கு மகனாக வீரநாராயணபுரத்தில் (தற்போதைய காட்டுமன்னார்கோயிலில்) கிபி.912 ஆம் ஆண்டு (கிபி918 என்றும் கிபி976 என்றும் சொல்லப்படுகிறது) ஆடிமாதம் உத்திராடம் நட்சத்திரத்தில் பிறந்தார். நாதமுனிகளின் சீடரான மணக்கால் நம்பிகளால் யமுனைத்துறைவன் என இவருக்கு பெயர் சூட்டப்பட்டது. மணக்கால் நம்பிக்குப் பிறகு ஆசாரிய பட்டம் பெற்றவர் ஆளவந்தார். இராமானுசரின் முதன்மை குரு இவர் என்பதும், திருமலையில் திருவேங்கடவனுக்குண்டான கட்டிய பூமாலைகளை சேர்த்துவைக்கும் இடம் இவருடைய பெயரைக்கொண்டே இன்றும் யமுனாத்துறை என்று அழைக்கப்பட்டுவருகிறது என்பதும் இவரின் சிறப்பாகும்.
பொருளடக்கம்
பாலப்பருவம்
நாதமுனிகள்,தன் மகன் ஈசுரமுனிக்குப் பிறக்கும் குழந்தைக்கு யமுனைத்துறைவன் எனப் பெயர் சூட்டி, வைணவத் திருமறையெழுத்துக் காப்புப் [1] புகட்டுமாறு தன் மாணாக்கர் உய்யக்கொண்டாரை வேண்டிக்கொண்டு நாதமுனிகள் திருநாடு சென்றார்.[2] அந்தப் பணியை உய்யக்கொண்டார், தன் மாணாக்கர் மணக்கால் நம்பியிடம் ஒப்படைத்துவிட்டுக் காலமானார். மணக்கால் நம்பி ஈசுவரமுனியின் மகனுக்கு முறைப்படி யமுனைத்துறைவன் எனப் பெயர்சூட்டி வாழ்த்தினார்.
ஆளவந்தவர்(ரோ?)
மகாபாஷ்ய பட்டரிடம் யமுனைத்துறைவன் பால கல்வி பயின்று வந்த காலத்தே பட்டருக்கு அரசவையிலிருந்து ஒர் ஓலை வந்தது. அதில் பாஷ்ய பட்டர் ஆக்கியாழ்வானை வாதில்வெல்ல வேண்டும் இல்லையேல் தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டு கப்பம் கட்டவேண்டும் என எழுதப்பட்டிருந்தது. ஆக்கியாழ்வான் முன்னமே பலமுறை இவ்வாறு பலரை வென்று தனக்கு அடிமையென எழுதி வாங்கிக்கொண்டு அவர்களிடம் கப்பம் பெறுவதை வழக்கமாக்கிக்கொண்டிருந்தான். அவ்வண்ணமே வந்தே இக்கடிதத்தை கண்ணுற்று வருத்தம் கொண்ட மகாபாஷ்ய பட்டரின் வருத்தம் தீரும் வண்ணம், யமுனைத்துறைவன் தான் தன் குருவுக்கு பதிலாக அச்சவாலை ஏற்பதாகவும் ஆயினும் உரிய மரியாதை அளித்தால் ஒழிய தான் அரசவைக்கு வரவிரும்பவில்லை என்றும் அரசவைக்கு மறுவோலை அனுப்பினார். செய்தி அறிந்த அரசன் பல்லக்கு அனுப்பி அவரை அவைக்கு அழைத்துவந்தான். அவையில் ஆக்கியாழ்வானுக்கும் யமுனைத்துறைவனுக்குமிடையே சொற்போர் நடந்தது. அவைக்கு வந்திருந்த அரசி, அங்கு சிறுபிள்ளையாக அமர்ந்திருந்த யமுனைத்துறைவன் அழகில் மயங்கி, இவர் ஆணவம்கொண்ட ஆக்கியாழ்வானை வெல்வார் என்று அரசனிடம் கூறினார். மறுதளித்த அரசன் மிகுந்த அறிவாளியாகிய ஆக்கியாழ்வான் தோற்றால் தன் நாட்டில் பாதியை யமுனைத்துறைவனுக்குக் தருவதாக அரசன் அரசியிடம் கூறினான்.அரசியோ ஒருவேளை இப்பிள்ளை தோற்றால் நான் பட்டத்தரசி எனும் நிலையைவிட்டு அந்தப்புரத்தில் ஒரு சேடிப்பெண்ணாக இருந்து உமக்கு சேவை செய்வேன் என்றாள்.
சொற்போரில் ஆக்கியாழ்வான் கேட்ட அத்தனை வினாக்களுக்கும் விடைபகன்ற யமுனைத்துறைவன், இம்முறை தாம் மூன்றே கூற்றுகளை கூறுவதாகவும் அவற்றை மறுத்தால் தான் தோற்றதாகவும் அறிவித்து "உமது தாய் மலடி அல்லள், இந்த அரசன் தர்மவான், அரசபத்தினி பதிவிரதை" என்று கூறி மறுக்கச் சொன்னார். ஆக்கியாழ்வானால் மறுக்க முடியவில்லை. இக்கூற்றை யமுனைத்துறைவன் மறுத்து மெய்ப்பிக்கமுடியுமோ என்று அரசன் வேண்ட யமுனைத்துறைவன் பின்வருமாறு மறுத்தார்.
1.ஆக்கியாழ்வான் தன்தாய்க்கு ஒரே மகன். ஒருமரம் தோப்பாகாது. அதுபோல ஒருபிள்ளை பெற்றவள், சாத்திரப்படி மலடி. எவ்வாறெனில் அக்குழந்தைக்கு துர்மரணம் நேர்ந்தால் அவளை தாயென்று கொண்டாட மற்ற பிள்ளைகள் இல்லையாதாலால் மலடி என்று முதலாவது கூற்றை மறுத்தார்.
2.அரசன் தர்மவானாக இருந்தாலும் தன் குடிமக்கள் செய்த பாவங்கள் யாவும் அறநெறிப்படி அரசனையே சாரும். ஆகையால் இந்த அரசன் அறநெறியாளன் [3] அல்லன் என்று சொல்லி இரண்டாவது கூற்றை மறுத்தார்.
3.ஒவ்வொரு திருமண வைபவங்களிலும் மணமகன் சொல்லும் தோத்திரங்களில் ஒன்று "இவளை சந்திரன், கந்தர்வன் மற்றும் அக்னி ஆகிய தேவர்களிடம் இருந்து பெறுகிறேன்" என்பதாகும். மக்கட்செல்வம், செல்வம் மற்றும் நீண்ட ஆயுளுக்காக இத்தேவதைகளின் ஆசிபெறுவதற்காக சொல்லப்படுவது. அவ்வாறெனில் இவ்வாக்கியப்படி ஒவ்வொரு மணப்பெண்ணுக்கும் இந்நிலவுலகில் வாய்க்கும் கணவன் என்பவன் நான்காமவனாக கருதப்படுவான். இதற்கு உட்பட்ட இவ்வரசியும் கற்புக்கரசி [4] அல்லள் என்று மூன்றாவது கூற்றையும் மறுத்தார். சொற்போரில் வென்றார்.
இவற்றை செவிமடுத்த அரசி மிக்க மகிழ்ச்சிக்கொண்டு அந்த ஞானக்குழந்தை முன் மண்டியிட்டு நீர் எம்மை ஆளவந்தவரோ? என்று ஆனந்தக் கண்ணீர் வடித்தாள். அரசன் தான் கூறியபடி வென்ற யமுனைத்துறைவனுக்குத் தன் நாட்டில் பாதியைத் தந்தான். அன்றிலிருந்து அரசியின் வாக்குப்படி ஆளவந்தார் எனும் பெயரோடு அரசாட்சி செய்துவந்தார்.
குருவைக் கண்டார்
ஆளவந்தார் அரசப் போகத்தில் திளைத்து வழிபிறழ்வதை உணர்ந்து வருத்தமுற்ற மணக்கால் நம்பி தன் குருவின் ஆணைப்படி ஆளவந்தாரை நல்வழிப்படுத்த அரசவைக்கு செல்லமுயன்றார். சாமான்யராக தென்பட்ட நம்பிகளை காவலர்கள் அனுமதிக்கவில்லை. ஆளவந்தாரை எவ்வாறாயினும் காணவிரும்பிய நம்பிகள் ஒரு திட்டமிட்டார். ஆளவந்தார் தூதுவளைக் கீரையை விரும்பி உண்ணும் பழக்கம் உள்ளவர். அதனால் ஆளவந்தாரின் சமையற்கூடத்தில் பணிசெய்யும் சமயற்காரனிடம் நட்புக்கொண்டு அவன் வாயிலாக ஆறுமாத காலம் தூதுவளைக் கீரையை ஆளவந்தாரின் சமையற்கூடத்திற்கு தினமும் வழங்கிகொண்டிருந்தார். பிறகு நிறுத்திக்கொண்டார். சின்னாட்கள் கீரையை உணவில் காணாத அரசனான ஆளவந்தார் சமைப்பவர்களை கேட்க, அவர்கள் யாரோ ஒரு பெரியவர் தினமும் வந்து கொடுத்துக் கொண்டிருந்ததையும் தற்போது அவர் வராததையும் கூற, இதில் ஏதோ நுட்பம் இருப்பதை உணர்ந்த ஆளவந்தார் அடுத்த முறை அப்பெரியவர் வருவாறாயின் தம்மிடம் அழைத்துவருமாறு பணிக்க சேவகர்களும் அவ்வாறே செய்தனர்.நம்பியை நேரில்கண்ட ஆளவந்தார் உமக்கு என்ன வேண்டுமோ கேள் என வினவினார். நம்பி தாம் கொள்ள வரவில்லை என்றும், கொடுக்க வந்துள்ளதாகவும் கூறினார். ஆளவந்தார் தருமாறு வேண்ட நம்பி அவருக்குக் கீதை, திருவெழுத்து முதலானவற்றைப் புகட்டினார். பின்னர் குருகை காவலப்பனிடமும் யோகசாத்திரங்கள் பயின்று அரச பதவியை துறந்து தன் கருணையால் வைணவ சமயத்திற்கு ஆளவந்தவரும் ஆனார்.
சீடர்கள்
- பெரிய நம்பி
- திருக்கோட்டியூர் நம்பி
- மாறனேரி நம்பி
- பெரிய திருமலை நம்பி
- திருமாலையாண்டான்
- திருக்கச்சி நம்பிகள் முதலானோர் ஆளவந்தாரின் சீடர்கள்.
ஆளவந்தார் செய்த வடமொழி நூல்கள்
ஆளவந்தார் செய்த வடமொழி நூல்கள் எட்டு. அவையாவன:
- சதுஸ்லோகி
- ஸ்தோத்திர ரத்னம்
- சித்தி த்ரயம்
- ஆகம பிராமாண்யம்
- கீதார்த்த சங்கிரகம்
- புருஷ நிர்ணயம்
- ஆத்மசித்தி
- சம்வித்சித்தி
- ஈச்வரசித்தி
இவற்றுள் சித்தி த்ரயம், கீதார்த்த சங்கிரகம் என்னும் இரண்டு நூல்கள் முறையே இவரது மாணவர் இராமானுசர் செய்த ஸ்ரீ பாஷ்யத்துக்கும், கீதா பாஷ்யத்துக்கும் ஆதாரமாக அமைந்தவை. பிறவற்றுள் சில தோத்திரம். சில கண்டணம்.
இராமானுசரை ஆட்கொண்டது
மணக்கால் நம்பி தன்னிடம் ஒப்படைத்த திருவரங்கச் சொத்தைத் தனக்குப் பின்னர் காக்கவல்லவர் இராமானுசர் என உணர்ந்தார். காஞ்சிபுரம் சென்று அவருக்குத் தெரியாமல் அவரைப் பார்த்து மகிழ்ந்தார். திருவரங்கம் திரும்பித் தொண்டாற்றும் காலத்தில் தமது முடிவுநாள் நெருங்கும்போது தமது மாணவர் பெரிய நம்பியை அனுப்பி இராமானுசரை அழைத்துவரச் சொன்னார். ஆனால், இராமானுசர் வருவதற்கு முன்னர் ஆளவந்தார் திருநாடு எழுந்தருளினார்.[5]
ஆளவந்தார் தனியன்கள்
ஆளவந்தார், ஆண்டாள் பாசுரங்களைப் போற்றி இரண்டு தனியன்கள் பாடியுள்ளார். அவை:
1
- அன்ன வயற்புதுவை ஆண்டாள் அரங்கற்குப்
- பன்னு திருப்பாவைப் பல்பதியம் - இன்னிசையால்
- பாடிக் கொடுத்தாள் நற்பாமாலை பூமாலை
- சூடிக் கொடுத்தாளைச் சொல்லு
2
- சூடிக் கொடுத்தாள் சுடர்க் கொடியே தொல்பாவை
- பாடி அருளவல்ல பல்வளையாய் - நாடி நீ
- வேங்கடவற்கு என்னை விதி ஒன்ற இம்மாற்றம்
- நாங்கடவா வண்ணமே நல்கு.
கருவிநூல்
- மு. அருணாசலம், தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு, இரண்டாம் பாகம், பதிப்பு 2005
- மு. அருணாசலம், தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பத்தாம் நூற்றாண்டு, பதிப்பு 2005
அடிக்குறிப்பு
நாதமுனிகள்
வைணவ பெரியோர்கள் (ஆசாரியர்கள் பரம்பரை) வரிசையில் முதன்மையானவரான நாதமுனிகள் கிபி 824ம் வருடத்தில் கடலூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள வீரநாராயணபுரம் எனும் இன்றைய காட்டுமன்னார்கோயில் பகுதியில் அந்தணக்குடும்பம் ஒன்றில் ரங்கநாதன் எனும் இயற்பெயருடன் பிறந்தவர்.
ஒரு முறை கன்னட நாட்டிலிருந்து வந்த வைணவர்கள் குருகூர்ச் சடகோபன் (நம்மாழ்வார்) பாடிய ஆயிரம் பாடல்களுள் தாமறிந்த பத்துப்பாடல்களை வீரநாராயணபுரம் பெருமாள் முன்பு பாடியது கேட்டது முதல் மொத்தப் பாடல்களையும் அறிந்து கொள்ள அவாவுற்று நம்மாழ்வார் பிறந்த ஆழ்வார்திருநகரிக்கு வந்தார். ஆயிரம் பாடல்களைத் தேடிவந்த இவருக்கு மற்ற ஆழ்வார்கள் அனைவரும் பாடிய 3776 பாடல்களும் கிடைத்தது. இப்பாடல்களை நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தமாக நாதமுனிகள் தொகுத்தார்.
3776 பாடல்களையும் ஆயிரம் ஆயிரமாய்ப் பிரித்த இவர் அவற்றுள் பண்ணுடன் பாடும்படி அமைந்த இசைப்பாக்களை 3 தொகுப்புகளாகவும் அல்லாத இயற்பாக்களை தனித்தொகுப்பாகவும் பிரித்தார். பாடல்களைத் தொகுத்ததோடு மட்டுமின்றி இப்பாடல்கள் காலத்தால் அழியாது இருக்கும் பொருட்டு இப்பாடல்களை பண் மற்றும் தாளத்துடன் தனது மருமக்களுக்கு கற்பித்தார். இவ்விருவரே மேலை அகத்து ஆழ்வான் என்றும் கீழைஅகத்து ஆழ்வான் என்னும் பெயர் பெற்றவர்கள். இவர்களின் வழி வந்தோரே இன்றைய அரையர்கள்.
நாதமுனிகள் தொகுத்த இத்திவ்யப் பிரபந்தமே உலகின் அனைத்து மொழி பேசும் வைணவர்களுக்கும் ஆதாரமாகவும் தினப்படி வழிபாட்டிற்கும் விளங்குகிறது.
இவர் பெரியாழ்வார், மதுரகவியாழ்வார் ஆகியோர் பாடல்களுக்குத் தனியன்கள் பாடியுள்ளார் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.
கருவிநூல்
மு. அருணாசலம், தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு, இரண்டாம் பாகம்,
கூரத்தாழ்வார்
| கூரத்தாழ்வார் (English:Koorathazhwar / Koorathalwar) | |
|---|---|
| பிறப்பு | ஸ்ரீவத்சாங்கர் திருக்கூரம், காஞ்சிபுரம், தமிழ்நாடு |
| இறப்பு | திருவரங்கம், தமிழ்நாடு |
கூரத்தாழ்வார் இராமானுசரின் மாணாக்கருள் முதன்மையானவர். ஸ்ரீவத்சாங்கர் என்ற இயற்பெயர் கொண்டு மிகுந்த தனவந்தனாகவும், ஞானவானாகவும் காஞ்சிபுரத்தை அடுத்த கூரம் என்னும் ஊரில் வாழ்ந்தவர். ஞானத்தில் சிறந்த ஆண்டாள் இவரது மனைவியின் பெயர். தேசத்தின் பிறப்பகுதிகளில் இருந்து காஞ்சிபுரத்தில் கோயில் கொண்டுள்ள வரதராசப் பெருமாளை வழிபட வரும் அடியார்களுக்கு தினமும் அன்னதானம் செய்வதையே பெரும்பேறாய் செய்துவந்தவர். ஒருமுறை திருக்கச்சி நம்பிகளிடம் பெருந்தேவி தாயார் (காஞ்சிபுரத்தில் கோயில் கொண்டுள்ள வரதராசப் பெருமாளின் மனையாள் - லட்சுமிதேவி) கூரத்தாழ்வாரின் செல்வம் மற்றும் அன்னதானம் குறித்து வியப்பு மேலிட உரையாடியமைக் கேட்டு அதனால் தனக்கு அகங்காரம் உண்டாகிவிடுமோ என அஞ்சி தன்னுடைய பெருஞ்செல்வமனைத்தும் அறச்செயல்களுக்கு தானமாக வழங்கி, தன் குருவாகிய இராமானுசரையே அடிப்பணிந்தார். இராமானுசரைவிட 8 வயது மூத்தவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. வியாசப்பட்டர், பராசரப்பட்டர் எனும் இவருடைய இரண்டு குமாரர்களில் பராசரப்பட்டர் பிற்காலத்தில் புகழ்பெற்ற வைணவ ஆச்சாரியனாகி ஸ்ரீ விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்திற்கு இன்றும் புகழப்படும்படியான ஓர் உரை எழுதியுள்ளார். புகழ்பெற்ற இராமானுச நூற்றந்தாதி இயற்றிய திருவரங்கத்தமுதனார் கூரத்தாழ்வாரின் மாணாக்கருள் ஒருவர்.
பொருளடக்கம்
குருபக்தி
திருவரங்கத்தில் இருந்த இராமானுசருக்கு மாணாக்கனாகும் பொருட்டு, கூரத்திலிருந்து தன் மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு திருவரங்கம் செல்லும் வழியில் காட்டிடையே திருடர் பற்றிய அச்சத்தில் வந்த மனையாளை நோக்கி "மடியில் கனம் இருந்தாலன்றோ வழியில் பயம். ஏதாவது வைத்திருக்கிறாயா" என்றார். அதற்கு சிறுவயது முதலே கூரத்தாழ்வார் உண்பதற்கு பயன்படுத்திய தங்கவட்டிலை திருவரங்கத்தில் கணவருக்கு (கூரத்தாழ்வாருக்காக) பயன்படுத்துவதற்காக வைத்திருப்பதாகச் சொல்லவே அதனை வாங்கி விட்டெறிந்துவிட்டுச் சென்றாராம்.
திருவரங்கத்தில் யாசகம் பெற்று வாழ்ந்த கூரத்தாழ்வார் தம்பதிகள் ஒருநாள் உணவு கிடைக்காமல் பட்டினி கிடந்தனர். மனைவி ஆண்டாள் இறைவன் அரங்கநாதனிடம் வேண்டிட, அரங்கநாதன் கோயில் ஊழியர்கள் மூலம் உணவு தந்தருளினார்.
நாலூரான் என்னும் அமைச்சரின் தந்திரத்தால் மதியிழந்த உறையூர்ச் சோழன், இராமானுசரை கைது செய்ய ஆணையிட்டான். கூரத்தாழ்வார் தம் குருவைப்போல் வேடம் தரித்துக்கொண்டு அரசனிடம் சென்று முடிவில், அரசன் ஆணையால் கூரத்தாழ்வாரின் கண்கள் தோண்டப்பட்டன. 12 ஆண்டுகள் இதே நிலையிலேயே திருமாலிருஞ்சோலை மலையில் வாழ்ந்துவந்தார்.
இயற்றிய நூல்கள்
ஸ்ரீ அதிமாநுஷ ஸ்தவம், சுந்தரபாஹூ ஸ்தவம், வரதராஜ ஸ்தவம், வைகுண்ட ஸ்தவம், ஸ்ரீ ஸ்தவம், தாடீபஞ்சகம் மற்றும் ப்ரார்தனபஞ்சகம் என ஏழு வடமொழி நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.
சாதனைகள்
இவரின் உதவியினாலேயே சுவாமி இராமானுசர் தன் குருவாகிய ஆளவந்தாருக்கு செய்துகொடுத்த மூன்று சபதங்களை நிறைவேற்றினார்.அன்னமிடுவதோடு நில்லாது, இராமானுசருக்காகவும் வைணவத்திற்காகவும் தன் இரு கண்களையும் இழந்தார்.
திருமங்கையாழ்வார் பாடல்களில் 'பெரிய திருமொழி'க்கு இவர் தனியன் பாடிய புலவர். கட்டளைக் கலித்துறையால் அமைந்துள்ள அந்தப் பாடல்[1]
மறைவு
சோழன் மறைவுக்குப் பின் திருவரங்கம் திரும்பிய இராமானுசரின் வேண்டுதலுக்கிணங்க காஞ்சி வரதராசப்பெருமாளிடம் வேண்டி இழந்த கண்ணை தெரியச் செய்யும்படி வேண்ட இறைவன் அருளினார். மகிழ்ச்சியோடு திருவரங்கம் திரும்பி மீண்டும் ஆசாரியன் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டு தன்னுடைய 123ம் அகவையில் திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளினார். வருத்தமுற்ற இராமானுசருக்கு ஆசாரியனை வரவேற்கவே முன்னரே திருநாடு செல்வதாக முகமன் கூறிச் சென்றார்.
அடிக்குறிப்பு
- ↑நெஞ்சக்(கு) இருள்கடி தீபம் அடங்கா நெடும்பிறவி
நஞ்சுக்கு நல்ல அமுதம் தமிழநன் னூல்துறைகள்
அஞ்சக் கிடக்கும் ஆரண சாரம் பரசமயப்
பஞ்சுக் கனலின் பொறி,பர காலன் பனுவல்களே
SrIvaishNava guruparamparai
Let us learn and glorify the great AchAryas/preceptors of srIvaishNava sampradhAyam
CATEGORY ARCHIVES: ORAN VAZHI GURU PARAMPARAI
azhagiya maNavALa mAmunigaL
60 Replies
sri:
srimathE rAmAnujAya nama:
srimadh varavaramunayE nama:
sri vAnAchala mahAmunayE nama:
srimathE rAmAnujAya nama:
srimadh varavaramunayE nama:
sri vAnAchala mahAmunayE nama:
In the previous article (https://guruparamparai.wordpress.com/2012/09/19/thiruvaimozhi-pillai/) we discussed about thiruvAimozhi piLLai. Now we will move on to the next AchAryan in the OrAN vazhi guru paramparai.
Thirunakshathram: ippasi, thirumUlam
avathAra sthalam: AzhwAr thirunagari
AchAryan: thiruvAimozhi piLLai
Sishyas: ashta dhik gajangaL – ponnadikkAl jIyar, kOil aNNan, pathangi paravasthu pattarpirAn jIyar, thiruvEnkata jIyar, eRumbiappA, prathivAdhi bhayankaram aNNan, appiLLai, appiLLAr. nava rathnangaL – sEnai muthaliAndAn nAyanAr, satagOpa dhAsar (nAlUr siRRAththAn), kanthAdai pOrERRu nAyan, yEttUr singarAchAryar, kanthAdai aNNappan, kanthAdai thirukkOpurathu nAyanAr, kanthAdai nAraNappai, kanthAdai thOzhapparappai, kanthAdai azhaiththu vAzhviththa perumAL. He had many other sishyas from various thiruvamsams, thirumALigais and dhivya dhEsams.
Place where he attained paramapadham: thiruvarangam
Works: prabhandhams: sri dhEvarAja mangaLam, yathirAja vimsathi, upadhEsa rathina mAlai, thiruvAimozhi nURRandhAthi, Arthi prabhandham. vyAkyAnams for: mumukshupadi, thathva thrayam, srivachana bhUshaNam, AchArya hrudhayam, periyAzhwAr thirumozhi (for the portion which was missing from periyavAchAn piLLai’s vyAkyAnam), rAmAnusa nURRandhAthi. pramANa thirattu (compilation of all slOkams, sAsthra vAkhyams in a particular gratham) for: eedu 36000 padi, jnAna sAram, pramEya sAram, thathva thrayam, srivachana bhUshaNam.
azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr was born in AzhwAr thirunagari to thigazha kidanthAn thirunAvIrudaya pirAn and sri ranga nAchiAr as an avathAram of AdhisEshan and a punar avathAram of anaiththulagum vAzhappiRaNtha yathirAjar (அனைத்துலகும் வாழப்பிறந்த யதிராஜர்) and is also known by many other names such as
azhagiya maNavALa mAmunigaL, sundhara jAmAthru muni, ramya jAmAthru muni, ramya jAmAthru yOgi, varavaramuni, yathIndhra pravaNar, kAnthopayanthA, rAmAnujan ponnadi, soumya jAmAthru yOgIndhrar, kOil selva maNavALa mAmunigaL, etc. He also has the titles periya jIyar, veLLai jIyar, visthavAk sikAmaNi, poi illAtha maNavALa mAmuni, etc.
azhagiya maNavALa mAmunigaL, sundhara jAmAthru muni, ramya jAmAthru muni, ramya jAmAthru yOgi, varavaramuni, yathIndhra pravaNar, kAnthopayanthA, rAmAnujan ponnadi, soumya jAmAthru yOgIndhrar, kOil selva maNavALa mAmunigaL, etc. He also has the titles periya jIyar, veLLai jIyar, visthavAk sikAmaNi, poi illAtha maNavALa mAmuni, etc.
Brief life history
- Born in AzhwAr thirunagari by the grace of periya perumAL as an avathAram of AdhisEshan.
mAmunigaL -AzhwAr thirunagari, with ashta dhik gajangaL under his thiruvadi- He learns all the sAmAnya sAsthram and does vEdha adhyayanam under his father’s guidance in his mother’s place sikkil kidAram. He also gets married in due course.
- Hearing about thiruvAimozhi piLLai’s vaibhavam, he returns to AzhwAr thirunagari and surrenders to him. We have already seen this in the previous article.
- His wife gives birth to a son and he requests thiruvAimozhi piLLai to give a suitable name. thiruvAimozhi piLLai says rAmAnujan is repeated 108 times (in rAmAnuja nURRanthAdhi), so that must be the best. Based on that he names his son “emmaiyan irAmAnusan”.
- After thiruvAimozhi piLLai attaining paramapadham, he becomes the dharisana pravarthakar.
- He becomes an expert in aruLicheyal especially thiuvAimozhi and eedu 36000 padi vyAkyAnam. He also starts collecting all the supporting pramANams for eedu vyAkyAnam and documents them.
- Hearing about his glories, azhagiya varadhar (from vAnamAmalai) becomes the first sishya of azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr and immediately accepts sannyAsAshramam to render continuous service to his AchAryan. He gets to be named as vAnamAmalai jIyar (because of his native place) and ponnadikkAl jIyar (because he becomes the first sishya of nAyanAr and lays the foundation for many more to follow – pon adikkAl means golden foundation).
- Recollecting his AchAryan’s niyamanam to go and live in srirangam to propagate our sampradhAyam, he goes to AzhwAr and takes permission from him to travel to srirangam.
- On the way to srirangam, he performs mangaLAsAsanam to srivilliputhur ANdAL rangamannAr and thirumAlirunchOlai azhagar.
- He reaches srirangam, performs his nithyakarmAnushtAnam at the banks of cauvery river. All the srivaishnavas from srirangam comes out to welcome him and with the purushakAram of the local srivaishnavas he does mangaLAsAsanam to emperumAnAr, nammAzhwAr, periya pirAttiAr, sEnai mudhaliAr, periya perumAL and namperumAL with his nAchiArs in order. perumAL welcomes him as he welcomed emperumAnAr and gives him special prasAdhams and sri satagOpam.
- After that he visits piLLai lOkAchAryar’s thirumALigai and glorifies piLLai lOkAchAryar and his younger brother azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr for their contributions for our sampradhAyam.
- He stays in srirangam for a while and one day namperumAL instructs him to do nithyavAsam (stay permanently) in srirangam teaching all the in-depth meanings of our sampradhAyam. He accepts that order happily and thereafter starts collecting all the granthams which were lost during the muslim invasion.
- Once, when ponnadikkAl jIyar complains to him about uththama nambi about his services, he instructs jIyar to reform him and engage in emperumAn’s service properly.
- Then he desires to visit thiruvEnkatam and starts his journey along with ponnadikkAl jIyar. On the way, he performs mangaLAsAsanam at thirukkOvalUr and thirkkadigai.
- In thirumalai, periya kELvi appan jIyar (who was established by emperumAnAr) sees a svapnam where he says a srivaishnava (gruhasthar) who looks like periya perumAL lying down and a sannyAsi standing at the lotus feet of the srivaishnava. In the svapnam he asks the people who are passing by about them and they say they are “thiruvAimozhi eettu perukkar azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr and his prAna sukruth (life breath/well wisher) and sishyar ponnadikkAl jIyar”. Waking up he is thinking about the auspicious svapnam and finds out that they both are arriving to thirumalai shortly. nAyanAr arrives at thirupathi, worships the thiruvEnkata malai, gOvindharAjar, narasimhar (at the bottom of the hill) and finally reaches thirumalai. periya kElvi appan jIyar arranges for a grand welcome to nAyanAr and ponnadikkAl jIyar and brings them to thiruvEnkatamudaiyAn for mangaLAsAsanam. thiruvEnkatamudaiyAn being very pleased to see them, gives them his prasAdhams and sri satagOpam and finally they take leave from him.
- He arrives at kAnchipuram and performs mangaLAsAsanam to dhEva perumAL.and dhEva perumAL proclaims him to be the same as emperumAnAr himself and gives his prasAdhams and sri satagOpam.
mAmunigaL – kAnchipuram- He then reaches sriperumpUdhUr and completely immerses into emperumAnAr’s anubhavam and performs mangaLAsAsanam.
- He returns back to kAnchipuram and starts hearing sri bhAshyam from kidAmbi nAyanAr (who is a descendant of kidAmbi AchAn). When srivaishnavas come to do tharkam with him on certain matters, he first refuses citing his AchAryan’s orders on only indulging in bhagavath vishayam but later when convinced by his well wishers, he takes up the task and gives fitting explanations to the ones who came for debate and they finally fall at his lotus feet and praise him very much.
- kidAmbi nAyanAr being amazed by azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr’s intelligence requests him to show his real svarUpam. Since kidAmbi nAyanAr was in his AchArya sthAnam teaching sri bhAshyam, azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr obliges and shows him his AdhisEsha svarUpam. kidAmbi nAyanAr becomes very much ecstatic and then onwards shows great attachment towards him. Finally after completing the sribhAshyam kAlakshEpam he takes leave and returns to srirangam.
- Seeing his return periya perumAL becomes joyful and instructs him to stay in srirangam without taking up any more yAthrais.
- During that time, his relatives inform about some Asoucham which interrupts his kainkaryam. He accepts sannyAsAshramam from a satagOpa jIyar (who is a sishya of thiruvAimozhi piLLai and studied with him in AzhwAr thirunagari) and immediately goes to periya perumAL to inform about that. periya perumAL welcomes him and instructs him to keep the same thirunAmam (due to the divine reason of him wanting to maintain his future AchAryan’s name) and gives him pallava rAyan mutt for him to stay and conduct his kAlakshEpams, etc. Thus azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr becomes azhagiya maNavALa mAmunigaL. All the srivaishnavas under the leadership of uththama nambi went with him to his mutt and sang “manavALa mAmuniyE innumoru nURRAndirum” out of joy.
- He instructs his sishyas under the leadership of ponnadikkAl jIyar to repair the mutt fully. A beautiful mandapam is built with the sand from piLLai lOkAchAryar’s thirumALigai and is named thirumalai AzhwAr where he performs his kAlakshEpam regularly. He spends his day giving lectures on thiruvAimozhi (eedu) and other prabhandhams, emperumAnAr’s glories and srivachana bhUshaNa dhivya sAsthram, etc to all his disciples and abhimAnis.
- His glories spread everywhere like wild fire and many srivaishnavas come and take shelter of mAmunigaL. thirmanjanam appA (who is a nithya kainkaryaparar to periya perumAL), her daughter (AychiyAr) and pattarpirAn jIyar become his sishyas.
- One swamy from vaLLuva rAjEndhram (a nearby village) named singaraiyar supplies some vegetables to mAmunigaL’s mutt and emperumAn being pleased with his action show in his svapnam that “mAmunigaL is none other than AdhisEshan himself and he should go and take shelter of mAmunigaL”. So he travels to srirangam and stays at (kOil) kandhAdai aNNan thirumALigai and shares this incident with aNNan. aNNan thinking about this and lies down to sleep and he sees emperumAnAr and mudhaliANdAn in his dream where emperumAnAr says mAmunigaL is none other than himself. In the dream, mudhaliANdAn instructs kOil aNNan (and uththama nambi) to surrender to mAmunigaL. After waking up, kOil aNNan along with his brothers goes to mAmunigaL’s mutt, takes the purushakAram (recommendation) of ponnadikkAl jIyar and submits himself to mAmunigaL. mAmunigaL gladly accepts him and performs panchasamskAram to him.
- Then AychiyAr’s (thirumanjanam appA’s daughter) son appAchiAraNNa wants to take shelter of mAmunigaL. mAmunigaL was very happy to hear that but he invites ponnadikkAl jIyar who he considers as his life breath and well wisher, offers his own simhAsanam, presents his own thiruvAzhi and thiruchakkaram and asks him to do panchasamskAram. While ponnadikkAl jIyar first refuses, he has no other choice than accepting his AchAryan’s thiruvuLLam and performs pancha samskAram for appAchiAraNNA.
- emmaiyan irAmAnusan (pUrvAshramam son of mAmunigaL) lives in AzhwAr thirunagari, gets married and gives birth to two sons – azhagiya maNavALa perumAL nAyanAr (who becomes to be known as jIyar nAyanAr for his attachment and kainkaryam to mAmunigaL subsequently) and periyAzhwAr aiyan.
- mAmunigaL decides to do mangaLAsAsanam to nammAzhwAr and takes permission from periya perumAL to go there. He reaches AzhwAr thirunagari, performs his nithya karmAnushtAnams on the banks of the holy thAmirabharaNi river, and does mangaLAsAsanam to bhavishyadhAchAryan (emperumAnAr), thiruvAimozhi piLLai and his thiruvArAdhana perumAL inavAyar thalaivan, nammAzhwAr and polindhu ninRa pirAn.
- When he has a doubt for one of the chUrNikais in AchArya hrudhayam, he thinks about thirunArAyaNapurathu Ayi who was a sa-brahmachAri (class-mate) of his AchAryan thiruvAimozhi piLLai. He starts his journey to meet him, but right outside AzhwAr thirunagari, he meets Ayi who has travelled all the way from thirunArAyaNapuram to meet mAmunigaL. Both embrace each other with joy and glorify each other. While mAmunigaL writes a thanian glorifying Ayi, Ayi in turn writes a pAsuram which asks if mAmunigaL is emperumAnAr himself or nammAzhwAr or emperumAn himself. After some time Ayi returns to thirunArAyaNapuram and mAmunigaL continues his stay in AzhwAr thirunagari.
- Some people who were jealous of mAmunigaL’s glories, sets fire to his mutt. But mAmunigaL takes his snake form and comes out of the mutt and takes his form back and stands in the middle of the srivaishnavas looking from outside. When the king decides to punish the miscreants mAmunigaL asks him to forgive them and looking at his kAruNyam they also take shelter of him. The king of the region, looking at mAmunigaL’s glories, accepts pancha samskAram from him and performs many kainkaryams in AzhwAr thirunagari and thirukkurungudi dhivya dhEsams.
- mAmunigaL returns to srirangam and continues his kainkaryams there. At that time eRumbiappA from eRumbi village hears about mAmunigaL and visits him. After the visit, he leaves without taking the prasAdham of mAmunigaL. After reaching his village, when he tries to open his emperumAn chakkaravarthi thirumagan’s sannidhi door, it does not open. emperumAn tells him that he committed apachAram at the lotus feet of mAmunigaL who is none other AdhisEshan and instructs him to take shelter of mAmunigaL, perform kainkaryam to him and accept his prasAdham – only then the door will be opened. eRumbiappA returns to srirangam and submits himself to mAmunigaL. He writes a wonderful prabhandham named dhinacharyA which has two parts – pUrva dhinacharyA (morning activities of mAmunigaL) and uththara dhinacharyA (evening activities of mAmunigaL).
- jIyar appreciates kandhAdai nAyan who shows masterful brilliance even at a very young age.
- appiLLai and appiLLAr takes shelter of mAmunigaL through the purushakAram of ponnadikkAl jIyar. eRumbiappA takes leave from mAmunigaL and returns to his village to propagate mAmunigaL’s glories in his region.
- Once, uththama nambi who is one of the prominent srivaishnavas was doing thiruvAlavattam kaikaryam to periya perumAL privately. At that time mAmunigaL enters there to do his mangaLAsAsanam. uththama nambi asks him to leave quickly and mAmunigaL accepts his words and left quickly. When nambi becomes tired and lies down for a while near periya perumAL in his svapnam, periya perumAL points his fingers to AdhisEshan and tells nambi that mAmunigaL is none other than AdhisEshan himself. Waking up, he realises his apachAram and runs to mAmunigaL’s mutt and takes aparAdha kshAmanam and serves him with love after that.
- A srivaishnavi named satagOpa koRRi learns aruLicheyal from AychiAr. In the noon time, when mAmunigaL was resting privately, this ammaiyAr peeks through the key hole and finds mAmunigaL in his svarUpam (AdhisEshan form). Hearing the noise mAmunigaL comes out and enquires what she observed. ammaiyAr explains what she saw and mAmunigaL with a smile asks her to keep that a secret.
- mAmunigaL then decides to write commentaries to rahasya granthams. He first writes expert commentaries to mumukshupadi, thathva thrayam and srivachana bhUshaNam with many references from vEdham, vEdhAntham, ithihAsam, purANams, aruLicheyal, etc. Then he writes commentaries to rAmAnuja nURRanthAdhi, jnAna sAram and pramEya sAram which gives the charama upAya nishtai – i.e., understanding AchAryan is everything.
- When the srivaishnavas request him to write something crisp and clear for thiruvAimozhi, he writes thiruvAimozhi nURRanthAdhi. This is an unparallel grantham which is written in venpA (a type of poem that is easy to memorize but difficult to write), with one pAsuram for each padhigam in thiruvAimozhi where the starting/ending words of the pAsuram matches that of the padhigam, giving the meanings of the whole padhigam in just 2 lines and glorifying nammAzhwAr in the remaining 2 lines.
- When the srivaishnavas ask him to record the valuable teachings of our pUrvAchAryas, he writes upadhEsa rathina mAlai which gives an account of the birth stars of AzhwArs, their birth places and glories, emperumAnAr’s apAra kAruNyam, thiruvAimozhi vyAkyAnams and eedu avathAram/propagation details, avathAram of piLLai loKAchAryar and his magnum opus srivachana bhUshaNam, establishes that the essence of thiruvAimozhi is srivachana bhUshaNam and finally explaining the meanings of the same in detail.
- When some mAyAvAdhis come for a debate, he refuses to debate with them sticking to his “no debate” principle, but asks his sishya vEdalappai to debate with them. vEdalappai does so and easily defeats them. But vEdalappai decides to leave his native place shortly.
- At this time prathivadhi bhayankaram aNNA who is an expert scholar from kAnchipuram along with his wife, is serving in thirumalai because of his attachment towards thiruvEnkatamudaiyan by doing thirumanjana thIrtha kainkaryam. Once a srivaishnava from srirangam arrives in thirumalai and meets aNNA during his kainkaryam and explains the glories of mAmunigaL. Hearing about mAmunigaL, aNNA becomes very pleased and his desire grows very much to meet him. But in the process, he forgets to add thIrtha parimaLam (cardomom/yElakkAi, etc) and offers the thIrtham to the archakar. He later remembers that and runs to the archakar with the thIrtha parimaLam but archakar says the thIrtham was smelling more pleasant than ever before. aNNA understands the glories of just hearing about mAmunigaL making the thIrtham smell great and travels to srirangam. When he arrives at mAmunigaL’s mutt, mAmunigaL was explaining “onRum dhEvum” (thiruvAimozhi 4.10) padhigam which establishes emperumAn’s parathvam. mAmunigaL was fluently referring to all sAsthrArthams and explaining the pAsurams and aNNA becomes amazed by mAmunigaL’s knowledge and presentation. mAmunigaL stops at the 3rd pAsuram and says aNNA can hear only when he has sambandham with AzhwAr (through the OrAN vazhi AchArya paramparai). aNNA then goes to perform mangaLAsAsanam to periya perumAL. periya perumAL through his archakar instructs aNNA to surrender to mAmunigaL to get vilakshaNa sambandham. aNNA through the purushakAram of ponnadikkAl jIyar takes shelter of mAmunigaL and stays there for some time.
- Again mAmunigaL goes on a yAthrai to thirumalai. On the way, he performs mangaLAsAsanam to kachi pEraruLALan and stays in kAnchipuram for some time to reform many srivaishnavas there. He instructs appAchiAraNNA to stay in kAnchipuram as his representative. He then proceeds to thirumalai via thirukadigai, eRumbi, thirupputkuzhi, etc and reaches thirumalai. After performing mangaLAsAsanam there, he appoints a siriya kELvi appan jIyar to help periya kELvi appan jIyar (who was appointed by emperumAnAr himself) in his kainkaryams. On his way back he performs mangaLAsAsanam to thiru evvuL veerarAghavan, thiruvallikkENi vEnkata krishnan and many other dhivyadhEsams. He arrives at madhurAnthagam and worships the place where periya nambi performed pancha samskAram to rAmAnujar. He then reaches thiruvAli thirunagari and enjoys thirumangai AzhwArs and submits of vadivazhagu pAsuram and performs mangaLAsAsanam to all the emperumAns in the region. He then reaches thirukkaNNapuram, enjoys the sarvAnga sundhara (sourirAja) emperumAn and establishes a thirumEni for thirumangai AzhwAr there. After visiting many other dhivya dhEsams he finally returns to srirangam and stays there.
- He then instructs appAchiAraNNA to go to kAnchipuram as instructed before. At that time aNNA is very sad that he has to leave this wonderful gOshti and looking at that he orders two small thirumEnis of himself to be made out of his sombu rAmAnujam that was worshipped by ponndikkAl jIyar. He gives one of them to ponndikkAl jIyar and another one to aNNA (these thirumEnis of mAmunigaL can still be seen in vAnamAmalai mutt, vAnamAmalai and mudhaliAndAn thirumALigai in singa perumAL kOil respectively). He also gives “ennai thImanam keduthAi” emperumAn from his thiruvArAdhanam to aNNA (this emperumAn can still be seen in mudhaliAndAn thirumALigai in singa perumAL kOil).
- mAmunigaL crowns prathivAdhi bhayankaram aNNA as sribhAshya AchAryar, kandhAdai aNNan and sudhdha sathvam aNNan as bhagavath vishaya AchAryars. He also instructs kandhAdai nAyan to write an arumpadham for eedu 36000 padi.
- periya perumAL starts longing to hear bhagavath vishayam from mAmunigaL without any interruption and also starts thinking about accepting him as his AchAryan out of his own desire. Once during pavithrOthrasavam sARRumarai, when namperumAL goes to thiruppavithrOthsava mandapam and stays there mAmunigaL enters the mandapam to perform mangaLAsAsanam to him. At that time namperumAL orders to mAmunigaL in front of all the kainkaryaparars, AchArya purushas, jIyars, srivaishnavas, etc., to perform kAlakshEpam of nammAzhwAr’s thiruvAimozhi with eedu 36000 padi vyAkyAnam. He orders this to continue without any disruption/disturbance until the kAlakshEpam completes. mAmunigaL being very pleased and thinking with great humility that emperumAn has chosen him to do this, accepts emperumAn’s order.
- The next day when he arrives to the periya thirumandapam (outside periya perumAL sannidhi dvAra pAlakars), namperumAL with his nAchiArs, thiruvananthAzhwAn, periya thiruvadi, sEnai mudhaliAr, all AzhwArs and AchAryas is waiting for him to begin the kAlakshEpam series. mAmunigaL feeling blessed starts the kAlakshEpam of eedu 36000 padi vyAkyAnam with all the other vyAkyAnams (6000 padi, 9000 padi, 12000 padi and 24000 padi) and explains the deep meanings from sruthi perspective, sribhAshyam perspective, sruthprakAsikA perspective sri gIthA bhAshyam perspective, sri pAncharAthram perspective, sri rAmAyaNam perspective, sri vishNu purANam perspective, etc. He also explains word by word meanings, inner meanings, etc. This goes on for close to 10 months and finally they reach the date of sARRumurai on Ani thirumUlam. Once the sARRumurai is complete, namperumAL takes the form of a small child named aranganAyakam comes into the front of the gOshti even when others stop him. Keeping anjali mudhrai, he starts saying “srisailEsa dhayApAthram” and when asked to say more he says “dhIbhakthyAdhi guNArNavam” and when requested to say more again he says “yathIndhra pravaNam vandhE ramya jAmAtharam munim” and runs away. When the sishyas record the slOkam and bring the child back to the gOshti he is unable to read anything from the palm leaf and runs away again. Every one understands that it is none other than namperumAL himself offering the thanian to his AchAryan. At the same time, emperumAn sends this thanian to all the dhivya dhEsams – every where this spreads like wild fire. At that time, a vAzhi thirunAmam is also written by appiLLai by the orders of the srivaishnavas glorifying mAmunigaL.
- thiruvEnkatamudayAn, thirumAlirunchOlai azhagar also instructs that this thanian is recited at the beginning and end of any aruLicheyal anusandhAnam. Other dhivya dhEsams like bhadhrikAshram also gets emperumAn’s niyamanam to glorify mAmunigaL.
- mAmunigaL starts thinking about vada nAttu dhivya dhEsams and his sishyas take up vada dhEsa yAthrai on his behalf.
- mAmunigaL gives eRumbiappA his dhivya pAdhugas.
- mAmunigaL gives aranganagarappan (his thiruvArAdhana perumAL) to ponnadikkAl jIyar and instructs ponnadikkAl jIyar to go and establish a mutt in vAnamAmalai to do uninterrupted service to dheivanAyaka perumAL.
- mAmunigaL goes on a pAndiya nAttu dhivya dhEsa yAthrai once again. On his way, the king of that region (mahAbali vANa nAtha rAyan) becomes his sishya and performs many dhivya dhEsa kainkaryams based on his orders.
- When he is travelling near madhurai he stays under a tamarind tree to take rest and while leaving he touches the tree and gives mOksham to the tree. He goes on to perform mangaLAsAsanam in many dhivya dhEsams and finally returns back to thiruvarangam.
- Through his sishyas he performs various kainkaryams. He sends a jIyar swamy to go and serve thirumAlirunchOlai azhagar.
- He writes vyAkyAnam for periyAzhwAr thirumozhi for the part that was lost. periyavAchAn piLLai had already written a vyAkyAnam but part of that gets lost – so writes exactly up to the word where periyavAchAn piLLai’s vyAyAnam was not there.
- He becomes ill and still continues to write. When he was writing AchArya hrudhayam vyAkyAnam with great difficulty, many of his sishyas ask him why he was doing that. mAmunigaL replies that he is doing it for their sons and grandsons and generations to come.
- He develops great desire to give up his thirumEni and go to paramapadham. He writes Arthi prabhandham crying out to emperumAnAr to accept him and relieve him of this charama thirumEni. He is simply showing us how to do that, since he was emperumAnAr himself anyway.
- Finally he ends his dealings in the leela vibhUthi and decides to return to paramapadham to do eternal service to emperumAn. He desires to hear all the aruLicheyal once and all his sishyas arrange for that with great love and dedication. mAmunigaL becomes so pleased and performs a grand thadhiArAdhanam and asks for aparAdha kshAmaNam from everyone. Everyone replies that he was blemishless and no need to ask for any kshAmaNam. He then requests everyone to ensure that all the kainkaryams for periya perumAL and namperumAL were done with full love and full focus on them alone.
- He then says “piLLai thiruvadigaLE sharaNam”, “vAzhi ulagAsiriyan” and “emperumAnAr thiruvadigaLE sharaNam”. With wide open eyes he desires to see emperumAn and emperumAn immediately appears in front of him on garudan and carry him along – thus he ends his leelai in this vibhUthi in the most glorious way. Seeing this all the srivaishnavas starts crying so much. periya perumAL feels the void so much and refuses to accept any bhOgam. Finally all the srivaishnavas console themselves and each other and start the final kainkaryams. The thiruvadhyayana mahOthsavam was celebrated in the most grandeur way – even grander than periya perumAL’s brahmOthsavam based on periya perumAL’s orders.
- ponnadikkAl jIyar returns from his vada nAttu dhivya dhEsa yAthrai and also completes all the charama kainkaryams of mAmunigaL.
mAmunigaL’s instructions (jnAna/anushtAna pUrthi)
- Once two srivaishnavas are having some misunderstanding with each other. At that time when two dogs are fighting in the street in the presence of those two srivaishnavas – he looks at the dogs and asks the dogs “Have you also learnt srivachana bhUshaNam, etc like these two srivaishnavas to have so much ahankAram?”. Immediately they realize their mistake and become pure after that.
- When some one from vada dhEsam submits some wealth and when he understands that the wealth was not properly earned, he immediately sends that out. He shows no interest in material wealth, etc. Even when it comes to kainkaryam he ensures that he get money/material that are connected to srivaishnavas only.
- Once when an old lady comes to his mutt and requests him to stay there for the night. He insists to her that she cant stay in the mutt – he says “even an old squirrel can climb a tree” meaning even when an old lady stays in the mutt, some one may find a fault in mAmunigaL’s vairAgyam. So completely avoids anything which could cause doubt in anyone’s mind.
- Once when a srivaishnava ammaiyAr is helping in cutting vegetables, etc., she is not doing it with proper bhakthi bhAvam – so mAmunigaL asks her to stay away for 6 months as punishment as he wants the kainkarayaparars to be 100% staying in bhagavath/bhAgavatha nishtai.
- Once when one srivaishnava named “varam tharum piLLai” comes to mAmunigaL alone, he says srivaishnavas should never go to emperumAn or AchAryan alone and we should always go with other srivaishnavas.
- He reveals many times the cruel nature of doing bhAgavatha apachAram and always ensures srivaishnavas develop mutual respect for each other.
- When one bhattar (archakar) in the temple complains to mAmunigaL that his sishyas are not respecting him properly, he insists that they should always offer proper respect to him thinking that perumAL and pirAtti are present in him always.
- When one wealthy srivaishnava from vada nAttu dhivya dhEsam comes and asks him about srivaishnava lakshaNam, mAmunigaL gives him a detailed explanation as follows. For a real srivaishnava:
- It is not sufficient to just to go and take shelter of emperumAn.
- it is not sufficient to just accept sambhandham of emperumAn thru shanka/chakra lAnchanam.
- It is not sufficient to just do thiruvArAdhanam to emperumAn.
- It is not sufficient to just be parathanthran (completely subservient) to ones own AchAryan.
- It is not sufficent to just do kainkaryams to bhAgavathas.
- We should have all of these but beyond these we need:
- to do the kainkaryams which are pleasing to emperumAn and what is needed at that specific time.
- to keep ones home open for srivaishnavas to enter and do whatever they want and whenever they want
- to keep oneselves as said by periyAzhwAr “en thammai viRkavum peruvArgaLE” (we should keep ourselves so that srivaishnavas can even sell us to others).
- Once we delveop our bhAgavatha sEshathavam then we will easily learn all the sampradhAya arthams by the grace of emperumAn and AzhwAr/AchAryas. For a srivaishnava who is in this nishtai – there is no necessity for them to learn anything specifically/explicitly because they are already following that charama nishtai.
- If we try to preach anything that we are not following it will be completely useless. It is compared to be like a prostitute preaching others how to be pure in their conduct.
- There is no greater service than worshipping srivaishnavas and there is no greater fault than doing apachArams to srivaishnavas.
Hearing these instructions that srivaishnava become very much devoted to mAmunigaL and was constantly thinking about him and worshipping him even after returning to his native place.
mAmunigaL’s unique position in our sampradhAyam
It is easy to speak about and summarize any AchArya’s vaibhavam but mAmunigaL’s vaibhavam is unlimited. Even he himself with his thousand tongues (as AdhisEshan) cannot speak his glories, so how can we do that to our full satisfaction. We just have to satisfy ourselves saying that some how we benefited immensely by speaking (and reading) about him today.
- He was accepted by periya perumAL as his own AchAryan and completes the AchArya rathna hAram and the OrAN vazhi guru paramparai.
- periya perumAL being his sishya, offers his own sEsha paryankam to mAmunigaL which we can observe even today – except mAmunigaL no other AzhwAr/AchAryan has sEsha paryankam/pItam.
- periya perumAL being his AchAryan, composes a thanian, offers it to mAmunigaL and instructs that this thanian should be chanted in the beginning and ending of any aruLicheyal gOshti in any place – temples, mutts, thirumALigais, etc.
- In AzhwAr thirunagari, during ippasi thirumUlam (mAmunigaL’s thirunakshathram), AzhwAr, after his thirumanjanam, sends all his own pallakku, kudai, chAmaram, vAdhyam, etc to mAmunigaL’s sannidhi to bring him over. Only mAmunigaL’s arrival, he adorns the thirumaNN kAppu and gives the prasAdham to mAmunigaL.
- mAmunigaL is the only AchAryan from our pUrvAchAryas whose thiruvadhyayanam is celebrated. Usually thiruvadhyayanam is celebrated by sishyas and sons. In this case, sri ranganAthan is the living sishya of mAmunigaL who celebrates his AchAryan’s thIrtham in a grand manner even today. He sends his own archakas, parichArakas, paraphernelia (all his vattil, kudai, chAnaram, etc), etc for the mahOthsavam. For detailed information in this mahOthsavam please view http://www.kaarimaaran.com/thiruadhyayanam.html.
- mAmunigaL was so focussed on not having any glories/celebrations for himself – both in srirangam and AzhwAr thirunagari, he insisted that his archA thirumEnis should be very small and not have any purappAdu, etc., since the focus is on namperumAL and AzhwAr respectively. That is why we see him in very small and beautiful thirumEnis in both these dhivyadhEsams.
- mAmunigaL was so polite and humble that he would not write ill of any one. Even when there are seemingly contradictory words/meanings in pUrvAchArya vyAkyAnams – mAmunigaL will never harp on it and find fault in one side or the other.
- mAmunigaL focussed on aruLicheyal and explained vEdhAntham through aruLicheyal pAsurams. Without his advent it is said that thiruvAimozhi and its meanings would have become like tamarind soaked in a river i.e., it would have completely vanished.
- mAmunigaL collected all the available granthams and wrote them personally and preserved them so many generations later we can still get them.
- He had apAra kAruNyam even to the ones who troubled/insulted him, he would never show any anger. He would always respect them and treat them nicely.
- It is said that when we are ready to hold his thiruvadis on our head, amAnavan (the one who helps us cross virajai river) is guaranteed to hold our hand and relieve us from this samsAram.
- His dedication towards emperumAnAr was unparallel and he showed us how to worship emperumAnAr by practically demonstrating that himself.
- His life was an example for the writings of our pUrvAchaAryas on how a srivaishnava should conduct himselves. This was discussed in detail in adiyen’s ebook named srivaishnava lakshaNam. Click here to see this series of articles and ebook – http://ponnadi.blogspot.in/p/srivaishnava-lakshanam.html.
mAmunigaL’s thanian
srIsailEsa dhayA pAthram dhIbhakthyAdhi guNArNavam
yathIndhra pravaNam vandhE ramya jAmAtharam munim
yathIndhra pravaNam vandhE ramya jAmAtharam munim
ஸ்ரீஸைலேச தயா பாத்ரம் தீபக்த்யாதி குணார்ணவம்
யதீந்த்ர ப்ரவணம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முநிம்
யதீந்த்ர ப்ரவணம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முநிம்
Simple translation: I (sri ranganAthan) worship maNavALa mAmunigaL who is the target of thiruvAimozhi piLLai’s dhayai, who is an ocean of jnAnam, bhakthi, vairAgyam, etc and who has great attachment towards emperumAnAr.
With this we have completed the OrAN vazhi AchArya paramparai. It is said that we should end everything in a sweet manner. That is why our OrAN vazhi paramparai also ends with mAmunigaL and his charithram are sweeter than anything else in both the worlds (nithya vibhUthi and leelA vibhUthi).
mAmunigaL’s thirunakshathra mahOthsavam is celebrated in a grand manner in many dhivyadhEsams like AzhwAr thirunagari, srirangam, kAnchipuram, srivilliputhUr, thiruvahidhrapuram, vAnamAmalai, thirunAryaNapuram, etc. We can all participate and have ourselves purified by being present infront of our AchAryan who was the beloved AchAryan of sri ranganAthan himself.
We will continue to look at other great AchAryas in our sampradhAyam in the coming articles. But before going into the anubhavam of other AchAryas, we will have to understand the glories of ponnadikkAl jIyar who is the thiruvadi nilai of mAmunigaL and was considered by mAmunigAL as his life breath and well wisher. So, let us enjoy ponnadikkAl jIyar vaibhavam in the next article.
adiyen sarathy ramanuja dasan
archived in https://guruparamparai.wordpress.com, also visit http://ponnadi.blogspot.in/
Sources: yathIndhra pravaNa prabhavam, periya thirumudi adaivu, vyAkyAnams
