பன்னிரு ஆழ்வார்கள்

ராதே கிருஷ்ணா 13-10-2019

ஆழ்வார்கள்

Jump to navigationJump to search

வைணவ சமயத்தின் முதன்மைத் தெய்வமாகிய திருமாலைப் போற்றித் தமிழ்ச் செய்யுட்களால் பாடியவர்கள் ஆழ்வார்கள் ஆவர்.

தென்மொழியாம் தமிழ் மொழியில் வைணவ இலக்கியங்களை வளர்த்தவர்கள் பரம்பரையில், நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் (அல்லது) ஆழ்வார் அருளிச்செயல் என்னும் தொகுப்பு நூலில் இடம் பெற்றுள்ள பாடல்களைப் பாடிய ஆழ்வார்கள் 12 பேர்.

அவர்களுள், இறைவனை இறைவனாகக் காணாது, இறைவனோடு உறவுமுறையில் வாழ்ந்ததால் ஆண்டாளையும், இறைவனைப் பாடாது ஆசானைப் பாடினார் என்பதால் மதுரகவியாழ்வாரையும் வேறு வரிசையில் தொகுத்து, ஆழ்வார்கள் பதின்மர் 10 பேர் மட்டுமே எனக் காட்டுவாரும் உண்டு.

இவர்கள் 5 முதல் 9 நூற்றாண்டுக் கால அளவில் வாழ்ந்தவர்கள்.

பொருளடக்கம்

• 1சொற்பொருள்
• 2வரலாறு
• 3பன்னிரு ஆழ்வார்கள்
• 412 ஆழ்வார்களின் காலநிரல் ^[2]
• 5வழிமுறை
• 6ஆழ்வார்களின் வரிசை அடுக்கு
• 7மேலும் காண்க
• 8அடிக்குறிப்பு
• 9வெளி இணைப்புகள்

சொற்பொருள்

மரபுப்படி இறைவனின் குணங்களில் ஆழ்ந்து ஈடுபடுபவர்களை ஆழ்வார்கள் என்று சொற்பொருள் கூறுவர். ஆயினும் இந்தச் சொல் ஆள்வார் என்றும் வழங்கினதாகவும் பிறகு ஆழ்வார் என்று ஆயினதாகவும் S. பழனியப்பன் என்ற இந்தியவியல்/மொழியியல் ஆய்வாளர் பதிப்பித்துள்ளார்^[1].

வரலாறு

கி.பி. 5-ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் வைணவம் புத்துயிர் பெறத் தொடங்கியது. திருமால் அழகிலும் குணத்திலும் ஆழ்ந்து நெஞ்சுருக ஆழ்வார்கள் பாடிய ~4000 பாடல்களையும் (பாசுரங்கள்) 10-ஆம் நூற்றாண்டில் நாதமுனி என்பவர் திவ்விய பிரபந்தம் (அ) அருளிச்செயல் என்னும் பெயரில் நூலாகத் தொகுத்தார்.

பன்னிரு ஆழ்வார்களின் நூல்களே வைணவப் பக்தி இலக்கியங்களாகும். அது காலத்திலும் சிறந்து விளங்குகிறது. நம்மாழ்வாரின் திருவாய்மொழி, தமிழ் வேதம்/ திராவிட வேதம் என்றும் போற்றப்படுகின்றது. திருவாய்மொழிக்கு உருகாதார் ஒருவாய்மொழிக்கும் உருகார் என்ற சிறப்பும் உண்டு.

பன்னிரு ஆழ்வார்கள்

1. பொய்கையாழ்வார்
2. பூதத்தாழ்வார்
3. பேயாழ்வார்
4. திருமழிசையாழ்வார்
5. நம்மாழ்வார்
6. மதுரகவி ஆழ்வார்
7. குலசேகர ஆழ்வார்
8. பெரியாழ்வார்
9. ஆண்டாள்
10. தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார்
11. திருப்பாணாழ்வார்
12. திருமங்கையாழ்வார்

12 ஆழ்வார்களின் காலநிரல் ^[2]

நூற்றாண்டு	ஆழ்வார்கள்	எண்ணிக்கை
6	முதல் ஆழ்வார் மூவர்: பொய்கை, பூதன், பேயன்	3
7	திருப்பாணாழ்வார், திருமழிசையாழ்வார், தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார்	3
8	குலசேகராழ்வார், பெரியாழ்வார், கோதை ஆண்டாள், திருமங்கையாழ்வார்	4
9	நம்மாழ்வார், மதுரகவியாழ்வார்	2

வழிமுறை

நூற்றாண்டு	வழிமுறையினர்
9	நாதமுனிகள்
10	ஆளவந்தார்
11	இராமானுசர்
12	பராசர பட்டர்
14	மணவாள மாமுனிகள்

ஆழ்வார்களின் வரிசை அடுக்கு

ஆழ்வார்களை வரிசைப்படுத்துவதில் 12,13,14,15 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் மாறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன. இவை ஆழ்வார்கள் வாழ்ந்த காலத்தோடு தொடர்புடையன அல்ல.

ஆழ்வார்	திருவரங்கத்தமுதனார் 'இராமானுச நூற்றந்தாதி' [3]	பின்பழகிய பெருமாள் சீயர் 'குருபரம்பரை' [4]	வேதாந்த 'பிரபந்த சாரம்' [5]	மணவாள மாமுனிகள் 'உபதேச ரத்தின மாலை' [6]
முதலாழ்வார் மூவர்	1, 2, 3	1, 2, 3	1, 2, 3	1, 2, 3
திருப்பாணாழ்வார்	4	9	11	10
திருமழிசை	5	4	4	4
தொண்டரடிப்பொடி	6	8	10	9
குலசேகரர்	7	5	7	6
பெரியாழ்வார்	8	6	8	7
ஆண்டாள்	9	7	9	8 (தனித் தொகுப்பு)
திருமங்கை	10	10	12	11
நம்மாழ்வார்	11	11	5	5
மதுரகவி	12	12	6	12 (தனித் தொகுப்பு)

'திருமுடி அடைவு' என்னும் முறைமை மணவாள மாமுனிகள் வரிசையைப் பின்பற்றுகிறது.

மேலும் காண்க

• திவ்ய தேசம்
• நாயன்மார்கள்

அடிக்குறிப்பு

1. ↑ http://www.academia.edu/9668394/%C4%80%E1%B8%BBv%C4%81r_or_N%C4%81ya%E1%B9%89%C4%81r_The_Role_of_Sound_Variation_Hypercorrection_and_Folk_Etymology_in_Interpreting_the_Nature_of_Vai%E1%B9%A3%E1%B9%87ava_Saint-Poets
2. ↑ மு. அருணாசலம் (முதல் பதிப்பு 1973, திருத்தப்பட்ட பதிப்பு 2005). தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு, இரண்டாம் பாகம். சென்னை: தி பார்க்கர், தமிழியல் ஆய்வு மற்றும் வெளியீட்டு நிறுவனம், 291 அகமது வணிக வளாகம், இராயப்பேட்டை, சென்னை 600 014. பக். 198.
3. ↑ 12ஆம் நூற்றாண்டு நூல்
4. ↑ 13ஆம் மூற்றாண்டு நூல்
5. ↑ 14ஆம் நூற்றாண்டு நூல்
6. ↑ 15ஆம் நூற்றாண்டு நூல்

வெளி இணைப்புகள்

• பன்னிரண்டு தமிழ் வைணவ ஆழ்வார்கள்
• ஆழ்வார்கள்

[காட்டு] பா பே தொ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்

[காட்டு] பா பே தொ வைணவம்

• திராவிட வேதா தளம் ( Dravida Veda website) - ஆழ்வார்கள், அவர்களின் வரலாறு, மற்றும் அவர்களின் பாடல்கள் பற்றி மேலும் அறிந்து கொள்ள இந்த இணையதளத்தை பார்க்கவும்.

பகுப்புகள்: 

• வைணவ அடியார்கள்
• ஆழ்வார்கள்
• இந்திய மெய்யியல்
• பக்தி இயக்கம்

முதல் மூன்று ஆழ்வார்கள்

முதல் மூன்று ஆழ்வார்கள், பொய்கையாழ்வார், பூதத்தாழ்வார், பேயாழ்வார் என்னும் மூவருமே சித்தார்த்தி ஆண்டில், ஐப்பசி மாதத்தில், அடுத்து அடுத்த மூன்று நட்சத்திரங்களில் (திருவோணம், அவிட்டம், சதயம்) பிறந்தனர்.

மூவருமே நீர் நிலைகளில் முறையே பொற்றாமரை மலர், நீலோத்பல மலர், சிவப்பு அல்லி மலர் என்பவற்றின் மேல் அவதரிக்கின்றனர். இறைவனை அருளைப் பெறும் சமயம் வந்தவுடன் மூவரும் சந்திக்கின்றனர்.

சந்தித்த மூவரும் இறைவனைச் சிந்திக்கின்றனர். அதன் பின்னர் அவனை வந்திக்கின்றனர். அதன் பின்னர் அவனையும் சந்திக்கின்றனர். அவன் அருளால் பாசுரங்கள் உருவாகிப் பிரவாகிக்கின்றன.

அந்தாதி என்னும் வகையில் நூறு, நூறு அழகிய வெண்பாக்களைக் கொண்டு அமைகின்றன. இவைகளே முதலாம் திருவந்தாதி, இரண்டாம் திருவந்தாதி மற்றும் மூன்றாம் திருவந்தாதிகளாக உருவெடுக்கின்றன.

“கண்டவர் விண்டிலர். விண்டவர் கண்டிலர்” என்பது வழக்கு. ஆனால் இந்த மூன்று ஆழ்வார்களுமே இறைவனைக் கண்டும், அது பற்றி விண்டும் சிறந்துள்ளனர்

#4. The first three AzhwArs

The first three AzhwArs namely Poigai AzhwAr, Boothathu AzhwAr and PEyAzhwAr were born in the year named SidhdhArthi, in the month named Aippasi, on three consecutive days, with the stars ThiruvONam, Avittam and Sadhayam respectively.

All these three AzhwArs were born on flowers in the water bodies – without the association of any human beings. They were born respectively on a Golden lotus, a blue lotus and a red alli flower. They meet one another when the time is ripe for them to get the grace of God.

The three AzhwArs meet and talk about the greatness of God. They praise Him and then they actually get to see Him among them. Poems flow out of their mouth like flowing streams of words. They sing The First, The Second and The Third ThiruvandhAdhi respectively.

Andhadhi is a poetic form in which the last word of the previous poem forms the first word of the succeeding poem. Each of these Andhadhis consist of one hundred verses.

There is saying which goes thus: One who has seen God will not talk about it. One who talks about it has not seen God. But these three AzhwArs both saw God and also spoke about it to the others.

Pey Azhwar

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to navigationJump to search

Peyalvar
Personal
Born	4203 BCE[1][2] Mylapore
Religion	Hinduism
Philosophy	Vaishnava Bhakti
Religious career
Literary works	Moondraam Thiruvandaadhi
Honors	Alvar saint, regarded avatar of Nandaka

Pey Azhwar (also spelt Peialvar or Peyalvar or Pei Azhwar) is one of the twelve azhwar saints of South India, who are known for their affiliation to Vaishnava tradition of Hinduism. The verses of azhwars are compiled as Nalayira Divya Prabandham and the 108 temples revered are classified as Divya desam. Pey Azhwar is considered third in the list of the three principal azhwars, with the other two being Poigai Azhwar and Bhoothathazhwar, collectively called Muthalamazhwargal who are known to be born out of divinity. Pey Azhwar composed hundred verses that are classified as Moondram Tiruvandadhi and his composition is set in the Andhadhi style in which the ending syllable is the starting one for the next verse.

As per Hindu legend, Pey Azhwar was found in the lily flower in the pond of the Adi Kesava Perumal Temple in Mylapore.^[3] In Tamil, pey refers to one who is possessed and since the saint was madly attracted to Hindu god Vishnu, he got the name.

As per legend, the three azhwars were once were confined in a small dark enclosure during a rain in Thirukovilur and they experienced a fourth individual among them. They found out that it was god Vishnu and Poigai Azhwar wished to see his face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, Poigai instantly composed hundred songs wishing light to emerge. Pey Azhwar and Bhoothath Azhwar continued composing hundred songs each on Vishnu. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. Along with the three Saiva nayanmars, their works influenced the ruling Pallava kings of the South Indian region, resulting in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to the two sects of Hinduism.

Contents

• 1Azhwars
• 2Early life
• 3Composition
• 4Notes
• 5References

Azhwars[edit]

The word azhwar means the one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god. Azhwars are considered the twelve supreme devotees of Vishnu, who were instrumental in popularising Vaishnavism during the 5th-8th centuries A.D. The religious works of these saints in Tamil, songs of love and devotion, are compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya desam.^[4][5] The saints had different origins and belonged to different castes. As per tradition, the first three azhwars, Poigai, Bhutha and Pey were born miraculously. Tirumazhisai was the son of a sage, Thondaradi, Mathurakavi, Periyazhwar and Andal were from brahmin community, Kulasekhara from Kshatria community, Nammazhwar was from a cultivator family, Tirupanazhwar from panar community and Tirumangaiyazhwar from kallar community. Divya Suri Saritra by Garuda-Vahana Pandita (11th century AD), Guruparamparaprabavam by Pinbaragiya Perumal Jiyar, Periya tiru mudi adaivu by Anbillai Kandadiappan, Yatindra Pranava Prabavam by Pillai Lokam Jiyar, commentaries on Divya Prabandam, Guru Parampara (lineage of Gurus) texts, temple records and inscriptions give a detailed account of the azhwars and their works. According to these texts, the saints were considered incarnations of some form of Vishnu. Poigai is considered an incarnation of Panchajanya (Krishna's conch), Bhoothath of Kaumodakee (Vishnu's Mace/Club), Pey of Nandaka (Vishnu's sword), Thirumalisai of Sudarshanam (Vishnu's discus), Nammazhwar of Vishvaksena (Vishnu's commander), Madhurakavi of Vainatheya (Vishnu's eagle, Garuda), Kulasekhara of Kaustubha (Vishnu's necklace), Periy of Garuda (Vishnu's eagle), Andal of Bhoodevi (Vishnu's wife, Lakshmi, in her form as Bhudevi), Thondaradippodi of Vanamaalai (Vishnu's garland), Thiruppaanazhwar of Srivatsa (An auspicious mark on Vishnu's chest) and Thirumangaiyazhwar of Saranga (Rama's bow). The songs of Prabandam are regularly sung in all the Vishnu temples of South India daily and also during festivals.^[5][6]

According to traditional account by Manavala Mamunigal, the first three azhwars namely Poigai, Bhoothath and Pey Azhwar belong to Dwapara Yuga (before 4200 BC), as per the details, all Alvars lived around 4200 - 2700 BCE. Some modern scholars suggest that they lived during 5th - 8th century, although such estimates lack evidence.^[7] But it is widely accepted by tradition and historians that the trio are the earliest among the twelve azhwars.^{[4][5][8][9][10]} Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings, creating a Bhakti movement that resulted in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to these two sects of Hinduism in the region. The azhwars were also instrumental in promoting the Bhagavatha cult and the two epics of India, namely, Ramayana and Mahabaratha.^[11] The azhwars were instrumental in spreading Vaishnavism throughout the region.^[12] The verses of the various azhwars were compiled by Nathamuni (824-924 AD), a 10th-century Vaishnavite theologian, who called it the "Tamil Veda".^[13][14]

Early life[edit]

In Tamil, pey refers to one who is possessed and since the saint was madly attracted to Hindu god Vishnu, he got the name.^[15] As per Hindu legend, Pey Azhwar was found in the lily flower in the pond of the Adi Kesava Perumal Temple in Mylapore (historically called Manikaivaram), a suburb in Chennai. He is also called Mahadahvaya and Mylapuradapadhi.^[16]

Composition[edit]

As per Hindu legend, Vishnu appeared to the muthalam azhwars (first three azhwars) at Thirukkoilur. It was day time, but it darkened and started raining heavily. The wandering Poigai found out a small hide out, which has a space for one person to lie down. Boodath arrived there looking for a hiding place and Poigai accommodated him, with both sitting together. In the meanwhile, Pey Azhwar also came to the same place as all the three preferred to stand because of lack of space. The darkness became dense and inside the small room, they were not able to see each other. In the meanwhile, they felt a fourth person also forced his way among them. The three azhwars realised from the light of the lightning that the fourth one had a charming face that was sublime and divine. The trio could immediately realize that it was Vishnu who was huddling among them. Poigai wished to see Vishnu's face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, he instantly composed hundred songs wishing the earth to be a big pot full of ghee like an ocean where the Sun could be the burning wick.^[17][9][14]

Tamil திருக்கண்டேன் பொன் மேனி கண்டேன் திகழும் அருக்கனணி நிறமும் கண்டேன் - செருக்கிளரும் பொன்னாழி கண்டேன் புரி சங்கம் கைக்கண்டேன் என்னாழி வண்ணன் பால் இன்று

Transliteration Tiruk Kanden Pon Meni Kanden- Thigazhum Arukkan Ani Niramum Kanden-Seruk Kilarum Pon Aazhi Kanden Puri Sangam Kai Kanden En Aazhi Vannan Paal Inru

“

I found the glorious, golden form of the Lord[18]

”

Bhoothathazhwar also sang 100 songs imagining to light the lamp constantly through ardent love for Him. Peyazhwar sang another 100 songs where he described the enchanting charm of the divine face and the association of Narayana equipped with chakra and sankha, and his divine consort goddess Lakshmi.^[15][9]

Pey Azhwar composed hundred verses that are classified as Moondram Tiruvandadhi.^[19] Pey Azhwar’s composition was set in the Andhadhi style. The word Andha means end and Adi means beginning. Andhadhi style has ending word or the syllable of each verse as the beginning word of the succeeding verse and the last word of the hundredth verse becomes the beginning of the first verse, making the hundred verses a true garland of verses. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism.^[15] The verses of the trio speak of Narayana (another name for Vishnu) as the supreme deity and they refer frequently to Trivikrama and Krishna, the avatars of Vishnu.^[20][21]

Bhoothath Azhwar

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to navigationJump to search

Bhoothath Azhwar
Personal
Born	4203 BCE[1][2] Thirukadalmallai
Religion	Hinduism
Philosophy	Vaishnava Bhakti
Religious career
Literary works	Irandaam Thiruvandaadhi
Honors	Azhwar saint

This article contains Indic text. Without proper rendering support, you may see question marks or boxes, misplaced vowels or missing conjuncts instead of Indic text.

Bhoothath Azhwar (also spelt Bhoothathalvar or Bhoothath Alvar) is one of the twelve azhwar saints of South India, who are known for their affiliation to Vaishnava tradition of Hinduism. The verses of azhwars are compiled as Nalayira Divya Prabandham and the 108 temples revered are classified as Divya desam.^[3] Bhoothath is considered second in the list of the three principal azhwars, with the other two being Poigai Azhwar and Pey Azhwar, collectively called Muthalamazhwargal who are known to be born out of divinity. Bhoothath composed hundred verses that are classified as Irandam Tiruvandadhi and his composition is set in the Andhadhi style in which the ending syllable is the starting one for the next verse.

As per Hindu legend, Bhoothath was found in a liquorice flower in Thirukadalmallai (modern-day Mahabalipuram). In Tamil, Bhootham refers to one who is possessed and since the saint was madly attracted to Hindu god Vishnu, he got the name.

As per legend, the three azhwars were once were confined in a small dark enclosure during a rain in Thirukovilur and they experienced a fourth individual among them. They found out that it was god Vishnu and Poigai wished to see his face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, Poigai instantly composed hundred songs wishing light to emerge. Pey and Bhoothath continued composing hundred songs each on Vishnu. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings of the South Indian region, resulting in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to the two sects of Hinduism.

Contents

• 1Azhwars
• 2Early life
• 3Composition
• 4Notes
• 5References

Azhwars[edit]

The word azhwar means the one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god. Azhwars are considered the twelve supreme devotees of Vishnu, who were instrumental in popularising Vaishnavism. The religious works of these saints in Tamil, songs of love and devotion, are compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya desam.^[3][4] The saints had different origins and belonged to different castes. As per tradition, the first three azhwars, Poigai, Bhutha and Pey were born miraculously. Tirumizhisai was the son of a sage, Thondaradi, Mathurakavi, Peria and Andal were from brahmin community, Kulasekhara from Kshatria community, Namm was from a cultivator family, Tirupana from panar community and Tirumangai from kazhwar community. Divya Suri Saritra by Garuda-Vahana Pandita (11th century AD), Guruparamparaprabavam by Pinbaragiya Perumal Jiyar, Periya tiru mudi adaivu by Anbillai Kandadiappan, Yatindra Pranava Prabavam by Pillai Lokacharya, commentaries on Divya Prabandam, Guru Parampara (lineage of Gurus) texts, temple records and inscriptions give a detailed account of the azhwars and their works. According to these texts, the saints were considered incarnations of some form of Vishnu. Poigai is considered an incarnation of Panchajanya (Krishna's conch), Bhoothath of Kaumodakee (Vishnu's Mace/Club), Pey of Nandaka (Vishnu's sword), Thirumalisai of Sudarshanam (Vishnu's discus), Namm of Vishvaksena (Vishnu's commander), Madhurakavi of Vainatheya (Vishnu's eagle, Garuda), Kulasekhara of Kaustubha (Vishnu's necklace), Periy of Garuda (Vishnu's eagle), Andal of Bhoodevi (Vishnu's wife, Lakshmi, in her form as Bhudevi), Thondaradippodi of Vanamaalai (Vishnu's garland), Thiruppaan of Srivatsa (An auspicious mark on Vishnu's chest) and Thirumangai of Saranga (Rama's bow). The songs of Prabandam are regularly sung in all the Vishnu temples of South India daily and also during festivals.^[4][5]

Early life[edit]

Since the saint had intuitive knowledge about god Vishnu, he got the name Bhoothath. As per Hindu legend, Bhoothath was found in a liquorice flower in Thirukadalmallai (modern-day Mahabalipuram).^[6] His knowledge on Vishnu is inferred by his description of Vishnu in five different forms as para (supreme being), vyuha (cosmic form), vibhava (incarnations), antaryamin (inner dweller) and archa (consecrated image).^[6]

Composition[edit]

As per Hindu legend, Vishnu appeared to the muthalam azhwars (first three azhwars) at Thirukkoilur. It was day time, but it darkened and started raining heavily. The wandering Poigai found out a small hide out, which has a space for one person to lie down. Bhoothath arrived there looking for a hiding place and Poigai accommodated him, with both sitting together. In the meanwhile, Pey also came to the same place as all the three preferred to stand because of lack of space. The darkness became dense and inside the small room, they were not able to see each other. In the meanwhile, they felt a fourth person also forced his way among them. The three azhwars realised from the light of the lightning that the fourth one had a charming face that was sublime and divine. The trio could immediately realize that it was Vishnu who was huddling among them. Poigai wished to see Vishnu's face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, he instantly composed hundred songs wishing the earth to be a big pot full of ghee like an ocean where the Sun could be the burning wick.^[7][8][9]

Tamil அன்பே தகளிய ஆர்வமே நெய்யாக இன்புருகு சிந்தை இடுதிரியா - நன்புருகி ஞானச் சுடர் விளக்கேற்றினேன் நாரணற்கு ஞானச் தமிழ் புரிந்த நான்

Transliteration Anbe Thagliyaa Aarvame Neyyaaga Inburugu Chintai Idu Thiriyaa Nanpurugi Gnaana Chudar Vilakku Etrinen Naaranarku Gnaana Thamizh Purindha Naan

“

I who wrote this song that bestows wisdom, with love as the lamp, endearing involvement as the lubricant ghee,and knowledge as the wick of the burning torch, dedicated myself to the service of the Lord [10]

”

Bhoothathazhwar also sang 100 songs imagining to light the lamp constantly through ardent love for Him. Peyazhwar sang another 100 songs where he described the enchanting charm of the divine face and the association of Narayana equipped with chakra and sankha, and his divine consort goddess Lakshmi.^[11][8]

Bhoothath composed hundred verses that are classified as Irandam Tiruvandadhi.^[12] Bhoothath’s composition was set in the Andhadhi style. The word Andha means end and Adi means beginning. Andhadhi style has ending word or the syllable of each verse as the beginning word of the succeeding verse and the last word of the hundredth verse becomes the beginning of the first verse, making the hundred verses a true garland of verses. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism.^[11] The verses of the trio speak of Narayana (another name for Vishnu) as the supreme deity and they refer frequently to Trivikrama and Krishna, the avatars of Vishnu.^[13][14]

Poigai Azhwar

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to navigationJump to search

Poigai Alwar
Image of Poigai Azhwar in the Yathothkari temple
Personal
Born	4203 BCE[1][2] Tiruvekkaa near Kanchipuram
Religion	Hinduism
Philosophy	Vaishnava Bhakti
Religious career
Literary works	Mudal Thiruvandaadhi
Honors	azhwar

This article contains Indic text. Without proper rendering support, you may see question marks or boxes, misplaced vowels or missing conjuncts instead of Indic text.

Poigai Azhwar (also spelt Poygai Alvar or Poigai Alvar or Poygai Azhwar) is one of the twelve azhwar saints of South India, who are known for their affiliation to Vaishnava tradition of Hinduism. The verses of azhwars are compiled as Nalayira Divya Prabandham and the 108 temples revered are classified as Divya desam. Poigai is one of the three principal azhwars, with the other two being Bhoothathazhwar and Peyazhwar, collectively called Muthalamazhwargal who are known to be born out of divinity. Poigai composed hundred verses that are classified as Muthal Tiruvandadhi and his composition is set in the Andhadhi style in which the ending syllable is the starting one for the next verse.

According to traditional account, the first three azhwars belong to Dwapara Yuga (before 4200 BC). As per Hindu legend, Poigai was found in a small pond near the Yadhotakaari temple at Tiruvekkaa. In Tamil, small pond is called poigai, and since he was found in a pond, he got the name Poigai.

As per legend, the three azhwars were once were confined in a small dark enclosure during a rain in Thirukovilur and they experienced a fourth individual among them. They found out that it was god Vishnu and Poigai wished to see his face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, he instantly composed hundred songs wishing light to emerge. The other two continued composing hundred songs each on Vishnu. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings of the South Indian region, resulting in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to the two sects of Hinduism.

Contents

• 1Azhwars
• 2Early life
• 3Composition
• 4In culture
• 5Mangalasasanam
• 6Notes
• 7References
• 8External links

Azhwars[edit]

The word azhwar means the one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god. Azhwars are considered the twelve supreme devotees of Vishnu, who were instrumental in popularising Vaishnavism during the 5th to 8th centuries AD. The religious works of these saints in Tamil, songs of love and devotion, are compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya desam.^[3][4] The saints had different origins and belonged to different castes. As per tradition, the first three azhwars, Poigai, Bhutha and Pei were born miraculously. Tirumizhisai was the son of a sage, Thondaradi, Mathurakavi, Peria and Andal were from brahmin community, Kulasekhara from Kshatria community, Namm was from a cultivator family, Tirupana from panar community and Tirumangai from kazhwar community. Divya Suri Saritra by Garuda-Vahana Pandita (11th century AD), Guruparamparaprabavam by Pinbaragiya Perumal Jiyar, Periya tiru mudi adaivu by Anbillai Kandadiappan, Yatindra Pranava Prabavam by Pillai Lokacharya, commentaries on Divya Prabandam, Guru Parampara (lineage of Gurus) texts, temple records and inscriptions give a detailed account of the azhwars and their works. According to these texts, the saints were considered incarnations of some form of Vishnu. Poigai is considered an incarnation of Panchajanya (Krishna's conch), Bhoothath of Kaumodakee (Vishnu's Mace/Club), Pey of Nandaka (Vishnu's sword), Thirumalisai of Sudarshanam (Vishnu's discus), Namm of Vishvaksena (Vishnu's commander), Madhurakavi of Vainatheya (Vishnu's eagle, Garuda), Kulasekhara of Kaustubha (Vishnu's necklace), Periy of Garuda (Vishnu's eagle), Andal of Bhoodevi (Vishnu's wife, Lakshmi, in her form as Bhudevi), Thondaradippodi of Vanamaalai (Vishnu's garland), Thiruppaan of Srivatsa (An auspicious mark on Vishnu's chest) and Thirumangai of Saranga (Rama's bow). The songs of Prabandam are regularly sung in all the Vishnu temples of South India daily and also during festivals.^[4][5]

According to traditional account by Manavala Mamunigal, the first three azhwars namely Poigai, Bhoothath and Pey belong to Dwapara Yuga (before 4200 BC). It is widely accepted by tradition and historians that the trio are the earliest among the twelve azhwars.^{[3][4][6][7][8]} Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings, creating a Bhakti movement that resulted in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to these two sects of Hinduism in the region. The azhwars were also instrumental in promoting the Bhagavatha cult and the two epics of India, namely, Ramayana and Mahabaratha.^[9] The azhwars were instrumental in spreading Vaishnavism throughout the region.^[10] The verses of the various azhwars were compiled by Nathamuni (824-924 AD), a 10th-century Vaishnavite theologian, who called it the "Tamil Veda".^[11][12]

Early life[edit]

Temple tank in Yathothkari Perumal Temple where Poigai Azhwar originated

Poigai was found in a small pond near the Yadhotakaari temple at Tiruvekkaa.^[13] In Tamil, small pond is called poigai, and since he was found in a pond, he got the name Poigai. At Kanchipuram there is a temple inside the Deva-sarovara lake. This temple enshrines an idol of Saroyogi in a recumbent posture with eyes closed in meditation. From childhood, Poigai was deeply devoted to Vishnu. He mastered all the Vaishnava speeches and followed Vaishnavite tradition. He was variously known as Ayonigi, Saro-yogi, Kasara-yogi, Poigai-piraan, Saravora Munindra and Padma-muni.^[14][15][16]

Tamil கைதை சேர் பூம்பொழில் சூழ் கச்சி நகர் வந்துதித்த பொய்கைப் பிரான் கவிஞர் போரேறு - வையத்து அடியவர்கள் வாழ அருந்தமிழ் நூற்றந்ததி படிவிளங்கச் செய்தான் பரிந்து

Transliteration kaidhai sEr pUmpozhil sUzh kachchi nagar vandhudhiththa poygaip pirAn kavinjar pOrERu - vaiyaththu adiyavargaL vAzha arunthamizh nURRandhAdhi padiviLangkach seydhAn parindhu

“

Kanchi derives its name from Brahma who is known as ka:, who worshipped the Lord in this kshetra. In that famed city, in a lotus flower within a lotus pond, under the star Thiruvonam (Sravanam) which is the star of the Lord Himself, Poigai was born. He gave the wonderful Mudhal Thiruvandhadhi Pasuram which is like a lamp that drives away the darkness of the mind and lifts the soul up.[7][17]

”

Composition[edit]

Shrine of Poigai Azhwar in the temple

As per Hindu legend, Vishnu appeared to the mudhal azhwars (first three azhwars) at Thirukkoilur. It was day time, but it darkened and started raining heavily. The wandering Poigai found out a small hide out, which has a space for one person to lie down. Boodath arrived there looking for a hiding place and Poigai accommodated him, with both sitting together. In the meanwhile, Pey also came to the same place as all the three preferred to stand because of lack of space. The darkness became dense and inside the small room, they were not able to see each other. In the meanwhile, they felt a fourth person also forced his way among them. The three azhwars realised from the light of the lightning that the fourth one had a charming face that was sublime and divine. The trio could immediately realize that it was Vishnu who was huddling among them. Poigai wished to see Vishnu's face continuously but could view only from the simmering light of the lightning. With a view to maintain the continuity of light, he instantly composed hundred songs wishing the earth to be a big pot full of ghee like an ocean where the Sun could be the burning wick.^[7][12][4]

Tamil வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக வெய்ய கதிரோன் விளக்காக - செய்ய சுடர் ஆழியான் அடிக்கே சுட்டினேன் சொல் மாலை இடராழி நீங்குகவே என்று

Transliteration vaiyam thagaLiyA vArkadalE neyyAga veyya kadhirOn viLakkAga - seyya sudar AzhiyAn adikkE sUttinEn sol mAlai idarAzhi nIngkugavE enRu

“

Deeming in the world as bowl, the full sea as ghee, the fierce-rayed sun as a luminous wick, I have twined a garland of speech for the feet of Him who wields the red flaming discus so that there may be freedom from the ocean of misery.[18]

”

The song is also interpreted as the azhwar praying to god to remove the darkness and ask for his unlimited knowledge and power. Bhoothathazhwar also sang 100 songs imagining to light the lamp constantly through ardent love for Him. Peyazhwar sang another 100 songs where he described the enchanting charm of the divine face and the association of Narayana equipped with chakra and sankha, and his divine consort goddess Lakshmi.^[7][19]

Poigai composed hundred verses that are classified as Muthal Tiruvandadhi.^[20] Poigai’s composition was set in the Andhadhi style. The word Andha means end and Adi means beginning. Andhadhi style has ending word or the syllable of each verse as the beginning word of the succeeding verse and the last word of the hundredth verse becomes the beginning of the first verse, making the hundred verses a true garland of verses. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism.^[19] The verses of the trio speak of Narayana (another name for Vishnu) as the supreme deity and they refer frequently to Trivikrama and Krishna, the avatars of Vishnu.^[21][22]

In culture[edit]

There is a shrine dedicated to Poigai in the Yathothkari Perumal Temple tank called Deva Sarovaram where his image is depicted in reclining posture.^[3][23] Poigai has revered Sri Ranganathaswamy Temple in one, Thirupaarkadal in one, Tirumala Venkateswara Temple in ten, Thiruvikrama Perumal Temple in two, Vaikuntha in two and Tiruvekkaa in four verses.^[24] Azhwar Utsavam is a festival celebrated annually during the birth date of the saint based on Tamil calendar in the Yathothkariswami temple at Tiruvekka.^[25]

Mangalasasanam[edit]

There are 20 of his paasurams in the 4000 Divya Prabhandham. He has sung in praise of six temples.^[26]

S.No.	Name of the temple	Location	Photo	Number of Pasurams	Presiding deity	Notes/Beliefs
1	Srirangam.	Srirangam, Trichy district Tamil Nadu 10.8625°N 78.689722°E		1	Ranganayagi Ranganathar (Periya Perumal)	Srirangam temple is often listed as the largest functioning Hindu temple in the world, the still larger Angkor Wat being the largest existing temple. The temple occupies an area of 156 acres (631,000 m²) with a perimeter of 4,116m (10,710 feet) making it the largest temple in India and one of the largest religious complexes in the world.[27][28] The annual 21-day festival conducted during the Tamil month of Margazhi (December–January) attracts 1 million visitors.[29]
2	Tiruvekkaa.[30]	12.824°N 79.712°E		4	Komalavalli Yathothkari Perumal	Tiruvekkaa or Yathothkari Perumal temple is considered one of three oldest Vishnu temples in Kanchipuram. The temple is believed to have been built by the Pallavas of the late 8th century AD, with later contributions from Medieval Cholas and Vijayanagar kings. The temple has three inscriptions on its walls, two dating from the period of Kulothunga Chola I (1070–1120 CE) and one to that of Rajadhiraja Chola (1018-54 CE). The temple houses a rare image of Ranganatha recumbent on his left hand unlike other temples where he is recumbent on his right. Poigai Azhwar was born at this temple lotus tank.[31]
3	Thirukovilur.[32]	11.966944°N 79.201944°E		2	Poongothai Ulagalantha Perumal temple	Ulagalantha Perumal Temple is believed to have been built by the Medieval Cholas, with later contributions from Vijayanagar kings and Madurai Nayaks. The temple covers an area of 5 acres (20,000 m2) and has a temple tower that is the third tallest in Tamil Nadu, measuring 192 ft (59 m) in height. As per Hindu legend, Vamana, a dwarf and an avatar of Vishnu, appeared here to quell the pride of Asura king Bali. The temple is believed to be the place where the first three Azhwars, the Vaishnava saints, namely, Poigai Alvar, Bhoothathalvar and Peyalvar attained salvation. The temple is one of the Panchakanna (Krishnaranya) Kshetrams, the five holy temples associated with Krishna, an avatar of Vishnu.[33]
4	Paramapadam	Heavenly		2	Lakshmi Vishnu	Vaikuntha is the celestial abode of Vishnu[34] who is one of the principal deities of Hinduism and the supreme being in its Vaishnavism tradition.[35][36] Vaikuntha is an abode exclusive to the him, his consort the goddess Lakshmi and other liberated souls that have gained moksha. They are blessed with pure bliss and happiness in the company of the supreme being for all eternity.
5	Tirupathi	13.143°N 79.907°E		10	Alamelumanga Venkateswara	Venkateswara Temple is a landmark Vaishnavite temple situated in the hill town of Tirumala at Tirupati in Chittoor district of Andhra Pradesh, India. The Temple is dedicated to Lord Sri Venkateswara, an incarnation of Vishnu, who is believed to have appeared here to save mankind from trials and troubles of Kali Yuga. Hence the place has also got the name Kaliyuga Vaikuntham and Lord here is referred to as Kaliyuga Prathyaksha Daivam. The temple is also known by other names like Tirumala Temple, Tirupati Temple, Tirupati Balaji Temple. Lord Venkateswara is known by many other names: Balaji, Govinda, and Srinivasa.[37] Tirumala Hills are part of Seshachalam Hills range. The hills are 853 metres (2,799 ft) above sea level. The Temple is constructed in Dravidian architecture and is believed to be constructed over a period of time starting from 300 AD. The Garbagriha (Sanctum Sanctorum) is called AnandaNilayam. It is the richest temple in the world in terms of donations received and wealth.[38][39][40] The temple is visited by about 50,000 to 100,000 pilgrims daily (30 to 40 million people annually on average), while on special occasions and festivals, like the annual Brahmotsavam, the number of pilgrims shoots up to 500,000, making it the most-visited holy place in the world.[41]
6	Thiruparkadal	Heavenly		1	Lakshmi Vishnu	In Hindu cosmology, Thiruparkadal (Ocean of milk) is the fifth from the center of the seven oceans. It surrounds the continent known as Krauncha.[42] According to Hindu mythology, the devas (gods) and asuras (demons) worked together for a millennium to churn the ocean and release Amrita the nectar of immortal life.[43] It is spoken of in the Samudra manthana chapter of the Puranas, a body of ancient Hindu legends. It is also the place where Vishnu reclines over Shesha Naga, along with his consort Lakshmi.

நம்மாழ்வார் (ஆழ்வார்)

இந்தக் கட்டுரை வைணவ பக்தியில் ஆழ்ந்த ஆழ்வார் ஒருவர் பற்றியது. இயற்கை அறிவியலாளர் நம்மாழ்வார் பற்றி தெரிந்து கொள்ள, கோ. நம்மாழ்வார் என்பதைப் பாருங்கள்.

நம்மாழ்வார்

நம்மாழ்வார் தமிழ்நாட்டில் தூத்துக்குடி மாவட்டம் ஆழ்வார் திருநகரியில் பிறந்தவர். இவர் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். நான்கு வேதங்களையே தீந்தமிழில் பாடியதால் "வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்" என்றே புகழ்ப்படுகிறார். கம்பர் இயற்றிய "சடகோபர் அந்தாதி" எனும் நூலின் தலைவனும் இச்சடகோபனே ஆவார்.^[1]

பொருளடக்கம்

• 1வரலாறு
• 2நூல்கள்
• 3பிறபெயர்கள்
• 4கண்ணிநுண்சிறுத்தாம்பு
• 5மேற்கோள்கள்
• 6வெளியிணைப்பு

வரலாறு

நம்மாழ்வார்

திருநெல்வேலிச் சீமையில் தாமிரபரணிக்கரையிலுள்ள திருக்குருகூர் என்னும் ஊரில் வசித்த காரியார் மற்றும் உடைய நங்கைக்குத் திரு மகனாராக நம்மாழ்வார் கலி பிறந்த 43 ஆவது நாளில் அவதரித்தார்^{[தெளிவுபடுத்துக]}. இவர் பிறந்த உடன் அழுதல், பால் உண்ணுதல் முதலியனவற்றைச் செய்யாமல் உலக இயற்கைக்கு மாறாக இருந்ததால் அவரை "மாறன்" என்றே அழைத்தனர். மாயையை உருவாக்கும் "சட" எனும் நாடியினாலே குழந்தைகள் பிறந்தவுடன் அழுகிறது. ஆனால் விஷ்வக்சேனரின் அம்சமாகப் பிறந்த இவர் சட நாடியை வென்றதால் "சடகோபன்" என்றும் அழைக்கப்பட்டார். யானையை அடக்கும் அங்குசம் போல, பரன் ஆகிய திருமாலை தன் அன்பினால் கட்டியமையால் "பராங்குசன்" என்றும், தலைவியாக தன்னை வரித்துக் கொண்டு பாடும்போது "பராங்குசநாயகி" என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.

பதினாறு ஆண்டுகள் திருக்குருகூர் நம்பி கோவிலின் புளிய மரத்தின் அடியில் எவ்வித சலனமும் இல்லாமல் தவம் செய்து வந்தார். வடதிசை யாத்திரை மேற்கொண்டிருந்த மதுரகவி என்பவர் அயோத்தியில் இருந்தபோது தெற்குத் திசையில் ஒரு ஒளி தெரிவதைக் கண்டு அதனை அடைய தென்திசை நோக்கிப் பயணித்தார். மாறனிடமிருந்தே அவ்வொளி வருவதை அறிந்து அவரை சிறு கல் கொண்டு எறிந்து விழிக்க வைத்தார். சடகோபனின் ஞானத்தாலும், பக்தியாலும் கவரப்பெற்று அவருக்கே அடிமை செய்தார் என்பது வரலாறு. மாறன் கண்விழித்த உடன் மதுரகவி ஆழ்வார் கேட்ட "செத்ததின் வயிற்றில் சிறியது பிறந்தால் எத்தைத் தின்று எங்கே கிடக்கும்?" கேள்விக்கு "அத்தைத் தின்று அங்கே கிடக்கும்" என்று பதில் அளித்தார் நம்மாழ்வார். ^[2]

நூல்கள்

நம்மாழ்வார் இயற்றிய பாசுர நூல்கள் நான்கு: திருவிருத்தம், திருவாசிரியம், பெரிய திருவந்தாதி திருவாய்மொழி இவை ரிக், யசுர், அதர்வண மற்றும் சாம வேதத்தின் சாரமாக அமைந்திருப்பதாக பெரியோர்கள் சொல்வார்கள். இந்த திருவாய்மொழியில் 1102 பாசுரங்களும், திருவிருத்தம் நூலில் 100 பாசுரங்களும், திருவாசிரியம் நூலில் 8 பாசுரங்களும் பெரிய திருவந்தாதி நூலில் 87 பாசுரங்களும் என நான்கு பிரபந்தங்களில் ஆயிரத்து இருநூற்றுத் தொண்ணூற்றாறு பாசுரங்களை இசைத்துள்ளார்.

பிறபெயர்கள்

கீழ்கண்ட 34 பெயர்கள் அனைத்தும் நம்மாழ்வாரின் பிறபெயர்களாகும்

1. சடகோபன்
2. மாறன்
3. காரிமாறன்
4. பராங்குசன்
5. வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்
6. வகுளாபரணன்
7. குருகைப்பிரான்
8. குருகூர் நம்பி
9. திருவாய்மொழி பெருமாள்
10. பெருநல்துறைவன்
11. குமரி துறைவன்
12. பவரோக பண்டிதன்
13. முனி வேந்து
14. பரப்ரம்ம யோகி
15. நாவலன் பெருமாள்
16. ஞான தேசிகன்
17. ஞான பிரான்
18. தொண்டர் பிரான்
19. நாவீரர்
20. திருநாவீறு உடையபிரான்
21. உதய பாஸ்கரர்
22. வகுள பூஷண பாஸ்கரர்
23. ஞானத் தமிழுக்கு அரசு
24. ஞானத் தமிழ் கடல்
25. மெய் ஞானக் கவி
26. தெய்வ ஞானக் கவி
27. தெய்வ ஞான செம்மல்
28. நாவலர் பெருமாள்
29. பாவலர் தம்பிரான்
30. வினவாது உணர்ந்த விரகர்
31. குழந்தை முனி
32. ஸ்ரீவைணவக் குலபதி
33. பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர்
34. மணிவல்லி
35. பெரியன்

கண்ணிநுண்சிறுத்தாம்பு

கண்ணிநுண்சிறுத்தாம்பு, வைணவ சமயத்தில் நம்மாழ்வாரைப் போற்றி மதுரகவியாழ்வாரால் இயற்றப்பட்ட நூலாகும். இந்நூல் 11 தனியன்களைக் கொண்டது. மதுரகவியாழ்வாரால் நம்மாழ்வாரை வணங்கி பாடப்பட்ட இந்நூல் நாலாயிர திவ்யபிரபந்தம் தொகுப்பில் முதாலாயிரம் தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ளது^[3].

மேற்கோள்கள்

1. ↑ Nammalvar
2. ↑ நம்மாழ்வார், அ.சீனுவாச ராகவன், சாகித்திய அக்கதமி
3. ↑ நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் தொகுப்பு (நாதமுனி)

வெளியிணைப்பு

• நம்மாழ்வார் (ஆங்கில மொழியில்)

ஆண்டாள்

ஆண்டாள் தமிழத்தில் 7ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த வைணவ ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். வைணவம் போற்றும் 12 ஆழ்வார்களில் இவர் ஒருவரே பெண்ணாவார். ஆண்டாள், திருப்பாவை, நாச்சியார் திருமொழி என்னும் இரண்டு பாடற் தொகுதிகளை இயற்றியுள்ளார். வைணவ சமய நூல்கள் கூறும் இவரது வரலாறு இறைவன் மீது இவர் கொண்டிருந்த காதலை விளக்கும் வித்தியாசமான ஒரு வரலாறாகும். ஆண்டாள் பூமிப் பிராட்டியின் அவதாரமாய் கருதப்படுகிறார்.

பொருளடக்கம்

• 1ஆண்டாளின் தோற்றமும் வாழ்க்கையும்
• 2ஆண்டாள் பாடல்கள்
• 3மேலும் பார்க்க
• 4மேற்கோள்கள்
• 5வெளி இணைப்புகள்

ஆண்டாளின் தோற்றமும் வாழ்க்கையும்

ஒரு குழந்தையாக ஆண்டாள் துளசிச் செடியின் கீழ் கிடந்தபோது மதுரைக்கு அண்மையிலுள்ள ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் என்னும் ஊரில் வசித்துவந்த விஷ்ணுசித்தர் (பெரியாழ்வார்) என்னும் அந்தணர் ஒருவரால் கண்டெடுக்கப்பட்டாள். இவ்வந்தணர் திருவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாள் கோவிலுக்கு மலர்கள் கொய்து கொடுப்பதைத் தமது கடமையாகக் கொண்டவர். தனக்கெனக் குடும்பம் எதுவும் இல்லாதிருந்த நிலையிலும் குழந்தை தனக்கு இறைவனால் வழங்கப்பட்ட கொடை எனக் கருதி வளர்த்து வரலானார். ஆயர் குல பெருமை அறிந்த பெரியாழ்வார் அக்குழந்தைக்கு இட்ட பெயர் கோதை.

இளம் வயதிலேயே சமயம், தமிழ் என்பன தொடர்பில் தனக்குத் தெரிந்த அனைத்தையுமே விஷ்ணுசித்தர் கோதைக்குச் சொல்லிக் கொடுத்தார். இதனால் கோதை இளம் வயதிலேயே கண்ணன் மீது மிகுந்த பக்தியுணர்வு கொண்டவராயும் தமிழில் நல்ல திறமை கொண்டவராகவும் இருந்தார். சிறு வயதிலேயே கண்ணன் மீதிருந்த அளவற்ற அன்பு காரணமாக அவனையே மணம் செய்துகொள்ள வேண்டுமென்ற எண்ணத்தையும் வளர்த்துக்கொண்டார். தன்னைக் கண்ணனின் மணப்பெண்ணாக நினைத்துப் பாவனை செய்துவந்தார். கோயிலில் இறைவனுக்கு அணிவிப்பதற்காக விஷ்ணுசித்தர் தொடுத்து வைத்திருக்கும் மாலைகளை ஒவ்வொரு நாளும் அவருக்குத் தெரியாமல் தான் அணிந்து கண்ணனுக்கு ஏற்றவளாக தானிருக்கிறோமா என்று கண்ணாடியில் பார்த்து மகிழ்ந்து பின்னர் திரும்பவும் கொண்டுபோய் வைத்துவந்தார். இதனால் கோதை சூடிய மாலைகளே இறைவனுக்கும் சூடப்பட்டன. ஒருநாள் இதனை அறிந்து கொண்ட விஷ்ணுசித்தர் கோதையைக் கடிந்துகொண்டார். அவள் சூடிய மாலையை ஒதுக்கிவிட்டுப் புதிய மாலை தொடுத்து இறைவனுக்கு அணிவித்தார். அன்றிரவு இறைவன் அவரது கனவில் தோன்றி கோதை அணிந்த மாலைகளே தனக்குப் உகப்பானவை எனவும் அவற்றையே தனக்குச் சூடவேண்டுமென்றும் கேட்டுக்கொண்டார். இதனாலேயே "சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி" என்றும் "இறைவனையே ஆண்டவள்" என்ற பொருளில் ஆண்டாள் என்றும் போற்றப்படுகிறார்.

கோதை மண வயதடைந்த பின்னர் அவளுக்காக ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட திருமண ஏற்பாடுகளை மறுத்து, திருவரங்கம் (ஸ்ரீரங்கம்) கோயிலில் உறையும் இறைவனையே மணப்பதென்று பிடிவாதமாக இருந்தார். என்ன செய்வதென்று அறியாது கவலையுடனிருந்த விஷ்ணுசித்தருடைய கனவில் தோன்றிய இறைவன், கோதையை மணப்பெண்ணாக அலங்கரித்து திருவரங்கம் கோயிலுக்கு அழைத்துவருமாறு பணித்தார். குறித்த நாளன்று கோயிலுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்ட கோதை, கோயில் கருவறைக்குள் சென்று இறைவனுடன் கலந்துவிட்டாள் என்பது ஆண்டாள் வரலாறு.

ஆண்டாள் பாடல்கள்

ஆண்டாள் தனது 15ஆம் வயதில் இறைவனுடன் இரண்டறக் கலப்பதற்கு முன் திருப்பாவை, நாச்சியார் திருமொழி என்னும் இரண்டு நூல்களை இயற்றியுள்ளார். இவ்விரு நூல்களும் அதன் இலக்கிய செழுமைக்கும் தத்துவம், பக்தி ஆகியவற்றிக்காக மிகுந்து போற்றப்படுகின்றது.

இவரது முதல் படைப்பான திருப்பாவை 30 பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது. இத் திருப்பாவை ஆண்டாள் தன்னை ஆயர்பாடியில் வாழும் கோபிகையாக நினைத்துக் கொண்டு பாடப்பெற்ற பாட்டுகளின் தொகுப்பாகும்.

இவரது இரண்டாவது படைப்பான நாச்சியார் திருமொழி 143 பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது. இறைவனை நினைத்துருகிப்பாடும் காதல்ரசம் மிகு பாடல்களின் தொகுப்பாக காணப்படுகின்றது. இது வடமொழியில் எழுதப்பட்ட ஜெயதேவரின் கீத கோவிந்தம் எனும் நூலினை ஒத்ததன்மை உடையதாக காணப்படுகின்றது. கண்ணனை மணமுடிப்பதாக ஆண்டாள் பாடியுள்ள நாச்சியார் திருமொழியில் உள்ள ’வாரணமாயிரம்’ புகழ் பெற்றது^[1]

ஆண்டாளின் இவ்விரு படைப்புகளும் குறிப்பாக திருப்பாவை நாட்டின் (தென்கலை மற்றும் வடகலை பின்பற்றும்) அனைத்து வைணவதலங்களிலும் வைணவர்களின் இல்லங்களிலும் தினந்தோறும் ஓதப்பட்டு வருகின்றது. மேலும் வைணவதலங்களில் நடைபெறும் முக்கிய விழாக்களிலாயினும் வைணவர்களின் இல்லவிழாவாயினும் வடமொழி மறைகளுக்கு நிகராக தவறாமல் ஓதப்படுகின்றது.

மேலும் பார்க்க

• திருவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாள் கோவில்

மேற்கோள்கள்

1. ↑ http://www.kamakoti.org/tamil/divya68.htm

வெளி இணைப்புகள்

360டிகிரி கோணத்தில் ஆண்டாள் கோயில் தரிசனம் தினமலர்

• திருப்பாவை விளக்கம்
• வாரணம் ஆயிரம்-நாச்சியார் திருமொழி எளிய விளக்கம்

திருமங்கையாழ்வார்

Jump to navigationJump to search

திருமங்கை ஆழ்வார்
பிறப்பு	திருக்குரையலூர், சீர்காழி தமிழ்நாடு
இறப்பு	திருநெல்வேலி மாவட்டம்
இயற்பெயர்	கலியன்

திருமங்கையாழ்வார் (Thirumangai Alvar) என்பவர் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் இளையவர் மற்றும் இறுதியானவர். சோழ நாட்டில் உள்ள திருவாலிதிருநகரி என்னும் ஊருக்கு அருகில் உள்ள திருக்குரையலூரில் பிறந்தவர். இவரது இயற்பெயர் 'கலியன்' ஆகும். ஆதியில் இவர் சோழமன்னனுக்கு படைத்தலைவனாக இருந்தார். ஒருமுறை போர்க்களத்தில் இவருடைய வீரத்தைக் கண்ட அரசன் இவருக்கு சோழதேசத்தின் "திருமங்கை" நாட்டின் மன்னனாக்கினான். அன்று முதல் இவர் "திருமங்கை மன்னன்" என அழைக்கப்பட்டார்.

(வைணவ)க் காதல்

குமுதவல்லி எனும் மங்கை மீது கொண்ட காதலினால் வைணவம் அனுசரிக்க ஆரம்பித்தவர், அவளின் விருப்பத்தின்படி திருமால் அடியார்களுக்கு தினமும் அன்னம் இடுவதையும், திருக்கோயில் கைங்கரியங்களில் ஈடுபடுவதையும் செய்துவரலானார். காலப்பொழுதில் தன்னை முழுமையாக இதில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டு தன் செல்வங்களையும், அரசு செல்வங்களையும் முழுக்க இழந்தவரானார். கடமையை நிறைவேற்ற யாசகமும் கைக்கொடுக்காதப்படியால் களவாடியாவது அடியார்களுக்கு தினமும் அன்னம் இடுவதையும், திருவரங்கத் திருக்கோயிலின் கைங்கரியங்களையும் செய்துவந்தார். இச்செயலை மெச்சி, இறைவனே இவர் களவாடும் பாதையில் வந்து, இவரை ஆட்கொண்டதோடு வேண்டிய செல்வங்களையும் கொடுத்தருளினார்.

இலக்கிய பணி

இவர் 1351 பாடல்கள் பாடியுள்ளார். அவைகளாவன

திருமங்கையாழ்வாரின் சிலை ஆழ்வார்திருநாகரி திருக்கோவில்

• திருவெழுக்கூற்றிருக்கை (ஒரு பாடல் - 47 அடிகள்)
• சிறிய திருமடல் (ஒரு பாடல் - 155 அடிகள்)
• பெரிய திருமடல் (ஒரு பாடல் - 297 அடிகள்)
• திருநெடுந்தாண்டகம் (30 பாடல்கள்)
• திருக்குறுந் தாண்டகம் (20 பாடல்கள்)
• பெரிய திருமொழி (1084 பாடல்கள்)

வெளி இணைப்புக்கள்

• வைகுண்ட ஏகாதசி விழா ஸ்ரீரங்கத்தில் இன்று (30ம் தேதி) தீர்த்தவாரி - http://www.dinakaran.com/Aanmeegam_Detail.asp?Nid=11055

மதுரகவி ஆழ்வார்

Jump to navigationJump to search

மதுரகவி ஆழ்வார் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். பாண்டிய நாட்டில் திருக்குருகூர் என்னும் ஆழ்வார்திருநகரிக் கருகிலுள்ள திருக்கோளூரில் ஈச்வர வருசம் சித்திரை மாதம் சித்திரை நட்சத்திரத்தில் பிறந்தார். நம்மாழ்வார் பிறந்த கி.பி 798க்குச் சற்று முன் பிறந்தவர். நம்மாழ்வார்க்குப் பிறகும் வாழ்ந்தவர். இவர் பெருமானைத் தன் பாசுரங்களால் பாடாமல் தன் ஆசாரியனான நம்மாழ்வாரையே சிறந்த தெய்வமாக எண்ணி அவரைப் போற்றியே பதினோரு பாசுரங்களைப் பாடியுள்ளார்.

பொருளடக்கம்

• 1பெயர்க்காரணம்
• 2கால நிர்ணயம்^[1]
• 3இளமைக்காலம்
• 4ஆசார்யனைக் கண்டுகொள்ளல்
• 5திருமந்திரம்
• 6கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு
• 7குறிப்புகள்
• 8வெளியிணைப்பு

பெயர்க்காரணம்

சிறுவயதிலிருந்தே செவிக்கினிய செந்தமிழில் நற்கவிதைகளைப் பாடிய காரணம் பற்றி இவருக்கு இச்சிறப்புப் பெயர் வந்தது.

கால நிர்ணயம்^[1]

ஆதாரம்	மதுரகவிகளின் காலம்
முனைவர் மா. இராசமாணிக்கனார்	9ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி
சாமி சிதம்பரனார்	9ம் நூற்றாண்டு
பூர்ணலிங்கம் பிள்ளை	9ம் நூற்றாண்டு
கலைக்களஞ்சியம்	7ம் நூற்றாண்டு முதல் 9ம் நூற்றாண்டு வரை இடைக்காலம்

இளமைக்காலம்[தொகு]

இவர் வேத சாத்திரங்களை நன்கு பயின்றார். ஒரு காலகட்டத்தில் உலக விஷயங்களில் பற்று நீங்கி அயோத்தி, மதுரா, முதலிய வடநாட்டு திவ்ய தேசங்களை சேவிக்கச் சென்றார்.

ஆசார்யனைக் கண்டுகொள்ளல்

அயோத்தியில் தங்கியிருந்தபோது ஒரு நாளிரவில் வெளியே வந்தபோது தெற்கே ஒரு பேரொளியைக் காணுற்று வியப்படைந்தார். மறுநாளிரவிலும் அதே ஒளி அவ்வாறே தோன்றிற்று. உடனே மதுரகவிகள் 'தெற்கே ஓர் அதிசயம் நிகழ்ந்துள்ளது; அதைச் சென்று காணவேண்டும்' என்று தீர்மானித்து தெற்கு நோக்கிப் புறப்பட்டார். அவ்வொளி தோன்றிய இடமாகிய திருக்குருகூரை அடைந்தார். புளியமரத்தின் கீழ் எழுந்தருளியிருந்த அவ்வொளியாகிய நம்மாழ்வாரை சமாதியிலிருக்கக் கண்டார். முதலில் ஒரு பெரிய கல்லை கீழே போட்டு அந்தசத்தத்தினால் அவர் சமாதியைக் கலைத்தார். மேலும் அவர் நிலையை அறிய விரும்பி

"செத்ததன் வயிற்றில் சிறியது பிறந்தால் எத்தைத்தின்று எங்கே கிடக்கும்?"

என்று வினவினார்.

"அத்தைத் தின்று அங்கே கிடக்கும்"

என்று விடை வந்தது. இந்த வினா, விடை இரண்டிலும் தத்துவம் புதைந்துள்ளது. 'சூட்சுமமாயிருக்கும் ஜீவன் பிறப்பெடுத்தால் அதன் வாழ்வு எப்படி இருக்கும்?' என்பது கேள்வி. 'தன் புண்யபாவங்களின் பயன்களை நுகர்வதே அதன் வாழ்க்கையாக இருக்கும்' என்பதே விடை.

மதுரகவிகள் அக்கணமே அவரை தன் ஆசாரியராக வரித்தார். நம்மாழ்வாரும் இவரை அடிமை கொண்டு, மூவகைத் தத்துவங்களின் இயல்பையும் மற்றும் அறியவேண்டிய யோக இரகசிய உண்மைகளையும் சீடனுக்கு உபதேசித்தார்.

திருமந்திரம்

ஒம் நமோ நாராயணாய என்பது திருமந்திரம். அதில் ஒம் என்பது முதல் பதம். நமோ என்பது மையப்பதம். நாராயணாய என்பது மூன்றாவது பதம். இதில் ஒம் என்பது பகவானுக்கு அடிமைப் பட்டிருப்பதைச் சொல்கிறது. இரண்டாவது பதம் ஆச்சாரியனுக்கு தொண்டு செய்வதை வலியுறுத்துகிறது. மதுரகவியின் பாசுரங்கள் திருமந்திரத்தின் மத்திய பதமாக எண்ணி அதை பிரபந்ததின் நடுவே வைத்துள்ளார்கள்.

கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு

நாலாயிரத்திவ்ய பிரபந்தத்தினுள் மதுரகவி ஆழ்வார் அருளிச்செய்தது கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு என்ற ஒரே பதிகம் தான். அதனிலுள்ள பதினொன்று பாடல்களும் திருக்குருகூர் நம்பி நம்மாழ்வாரை ஏத்திப்பாடுவதே. அதனில் இரண்டாவது பாடல்:

நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன்,

மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே;

தேவு மற்று அறியேன்; குருகூர் நம்பி

பாவின் இன்னிசை பாடித்திரிவனே.

குறிப்புகள்

1. ↑ நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம். நயவுரை: டாக்டர் ஜெகத்ரட்சகன். ஆழ்வார்கள் ஆய்வு மையம். சென்னை 17. இரண்டாம் பதிப்பு. 1997

வெளியிணைப்பு

• மதுரகவி ஆழ்வார் (ஆங்கில மொழியில்)

[காட்டு] பா பே தொ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்

பகுப்புகள்: 

• ஆழ்வார்கள்
• வைணவ அடியார்கள்
• பக்தி இயக்கம்

குலசேகர ஆழ்வார்

Jump to navigationJump to search

குலசேகர ஆழ்வார் பன்னிரு ஆழ்வார்களில் ஒருவர். இவரைக் குலசேகரப் பெருமாள் என்றும் அழைக்கின்றனர்.

பொருளடக்கம்

• 1பிறப்பு
• 2குலசேகர ஆழ்வாரும் , குலசேகர வர்மாவும்
• 3அரசமரபும் துறவும்
• 4பெருமாள்திருமொழி
• 5குலசேகரப்படி
• 6திருவரங்கத்திற்குச் செய்த பணி
• 7குறிப்புகள்
• 8வெளியிணைப்பு

பிறப்பு

இவர் பிறந்த ஊர் கொல்லிநகரான கருவூர் திருவஞ்சிக்களம். ஸ்ரீராமபக்தர். பாரம்பரிய ஸ்ரீ வைஷ்ணவம், இவரது ஊரை "கொல்லிநகர்" அதாவது கருவூர் (கரூர்) என்கிறது. இவரது ^[1] ஜென்ம நட்சத்திரம் புனர்பூசம். இவர் திருமாலின் மார்பில்இருக்கும் மணி (கௌஸ்துப) அம்சம் பொருந்தியவர். இவரும், மகளான சேரகுலவல்லி தாயாரும் அரங்கனையும், ராமனையுமே அடிபணிந்துவந்தனர். நாடு:கொங்கு நாடு, ஊர்; கரூர் வஞ்சி, மலை: கொல்லிமலை

குலசேகர ஆழ்வாரும் , குலசேகர வர்மாவும்

ஸ்ரீவைஷ்ணவத்தின் தலைமை பீடங்களான ஜீயர்கள், "ஆழ்வார்களும் வைணவமும்" என்ற புத்தகத்தில், கிருஷ்ண பக்தனான குலசேகர வர்மா என்ற திருவிதாங்கூர் கேரள வர்மாவையும் சங்க கால சேரர்களது மன்னான சர்கராம பக்தர் குலசேகர ஆழ்வாரையும் குழப்பிக்கொள்கின்றனர் என்று கூறியுள்ளனர். முன்னையவர் ராமானுசருக்குப் பிற்பட்டவர். ஆழ்வாரோ மிக முற்பட்டவர். ஆழ்வார் தமிழில் மட்டுமே ஸ்ரீராமரை பாடியுள்ளார். வர்மாவோ சமஸ்கிருதத்தில் மட்டுமே "முகுந்தமாலா" என்று கிருஷ்ணரை பாடியுள்ளார். இருவரும் ஒருவரல்ல. மேலும் குலசேகர பாண்டியன், குலசேகர சோழன் என்றெல்லாம் அரசர்கள் உண்டு. குலசேகர என்றால் ’தமது குலத்தின் சிகரமான’ என்று பொருள். பெயரை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு இரு நபர்களை ஒன்றாக்கியுள்ளனர் என்று குறிப்பிட்டுள்ளனர். மணவாள மாமுநிகளுடைய முகுந்தமாலை உரையில் எங்கும் அவர் “இது பெருமாள் திருமொழி பாடிய ஆழ்வார் குலசேகரர் எழுதியது” என்று குறிப்பிட்டதாக இல்லை. ஆழ்வார் சரிதம் பற்றிய நூலான “திவ்ய சூரி சரிதம்” முதலியவற்றில் முகுந்தமாலை பற்றி குறிப்பிடப்படவில்லை என்பதும் நோக்கத்தக்கது. முகுந்தமாலை செய்த குலசேகர வர்மா பிறந்தது கேரளத்தில் கொடுங்களூருக்குத் தெற்கில் மூன்று கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது. அவ்வூருக்கு தற்காலத்திய பெயர் 'திருக்குலசேகரபுரம்'. அதற்கு வெகு அருகாமையில் கேரளப்பாணியில் கட்டப்பட்ட ஸ்ரீகிருஷ்ணர் கோவில் ஒன்று உள்ளது. அதை குலசேகர வர்மாதான் கட்டியிருப்பார் என்பது அவ்வூரார் நம்பிக்கை.

அரசமரபும் துறவும்

கொங்கர் கோமான் குலசேகரன் என்ற அடியின்மூலம், இவர் சங்க காலச் சேரர்கள் (கரூர்) மரபினர் என்று தெரிகிறது. இவரது தந்தையார் சந்திர குலத்து அரசரான திடவிரதர் என்பவராவார். குலசேகர ஆழ்வார் நால்வகைப் படை கொண்டு பகைவர்களை வென்று நீதிநெறி பிறழாமல் செங்கோல் செலுத்திக் கொல்லி நகரை அரசாண்டு வந்தார். தனதாட்சிக்குட்பட்ட கொடுந்தமிழ் மண்டலங்களான வேணாடு (திருவிதாங்கூர் பகுதி), குட்டநாடு (மலபார்), தென்பாண்டிநாடு (நெல்லை, தூத்துக்குடி, கன்னியாகுமரி பகுதிகள்) ஆகியவற்றின் தலங்களைச் தரிசித்துள்ளார். இவருக்கு இறைவன் காட்சி தந்தமையால் இன்பமும், செல்வமும், அரசாட்சியும் தமக்கு வேண்டாமென்று துறவினை மேற்கொண்டார். இவர் பெரிய பெருமாளாகிய ராமபிரானிடத்தில் அன்பு பூண்டவரானதால் இவருக்கும் 'குலசேகரப் பெருமாள்' என்றே பெயர் வழங்கலாயிற்று.

பெருமாள்திருமொழி

திருவரங்கம் சென்று திருவரங்கப் பெருமானை வாயார வாழ்த்தி நின்று தம் அனுபவத்தைப் பாடியருளினார். இவருடைய பாடல்கள் பெருமாள் திருமொழி என்றழைக்கப்படும். இதனில் 31 பாசுரங்கள் திருவரங்கப் பெருமானைப் பற்றியது. இவர் திருவேங்கடம், திருக்கண்ணபுரம் முதலான திருத்தலங்களையும் பாடியுள்ளார்.

பெருமாள் திருமொழியில் பத்து பாசுரங்கள் ராமபிரானுக்காகப் பாடப்படும் தாலாட்டுப் பாடல்களாக அமைந்துள்ளன. இதனிலுள்ள முதற்பாடல் தெய்வபக்தி உள்ள அத்தனை தமிழ்த்தாய்மார்களும் தங்கள் சேய்களுக்காகப் பாடியிருக்கக்கூடிய பாடல்:

மன்னு புகழ் கௌசலைதன் மணிவயிறு வாய்த்தவனே

தென்னிலங்கைக் கோன் முடிகள் சிந்துவித்தாய் செம்பொன்சேர்

கன்னி நன் மா மதில் புடைசூழ் கணபுரத்து என் கருமணியே!

என்னுடைய இன்னமுதே இராகவனே! தாலேலோ!

புண்டரிக மலரதன்மேல் புவனியெல்லாம் படைத்தவனே திண்டிரலால் தாடகைதன் உரமுருவ சிலைவளைத்தாய் கண்டவர் தம் மனம்வழங்கும் கணபுரத்தென் கருமணியே எண்டிசையு மாலுடயாய் இராகவனே தாலேலோ

கொங்குமலி கருங்குழலாள் கோசலைதன் குலமதலாய் தங்குபெரும் புகழ் ஜனகன் திருமருகா தாசரதீ கங்கையிலும் தீர்த்தமலி கணபுரத்தென் கருமணியே எங்கள்குல தின்னமுதே இராகவனே தாலேலோ

தாமரைமேல் அயனவனைப் படைத்தவனே - தசரதன்றன் மாமதலாய் மைதிலிதன் மணவாளா - வண்டினங்கள் காமரங்கல் இசைபாடும் கணபுரத்தென் கருமணியே ஏமருவும் சிலைவலவா இராகவனே தாலேலோ

பாராளும் படர்செல்வம் பரதனம்பிக் கேயருளி ஆராவன் பிளையவனோ தருஞான மடைந்தவனே சீராளும் வரைமார்பா திருக்கண்ண புரத்தஅரசே தாராலும் நீன்முடிஎன் தாசரதீ தாலேலோ

சுற்றமெல்லாம் பின்ன்தொடராத் தொல்கான மடைந்தவனே அற்றவர்கட் கருமருந்தே அயோத்தினகர்க் கதிபதியே கற்றவர்கள் தாம்வாழும் கணபுரத்தென் கருமணியே சிற்றவைதன் சொல்கொண்ட ஸ்ரீராமா தாலேலோ

ஆளிநிலைப் பாலகனா யன்ருலக முன்டவனே வாளியைகொன் ரரசிலைய வானரத்துக் களித்தவனே காலின்மணி கரையலைக்கும் கணபுரத்தென் கருமணியே ஆளினகர்க் கதிபதியே அயோத்திமனே தாலேலோ

மலையதனா லனைகட்டி மதிளிலங்கை யழித்தவனே அலைகடலைக் கடைந்தமரார்க் கமுதருளிச் செய்தவனே கலைவளவர் தாம்வாழும் கணபுரத்தென் கருமணியே சிலைவலவா சேவகனே ஸ்ரீராமா தாலேலோ

தளையவிழும் நறுங்குன்சித் தயரதன்றன் குலமதலாய் வளையவொரு சிலையதனால் மதிளிலங்கை யழித்தவனே களைகழுநீர் மருங்கலரும் கணபுரத்தென் கருமணியே இளையவர்கட் கருளுடையாய் இராகவனே தாலேலோ

தேவரையும் அசுரரையும் திசைகளையும் படைத்தவனே யாவரும்வன் தடிவனங்க அரங்கநகர்த் துயின்றவனே காவிரிநல் நதிபாயும் கணபுரத்தென் கருமணியே எவரிவேனி சிலைவலவா இராகவனே தாலேலோ

கன்னிநன்மா மதில்புடைசூழ் கணபுரத்தென் காகுத்தன் தன்னடிமேல் தாலேலோ என்றுரைத்த தமிழ்மாலை கொள்னவிலும் வேல்வலவன் குடைக்குலசே கரன்சொன்ன பன்னியநூல் பத்தும்வல்லார் பாங்காய பத்தர்களே

குலசேகரப்படி

திருமலை ஆண்டவன் சன்னிதியில் ஆண்டவனின் பவளவாயை எக்காலும் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கவேண்டுமென்றும், அதற்காக தன்னை அவர் கோயில் வாசற்படியாகவே வைத்துக்கொள்ளவேண்டுமென்றும் குலசேகரர் மனமுருக வேண்டிக்கொண்ட பாசுரம்:

செடியாய் வல்வினைகள் தீர்க்குந்திருமாலே

நெடியானே வேங்கடவா ! நின் கோயிலின் வாசல்

அடியாரும் வானவருமரம்பையரும் கிடந்தியங்கும்

படியாய்க்கிடந்துன் பவளவாய் காண்பேனே.

இதனால் இன்றும் வெங்கடேசப் பெருமாளின் வாசற்படிக்கு குலசேகரப்படி என்ற பெயர் வழங்குகிறது.

இவர் திருவேங்கடவனிடம் இவ்வாறு வேண்டிநின்றாலும் ஆண்டவன் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருப்பவன் என்ற காரணத்தால் ஸ்ரீரங்கநாதன் கோயிலிலும் கர்ப்பகிருகம் முன்னிருக்கும் படி குலசேகரன் படி என்று அழைக்கப்படுவதைப் பார்க்கலாம்.

திருவரங்கத்திற்குச் செய்த பணி

திருவரங்கம் பெரிய கோயிலில் மூன்றாவதாக இருக்கும் திருச்சுற்றிலே சேனைவென்றான் திருமண்டபம் என்பதைக் கட்டினார். இத்திருச்சுற்றையும் செப்பம் செய்தார். இதனாலேயே இம்மூன்றாவது சுற்றுக்கு இவரது பெயர் இன்றும் வழங்குகிறது. குலசேகராழ்வாரால்தான் ”பவித்ரோற்சவ மண்டபம்” கட்டப்பட்டது. இந்த மண்டபம் உள்ள பிராகாரத்தை திருப்பணி செய்தவரும் இவரே!.

குறிப்புகள்

1. ↑ இக்ஷ்வாகு குலதனம் என்னும் ஸ்ரீரங்க மாகாத்மியம். தி லிட்டில் ப்ளவர் கம்பெனி, சென்னை 600017, 1974.

வெளியிணைப்பு

• தினமலர்
• குலசேகர ஆழ்வார் (ஆங்கில மொழியில்)
• http://desamaedeivam.blogspot.com/2011/02/blog-post_16.html

[காட்டு] பா பே தொ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்

பகுப்புகள்: 

• ஆழ்வார்கள்
• இந்து சமயப் பெரியார்கள்
• வைணவ அடியார்கள்
• நூலாசிரியர்கள்
• சேரர்
• பக்தி இயக்கம்

பெரியாழ்வார்

Jump to navigationJump to search

பெரியாழ்வார்
பிறப்பு	விஷ்ணு சித்தர் கிபி ஆறாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் திருவில்லிபுத்தூர், தமிழ்நாடு
பணி	பாமாலையும், பூமாலையும் சாற்றுவது

பெரியாழ்வார் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். திருவில்லிபுத்தூரில் ஆனிமாதம் சுவாதி நட்சத்திரத்தில் கருடனின் அம்சமாக ஆறாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பிறந்தவர். 'விஷ்ணு சித்தர்' என்பது இயற்பெயர். திருவில்லிபுத்தூரில் கோயில்கொண்டுள்ள வடபத்திரசாயி பெருமாளுக்கு அன்றலர்ந்த மலர்களை பறித்து பூமாலையாக சாற்றுவதை கைங்கர்யமாக கொண்டிருந்தார். ஆழ்வார்களில் ஒரே பெண் ஆழ்வாரான ஆண்டாளின் வளர்ப்பு தந்தையானவர். ஆண்டாளை திருவரங்கம் உறையும் அரங்கனுக்கு மணம்முடித்துக் கொடுத்ததன் மூலம் அரங்கனுக்கே மாமனார் ஆனார்.

பொருளடக்கம்

• 1திருப்பல்லாண்டு பிறந்த கதை
• 2பெரியாழ்வார் பெயர்க்காரணம்
• 3திருப்பல்லாண்டின் மேன்மை
• 4இலக்கியப் பணி

திருப்பல்லாண்டு பிறந்த கதை

வல்லபதேவ பாண்டியனுக்கு எழுந்த ஐயம் தீர்க்கும் பொருட்டு மதுரையில் நடைபெற்ற சமயவாதத்தில் வென்று, அரசனால் அளிக்கப்பட்ட பட்டத்துயானை மீது வரும்பொழுது திருமால் திருமகளோடு வானத்தில் கருடவாகனத்தில் எழுந்தருளியிருக்கக் கண்டு இறைவனின் வடிவழகில் மயங்கி எங்கே இறைவனுக்கு கண்ணேறு (கண்திருஷ்டி) விழுந்துவிடுமோ என்றஞ்சி பாடப்பட்டதே திருப்பல்லாண்டு.

பெரியாழ்வார் பெயர்க்காரணம்

இறைவனுக்கே கண்ணேறு கழிக்க முயன்றதால் இவரை ஆழ்வார்களில் பெரியவர் எனும் பொருள்பட "பெரியாழ்வார்" என அரங்கன் அழைக்க, பின்னர் இதுவே இவர் பெயராகிப்போனது.

திருப்பல்லாண்டின் மேன்மை

இறைவனுக்கே கண்ணேறு கழிக்க முயன்ற, இவரது பக்தி மேன்மையைக் கண்ட, பின் வந்த வைணவப் பெரியோர்கள் ஆழ்வார்கள் வரிசைக்கிரமத்தில் ஏழாமவராக வரும் பெரியாழ்வாரின் பாடல்களை நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தத்தில் முதற்பாடல்களாகத் தொகுத்தனர்.

மேலும் சாற்றுமறை எனும் வைணவ தினசரி வழிப்பாட்டின் தொடக்கம் மற்றும் முடிவின்போதும், வைணவ கோயில்களின் திருவிழாக்களில் சுவாமி புறப்பாடு மற்றும் புறப்பாடு முடிந்து திருக்கோயில் திரும்பும்போதும் இன்றளவும் பெரியாழ்வாரின் திருப்பல்லாண்டு பாடப்பட்டே பின்னரே சுவாமியை திருக்கோயிலுக்குள் எழுந்தருள செய்கின்றனர். இவ்வழக்கம் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் அல்லாது இராமானுசர் கொள்கைகளை பின்பற்றும் பிறபகுதி வைணவக் கோயில்களிலும் அனுசரிக்கப்பட்டுவருகிறது.

வடமொழி வேதங்களுக்கு "ஓம்" எப்படி ஆதாரமாக இருந்து தொடக்கமும் முடிவும் ஆவதுபோல் நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தத்திற்கு இந்த 'திருப்பல்லாண்டு' விளங்குகிறது.

பாண்டியனின் ஐயம் தீர்த்து பொற்கிழி அறுத்த பெரியாழ்வார் மதுரையை அடுத்த இருந்தையூர்க் கூடலழகர் கோயிலில் குடிகொண்டுள்ள இரண்டு கோலங்களைப் பார்த்தே திருப்பல்லாண்டு பாடினார் என அறியக்கிடக்கிறது.

இலக்கியப் பணி

இவரது பாடல்கள் நாலாயிரத் திவ்வியப் பிரபந்தத்தின் முதலாயிரத்தில் 1 தொடக்கம் 12 வரை திருப்பல்லாண்டு (12 பாசுரங்கள்), 13 தொடக்கம் 473 வரை பெரியாழ்வார் திருமொழி (461 பாசுரங்கள்) ஆகிய இரு நூல்களில் அடங்கியுள்ளன.

கண்ணனைப் பிள்ளையாகப் பாவித்து இவர் பாடிய பாடல்கள் பிற்காலத்தில் பிள்ளைத்தமிழ் என்னும் சிற்றிலக்கியம் தோன்ற முன்னோடியாக அமைந்துள்ளன.

தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார்

Jump to navigationJump to search

தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். சோழ நாட்டில் திருமண்டங்குடி என்னும் ஊரில் பிரபவ வருடம் மார்கழி மாதம் கேட்டை நட்சத்திரத்தில் பிறந்தார். ஆழ்வார் வரிசைக்கிரமத்தில் பத்தாமவராக வரும் இவருக்கு 'விப்ர நாராயணர்' என்பது இயற்பெயர். திருவரங்கத்திலேயே வாழ்ந்திருந்து அத்தல இறைவனாகிய அரங்கநாதனுக்கு பாமாலை மற்றும் பூமாலை சாற்றும் சேவையை தன் வாழ்நாள் முழுதும் சிரமேற்கொண்டார்.

பொருளடக்கம்

• 1இயற்றிய நூல்கள்
• 2வாழ்க்கைக்குறிப்பு
• 3பெயர்க்காரணம்
• 4முன்னோடி
• 5சிறப்பு
• 6திருப்பள்ளியெழுச்சியின் முதல்துளி

இயற்றிய நூல்கள்[தொகு]

• திருப்பள்ளியெழுச்சி
• திருமாலை

வாழ்க்கைக்குறிப்பு[தொகு]

திருவரங்கத்து இறையாகிய அரங்கனுக்காக பூமாலை கைங்கர்யம் செய்வதற்குண்டான நந்தவனம் அமைத்து அன்றலர்ந்த மலர்களை பறித்து அழகான பூச்சரங்களாக தொடுத்து அரங்கனுக்கு சமர்ப்பித்து வரும் வேளையில் தேவதேவி என்ற சோழநாட்டு கணிகையின் பால் விருப்பம் கொண்டு தன்னையே மறந்தார். கணிகையால் தன் செல்வம் யாவும் இழந்த இவருக்காக அரங்கன் தன் கோயில் வட்டிலைக் கொடுத்துதவ, அதை களவாடிய பழி இவர் மீது வீழ்ந்து அரசன் முன் இவரை இட்டுச்சென்றது. முடிவில் அரங்கனால் உலகத்திற்கு உண்மை அறிவிக்கப்பட்டதோடு, இவரையும் ஆட்கொண்டது. மீண்டு வந்த இவர் தன் இறுதிவரை அரங்கனுக்கே அடிமைப்பூண்டார்.

பெயர்க்காரணம்

தான் எனும் ஆணவத்தை தவிர்க்கும் பொருட்டு தன்னை சிறுமைப்படுத்திக் கொள்வது ஞானிகளுக்கு இயற்கை. மேலும் பரமனுக்கு அடிமை என்பதினும் அவன் தன் உத்தம அடியார்க்கு அடிமை என்பதை பெரிதாக எண்ணுவது வைணவ மரபு. அதனாலேயே அரங்கனுடைய தொண்டர்களின் அடியாகிய திருவடியின் தூசி எனும் பொருள்பட "தொண்டரடிப்பொடி" என்றும், அரங்கனின் பக்தியில் ஆழ்ந்துப்போனவரை ஆழ்வார் என்று அழைப்பதற்கிணங்க தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் ஆனார்.

முன்னோடி

தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் தமிழில் இயற்றிய அரங்கநாதன் மீது பாடப்பட்ட திருப்பள்ளியெழுச்சியே பள்ளியெழுச்சிவகை படைப்புகளுக்கு முன்னோடியாக திகழ்கிறது. மார்கழியில் மட்டும் திருமலை உட்பட அனைத்து வைணவ ஆலயங்களிலும் தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் தமிழில் இயற்றிய அரங்கநாதன் மீது பாடப்பட்ட திருப்பள்ளியெழுச்சியே பாடப்பெற்று வருகிறது.

சிறப்பு

"திருமாலை அறியாதர் திருமாலையே அறியாதர்" எனும் வழக்கு இவரின் படைப்புகளுள் ஒன்றான திருமாலையின் உயர்வை செப்புகிறது. இதன் பொருள் யாதெனில் ஆழ்வார் இயற்றிய திருமாலை எனும் நூலை அறிந்திடாதவர் பரமனாகிய திருமாலையே அறிந்திடாதவர்கள் ஆவார் என்பதாம். அல்லது பரமனாகிய திருமாலை அறிய விரும்புவோர் ஆழ்வாரின் திருமாலை எனும் நூலை படித்தால் போதுமென்பதாம்.

திருப்பள்ளியெழுச்சியின் முதல்துளி

காலைப்பொழுது விடிவதை வெகு இயல்பாக நம் கண்முன் காட்சிப்படுத்தும் இப்பாடல்களில் முதல்பாடல் இதோ:

கதிரவன் குணதிசைச் சிகரம் வந்து அணைந்தான்!

கனைஇருள் அகன்றது, காலை அம் பொழுதாய்,

மது விரிந்து ஒழுகின மாமலர் எல்லாம்,

வானவர், அரசர்கள் வந்து வந்து ஈண்டி

எதிர்த்திசை நிறைந்தனர், இவரொடும் புகுந்த

இரும் களிற்று ஈட்டமும் பிடியொடு முரசும்

அதிர்தலில் அலைகடல் போன்று உளது எங்கும்,

அரங்கத்து அம்மா, பள்ளி எழுந்தருளாயே!

[காட்டு] பா பே தொ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்

http://thirumandangudi.angelfire.com/ Blog: http://thirumandangudithondaradipodiazhwar.blogspot.in/

பகுப்புகள்: 

• ஆழ்வார்கள்
• வைணவ அடியார்கள்
• பக்தி இயக்கம்

திருமழிசையாழ்வார்

Jump to navigationJump to search

திருமழிசையாழ்வார் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். தைம் மாதம் மக நட்சத்திரத்தில் திருமாலின் ஆயுதங்களுள் ஒன்றான சக்கரத்தின் அம்சமாக திருமழிசை என்னும் ஊரில் பிறந்தவர்.

பொருளடக்கம்

• 1பிற பெயர்கள்
• 2பிறப்பின் அற்புதம்
• 3கால நிர்ணயம்^[1]
• 4இவரது பிரபந்தங்கள்
• 5பரமயோகி
• 6சொன்னவண்ணம் செய்த பெருமாள்^[2]
• 7குறிப்புகள்
• 8வெளியிணைப்பு

பிற பெயர்கள்

• பக்திசாரர்
• உறையில் இடாதவர் - வாளினை உறையில் இடாத வீரன் எனும் பொருள்பட (இங்கு ஆழ்வாரின் நா வாள் எனப்படுகிறது)
• குடமூக்கிற் பகவர் - என யாப்பருங்கல விருத்திகாரர் குறிப்பது இவரையே என்றும் சொல்லப்படுகிறது.
• திருமழிசையார்
• திருமழிசைபிரான்

பிறப்பின் அற்புதம்

பார்க்கவர் என்னும் முனிவர் திருமழிசையில் யாகம் புரிகையில் அவர் மனைவியார் கருவுற்று பன்னிரண்டு திங்கள் கழித்து, கை, கால், முதலிய உறுப்புகள் இல்லாத ஒரு பிண்டத்தைப் பெற்றெடுத்தார். தம்பதியர் மனம் தளர்ந்து அதனைப் பிரம்புத்தூற்றின் கீழ் விட்டுச் சென்றுவிட்டார்கள். ஆண்டவன் அருளால் அப்பிண்டம் எல்லா உறுப்புகளும் அமையப்பெற்ற ஓர் அழகிய ஆண்குழந்தையாகி அழத் தொடங்கியது. அக்கணம் அவ்வழியே வந்த மகப்பேறு இல்லாத தம்பதிகளான பிரம்புத் தொழில் புரியும் திருவாளன் பங்கயச்செல்வி என்பவர்கள் குழந்தையை கண்டெடுத்து வளர்க்க தீர்மானித்தனர். என்ன விந்தை! அக்குழந்தையை அவளே பெற்றாள் என்னும்படி அவள் மார்பில் பால் சுரந்தது. ஆயினும் அப்பாலை குழந்தை குடிக்க மறுத்தது. பலநாள் வரை பால் உண்ணாமல் இருந்தும் உடல் சிறிதும் வாடவில்லை.இவரின் புகழைக் கேள்வியுற்று அருகில் உள்ள சிற்றூரில் இருந்துவந்த வயதான தம்பதியர் அன்புமிக கொடுத்த பாலை உண்ண ஆரம்பித்தார். சிறிதுகாலம் இவ்வாறு செல்கையில் தமக்கு பால் கொண்டுவந்து தரும் இத்தம்பதிக்கு ஏதேனும் கைமாறு செய்யும் பொருட்டு ஒருநாள் தனக்கு கொடுத்த பாலில் மீதத்தை அவர்கள் சரிபாதி உண்ணுமாறு செய்தார். இதன் மூலம் இளமை மீண்ட அத்தம்பதிகளுக்கு பிறந்த ஆண்மகவே பின்னாளில் கணிகண்ணன் எனும் பெயரில் திருமழிசையாருக்கு அணுக்க சீடரானார்.

கால நிர்ணயம்^[1]

ஆதாரம்	திருமழிசையாரின் காலம்
முனைவர் மா. இராசமாணிக்கனார்	7ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி
சாமி சிதம்பரனார்	7ம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி
பூர்ணலிங்கம் பிள்ளை	7ம் நூற்றாண்டு
கலைக்களஞ்சியம்	6ம், 7ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி
மு. இராகவ அய்யங்கார்	6ம் நூற்றாண்டு

இவரது பிரபந்தங்கள்

நான்முகன் திருவந்தாதி என்னும் நூறு வெண்பாக்கள் கொண்ட நூலையும் திருச்சந்த விருத்தம் என்னும் 120 விருத்தங்களைக் கொண்ட நூலையும் இயற்றியுள்ளார். இவை இவர் கும்பகோணத்தில் யோகத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும் காலத்தில் யோகத்தின் பயனாக வெளிவந்தன. இவை நாலாயிரத்திவ்ய பிரபந்தத்தில் முறையே மூன்றாவதாயிரத்திலும், முதலாயிரத்திலும் சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவருடைய பிரபந்தங்கள் தான் முதன்முதலில் வேறு தெய்வங்களுக்கு மேலாக திருமாலை உயர்வாகச்சொல்லியவை. இவருக்கு முன்தோன்றிய முதலாழ்வார்கள் சமரசப்பான்மையுடன் சிவனையும் உயர்வாகச் சொல்லியவர்கள்.

பரமயோகி

இளமையிலேயே பரஞான முதிர்ச்சி பெற்றுப் பரமயோகியாக விளங்கியவர். உண்மைத் தத்துவம் என்னவென்று அறிய முயன்று சாக்கியம், சமணம், சைவம், நாத்திகம்(வேத மறுப்பு) உட்பட ஒவ்வொரு சமயமாகப் புகுந்து ஆராய்ந்தார். சைவசமயத்தைச் சார்ந்திருக்கும்போதுதான் திருமயிலையில் பேயாழ்வாரை ஆசிரியராகப் பெற்றார். பக்தியில் தலை சிறந்தவராக இவர் விளங்கியதால் பக்திசாரர் என பெயர் பெற்றவராவார்

சொன்னவண்ணம் செய்த பெருமாள்^[2]

திருவெஃகா தலத்தில்(காஞ்சிபுரம்) கணிகண்ணனோடு திருமழிசையார் சிறிதுகாலம் தங்கி, திருவெஃகாவில் குடிகொண்டுள்ள இறையாகிய யதோத்காரிக்கு கைங்கரியம் செய்துவரலானார்கள். அவ்வாறிருக்கையில் அவர்களின் குடிலை தினமும் தூய்மைசெய்துவரும் கைம்மாறு கருதாத வயது முதிர்ந்த பெண்ணையழைத்து ஆசியளிக்க விரும்பினார் ஆழ்வார். வேண்டுவன கேள் என ஆழ்வார் கேட்க, வயது முதிர்வால் ஏற்பட்ட இயலாமையையும் அதனால் தன்னுடைய சேவை முழுமையடையாமல் இருப்பதையும் கூற என்றும் இளமையாக இருக்கும்படி வரம் நல்கினார் ஆழ்வார். என்றும் யவனமும், ஈடில்லா எழிலும் பெற்ற அப்பெண்ணை கச்சிப்பதியில் அரசுபுரிந்த பல்லவராயன் எனும் அரசன் விரும்பி மணம்புரிந்தான். பன்னாட்கள் கழிந்தும் மாறாத தன் மனையாளின் யவனத்தின் காரணம் வினவ, அப்பெண் ஆழ்வாரின் புகழை எடுத்துரைத்தாள். அரசன் ஆழ்வாரின் சீடரான கணிகண்ணனிடம் தன் விருப்பத்தை சொல்ல, ஆழ்வார் ஒருநாளும் அரசனின் இவ்வற்ப ஆசைக்கு அருளமாட்டார் என்று பதிலளிக்க, குறைந்தபட்சம் தன்னை ஏற்றிக் கவிதையாவது பாடுமாறு கணிகண்ணனை வேண்ட "அவர் நாராயணனையன்றி எந்த நரனையும் பாடேன்" எனக் கூறி திருமாலைப்பாடினார். கோபமுற்ற அரசன் கணிகண்ணனை நகரைவிட்டு வெளியேறுமாறு உத்தரவிட்டான். யாவும் கேள்வியுற்ற அவருடைய குரவர் திருமழிசைப்பிரான், 'உம்முடன் நானும் வருவேன்' என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் கச்சிப்பதிக்கோவிலுக்குச்சென்று ஆண்டவனை நோக்கி,

கனிகண்ணன் போகின்றான் காமருபூங்கச்சி

மணிவண்ணா நீ கிடக்கவேண்டா - துணிவுடைய

செந்நாப்புலவனும் போகின்றேன் நீயுமுன்றன்

பைந்நாகப்பாய்சுருட்டிக்கொள்

என்று விண்ணப்பம் செய்தார். அப்பெருமானும் அப்படியே செய்து திருமழிசைப்பிரானைத் தொடர்ந்து சென்றார். இதை மறுநாள் அறிந்த அரசன் வருத்தமுற்று கணிகண்ணனைத் தேடிச்சென்று அவரையும் அவர் குரவரையும் கச்சிப்பதிக்குத் திரும்பும்படி வேண்டிக் கொண்டனர். கணிகண்ணன் திருமழிசைப் பிரானை வேண்ட அவரும் ஆண்டவனை நோக்கி

கணிகண்ணன் போக்கொழிந்தான் காமருபூங்கச்சி

மணிவண்ணா நீ கிடக்கவேண்டும் - துணிவுடைய

செந்நாப்புலவனும் போக்கொழிந்தேன் நீயுமுன்றன்

பைந்நாகப் பாய்படுத்துக்கொள்.

என்று வேண்ட திருமகள்நாதனும் அவ்வண்ணமே செய்தான் என்பது வரலாறு.அவ்வாறு அவர்கள் ஒருநாள் தங்கியிருந்த இடம் ஓர் இரவு இருக்கை என்று அழைக்கப்பட்டு இன்று மருவி ஓரிக்கை என அழைக்கப்பட்டுவருகிறது.

குறிப்புகள்

1. ↑ நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம். நயவுரை: டாக்டர் ஜெகத்ரட்சகன். ஆழ்வார்கள் ஆய்வு மையம். சென்னை 17. இரண்டாம் பதிப்பு. 1997
2. ↑ ஆழ்வார்கள் வரலாறு (இரண்டாம் புத்தகம்) : புலவர் கா. ர. கோவிந்தராச முதலியார். திருநெல்வேலிதென்னிந்திய சைவசித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகம். சென்னை. 1967

வெளியிணைப்பு

• திருமழிசையாழ்வார் (ஆங்கில மொழியில்)

[காட்டு] பா பே தொ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்

பகுப்புகள்: 

• ஆழ்வார்கள்
• வைணவ அடியார்கள்
• பக்தி இயக்கம்

Thiruppaan Alvar

Jump to navigationJump to search

Thiruppaan Alvar
Image of the granite and festival image of Thirupaan in Alwarthirunagari Temple
Personal
Born	2760 BCE[1][2] Uraiyur
Religion	Hinduism
Philosophy	Vaishnava Bhakti
Religious career
Literary works	Amalaanathi Piraan
Honors	Alvar saint

Thiruppaan Alvar or Thirupaanazhwar is one of the twelve azhwar saints of South India, who are known for their affiliation to Vaishnava tradition of Hinduism. The verses of azhwars are compiled as Nalayira Divya Prabandham and the 108 temples revered are classified as Divya desam. Thirupaanazhwar is considered the eleventh in the line of the twelve azhwars.

As per Hindu legend, he was born to a couple from the paanar community. Thirupaanazhwar is known for his affiliation to Ranganatha of the Srirangam Ranganathaswamy temple and is believed to have merged with the deity.

The ten verses of Thirupaanazhwar are called Amalanaathipiran, and his contributions amount to ten verses among the 4000 stanzas in the Nalayira Divya Prabandam. The works of Thirupaanazhwar contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings of the South Indian region, resulting in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to the two sects of Hinduism.

In South-Indian Vishnu temples, Thirupaanazhwar has images and festivals associated with him. The Tirupaanazhwar Avathara Utsavam is celebrated in Srirangam and for ten days in Azhagiya Manavala Perumal Temple in Woraiyur/ The verses of Thirupaanazhwar and other azhwars are recited as a part of daily prayers and during festive occasions in most Vishnu temples in South India.

Contents

• 1Alvars
• 2Early life
• 3Reaching Srirangam
• 4Works
• 5Commentary and Interpretations
• 6Culture
• 7Mangalasasanam
• 8Notes
• 9References
• 10External links

Alvars

Main article: Alvars

Though the word azhwar has traditionally been etymologized as from Tamil. 'Azh' (ஆழ்), 'to immerse oneself' as one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god, a seminal research^[3] by the Indologist S. Palaniappan has established that this word is actually a corruption of the original inscriptionally attested pre-11th century 'ALvAr' 'one who rules' or 'a great person' which should be compared with the epithet 'Āṇḍãḷ' ((ஆண்டாள்) for the female canonized Vaishnava saint Kōtai ((கோதை). Azhwars are considered the twelve supreme devotees of Vishnu, who were instrumental in popularising Vaishnavism during the 5th to 8th centuries AD. The religious works of these saints in Tamil, songs of love and devotion, are compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya desam.^[4][5] The saints had different origins and belonged to different castes. As per tradition, the first three azhwars, Poigai, Bhutha and Pei were born miraculously. Tirumizhisai was the son of a sage, Thondaradi, Mathurakavi, Peria and Andal were from brahmin community, Kulasekhara from Kshatria community, Namm was from a cultivator family, Tirupana from the ancient musical pāṇar community and Tirumangai from kaḷvar community. Divya Suri Saritra by Garuda-Vahana Pandita (11th century AD), Guruparamparaprabavam by Pinbaragiya Perumal Jiyar, Periya tiru mudi adaivu by Anbillai Kandadiappan, Yatindra Pranava Prabavam by Pillai Lokacharya, commentaries on Divya Prabandam, Guru Parampara (lineage of Gurus) texts, temple records and inscriptions give a detailed account of the azhwars and their works. According to these texts, the saints were considered incarnations of some form of Vishnu. Poigai is considered an incarnation of Panchajanya (Krishna's conch), Bhoothath of Kaumodakee (Vishnu's Mace/Club), Pey of Nandaka (Vishnu's sword), Thirumalisai of Sudarshanam (Vishnu's discus), Namm of Vishvaksena (Vishnu's commander), Madhurakavi of Vainatheya (Vishnu's eagle, Garuda), Kulasekhara of Kaustubha (Vishnu's necklace), Periy of Garuda (Vishnu's eagle), Andal of Bhoodevi (Vishnu's wife, Lakshmi, in her form as Bhudevi), Thondaradippodi of Vanamaalai (Vishnu's garland), Thiruppaan of Srivatsa (An auspicious mark on Vishnu's chest) and Thirumangai of Saranga (Rama's bow). The songs of Prabandam are regularly sung in all the Vishnu temples of South India daily and also during festivals.^[5][6]

According to traditional account by Manavala Mamunigal, the first three azhwars namely Poigai, Bhoothath and Pey belong to Dwapara Yuga (before 4200 BC). It is widely accepted by tradition and historians that the trio are the earliest among the twelve azhwars.^{[4][5][7][8][9]} Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings, creating a Bhakti movement that resulted in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to these two sects of Hinduism in the region. The azhwars were also instrumental in promoting the Bhagavatha cult and the two epics of India, namely, Ramayana and Mahabaratha.^[10] The azhwars were instrumental in spreading Vaishnavism throughout the region.^[11] The verses of the various azhwars were compiled by Nathamuni (824-924 AD), a 10th-century Vaishnavite theologian, who called it the "Tamil Veda".^[12][13]

Early life

Shrine of Thirupaan Azhwar in Sri Azhagiya Manavala Perumal Temple, believed to be his birthplace.

^[14] Thiruppaan Alvar was born in Purthurmadhi year, Kaarthigai(Nov-Dec) month, on a Wednesday in the Rohini Nakshatra(star) in a small village of Alagapuri near Srirangam in the 8th or 9th century C.E. Paanars are a community of musicians and traditional song makers who are capable of moving their audiences to states of ecstasy and bliss.^[15] While later traditional legends treat the Tamil Paanar community as outcastes historically they have never been outcastes or untouchables as established by Palaniappan. The community has traditionally been treated as untouchables by the Tamil hagiographical literature. In reality they have never been untouchable till today. In fact medieval inscriptions present evidence for their performing Sanskrit drama and for singing and training temple dancers in Brahmanic temples.^[16] As Palaniappan states therein: "What is interesting about the traditional views regarding the social status of the Pāṇars is that they were not informed by any real data on the Pāṇars actually living in Tamil Nadu during medieval times. Such real data are indeed available to us from Tamil inscriptions, which present a drastically different picture of the social status of the Pāṇars".

It is believed that he is the amsam (form) of the small mark on Vishnu's chest (legend has it that all alvars are avatars of some part of Vishnu), called as Srivatsam on the chest of Sriman Narayanan.

Being a divine child, his instincts were heavenly and he grew as a man leaving all glamour of the world. Having a veena(string instrument) in his hand, he was always to be seen singing the glories of Vishnu. He was soon famous in and around these Tamil lands of Southern India. His skills as a bhakti(divine) musician and his abilities to express and invoke bhakti amongst his listeners, drew audiences from afar. He was soon to be known as "Paanar perumal".^[17] One of the strictures on outcastes was that they were not allowed to use some shores of Cauvery river, considered sacred and pure by the people of the region. Following this stricture, Paan Perumal did not come near the Kaveri river, but mostly stood alongside its banks facing the Srirangam temple and sang his praises to Ranganatha, the presiding deity of the temple. He believed that the conventions and spiritual sense specified by sastras lies in moral conduct.^[14]

Reaching Srirangam

Srirangam Ranganathaswamy temple

A sage by name Loka Saranga came to the river Kaveri for drawing water for the temple. Panar was in deep devotion and was unaware of his surroundings that he missed the voice of Saranga asking him to leave way. The sage threw a small stone in his direction to wake him, but the stone accidentally hit the forehead of Paanar and he started to bleed. Paanar realised the happening and quietly retired. Unaware of the injury caused to Panaar, the sage returned to the temple. He was taken aback on seeing blood oozing out from the forehead of the image of Ranganatha. That very night, Vishnu appeared in the dream of Loka Saaranga and commanded him to fetch Paanar to the temple the next morning in his shoulders. Accordingly, Lokasaranga requested Paanar to come to the temple. But, Paanar, referring to his lowly birth, declined to enter the holy place. When he was told of Vishnu's commandment, Paanar was beside himself and was lost in a deep trance. Loka Saaranga said that if that were his objection, he could carry him on his shoulders to the temple. When they reached the sanctum, Paanar experienced the bliss of Ranganatha and composed the Amalan Adhipiraan a poem describing the beauty from head to foot of Vishnu in ten verses and ultimately laid his life at the feet of the deity.^[18] The poem is considered to be sweeter than even the sound of music of the Veena.^[19][20][21]

Works

The first pasuram(hymn) sung by Alvar is on Arangan's feet. On seeing the Thiruvadi (lotus feet) of Ranganathan he sang:

Neel madhil Arangathamman thrukkamalpadham vandhu en Kanninullana okkinrathe.

He then started to see the whole thirumeni (body) of Emperumaan and he sang a total of ten paasurams (hymns) which explain the beauty of Sri Ranganathar from his thiruvadi (foot) to thirumudi (head). He explains in his ten paasurams (hymns) about the clean saffron cloth which is worn on the body of Ranganathar, his jewels the thiru vayiru (stomach) from where Lord Brahma originated, the broad chest, the red lips and finally on explaining the beauty of the two broad eyes, he fell down. After some time, Thiruppaan Alwar was not found and he went in to the body of Thiruvaranganathan. Like Andal, whose thoughts were always on Aranganathan, and was enraptured by the love of the Perumal, Thiruppaan Alwar was also captured by this love and he became a part of the Lord along with his mortal sheath. He composed a total of ten paasurams, where he explains how a humans should lead their life. His principal purport in them is : "Perumal is the principal supreme entity and our aims and aspirations should be to attain Him through total surrender to him signified by our placing all of ourselves at his lotus feet".^[22][23]

One of the verses reads

Transliteration Kondal vannanaik kovalanay venney Unda vayan en ullam kavarndhanai Andar kon ani arangan en amudhinaik Kanda kangal marronarinaik kanave[24]

Meaning I have seen the One whose color is like dark rainclouds He is the one with the mouth that swallowed the butter of cowherds, He is the Lord of the devas, He is Lord Ranganatha, He is my nectar, my life! My eyes have seen my Lord and will not see anything else!

Commentary and Interpretations

Thiruppaanaalvar's ten verses Amalannadhipiraan and the Alvar's Bhagavad Anubhavam (experiences of the divine) moved many Vaishnava Acharyas(gurus). The ten verses are compiled in the Sixth Prabhandam of the Mudalaaiyram of Divya Prabandha.^[25] Vedanta Desikan was moved by the composition of the Alvar and wrote a commentary called Munivahana Bhogam in Sanskritized Tamil - Manipravalam. He also composed four verses in Tamil in his Prabhanda Saaram to elaborate on the significance of the contribution of the saint. He went on to compose a Stotram (divine text) in Sanskrit known as Sri Bhagavad Dhyana Sobhaanam. Vedanta Desikan was so moved by the ten verses of Amalanaadhipiraan that he paid multiple tributes to the saint. Desikan was so overwhelmed by the profoundity of the saint's bhagavad anubhavam that he declared the ten verse compendium to be the essence of countless Vedic texts.

Culture

The devotees of Srivaishnva sect of Hinduism pay respect to the azhwars in a similar vein to their worship of Vishnu. The verses of azhwars are recited as a part of daily prayers and during festive occasions in most Vishnu temples in South India. There are shrines dedicated to the azhwars in most of the Vishnu temples in South India.^[26] In Srirangam Ranganthaswamy temple, a yearly birth festival of Tirupannazhwar is celebrated wit Viswaroopa darshan of Ranganatha at the sanctum on the occasion of his birthday. The festive idol of Tiupannazhwar is brought from his birth place in Sri Azhagiya Manavala Perumal Temple at modern day Woraiyur to Srirangam. Tiupana is accorded with grand honours called "Keezha Padi Honours". A Parivattam (silk turban) is tied on the Azhwar's head, adorned with garland, shawl is wrapped around his shoulders and sacred sandal paste is handed to him, all of which are believed to bring a smile on the face of the azhwar. An hour later, the image of the azhwar is taken to Nammazhwar shrine and then Thayar shrine, with the chanting of Nalayira Divya Prabandham with the verses of the azhwar's work Amalanaathipiraan. In the Azhagiya Manaval Perumal temple, a 10-day festival is celebrated that included Araiyar sevai, Veda Paaraayanam (reciting of Vedas), special thirumanjanam (ablution) and procession inside the temple.^[19]

Mangalasasanam

There are 13 of his paasurams in the 4000 Divya Prabhandham. He has sung in praise of three temples.^[27]

There are 13 of his paasurams in the 4000 Divya Prabhandham. He has sung in praise of three temples.^[27]

S.No.	Name of the temple	Location	Photo	Number of Pasurams	Presiding deity	Notes/Beliefs
1	Srirangam.	Srirangam, Trichy district Tamil Nadu 10.8625°N 78.689722°E		10	Ranganayagi Ranganathar (Periya Perumal)	Srirangam temple is often listed as the largest functioning Hindu temple in the world, the still larger Angkor Wat being the largest existing temple. The temple occupies an area of 156 acres (631,000 m²) with a perimeter of 4,116m (10,710 feet) making it the largest temple in India and one of the largest religious complexes in the world.[28][29] The annual 21-day festival conducted during the Tamil month of Margazhi (December–January) attracts 1 million visitors.[30]
2	Paramapadam	Heavenly		1	Lakshmi Vishnu	Vaikuntha is the celestial abode of Vishnu[31] who is one of the principal deities of Hinduism and the supreme being in its Vaishnavism tradition.[32][33] Vaikuntha is an abode exclusive to the him, his consort the goddess Lakshmi and other liberated souls that have gained moksha. They are blessed with pure bliss and happiness in the company of the supreme being for all eternity.
3	Tirupati	13.143°N 79.907°E		2	Alamelumanga Venkateswara	Venkateswara Temple is a landmark Vaishnavite temple situated in the hill town of Tirumala at Tirupati in Chittoor district of Andhra Pradesh, India. The Temple is dedicated to Lord Sri Venkateswara, an incarnation of Vishnu, who is believed to have appeared here to save mankind from trials and troubles of Kali Yuga. Hence the place has also got the name Kaliyuga Vaikuntham and Lord here is referred to as Kaliyuga Prathyaksha Daivam. The temple is also known by other names like Tirumala Temple, Tirupati Temple, Tirupati Balaji Temple. Lord Venkateswara is known by many other names: Balaji, Govinda, and Srinivasa.[34] Tirumala Hills are part of Seshachalam Hills range. The hills are 853 metres (2,799 ft) above sea level. The Temple is constructed in Dravidian architecture and is believed to be constructed over a period of time starting from 300 AD. The Garbagriha (Sanctum Sanctorum) is called AnandaNilayam. It is the richest temple in the world in terms of donations received and wealth.[35][36][37] The temple is visited by about 50,000 to 100,000 pilgrims daily (30 to 40 million people annually on average), while on special occasions and festivals, like the annual Brahmotsavam, the number of pilgrims shoots up to 500,000, making it the most-visited holy place in the world.[38]

Mangalasasanam by Divyadesam

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to navigationJump to search

The Alvars during the early medieval period of Tamil history (between the 7th and 10th centuries CE) worshipped Vishnu and his avatars through their hymns. This collection of their hymns is known as Divya Prabhandham. Mangalasasanam means "praying that the holy shrines be happy all the time". The Srivaishnava shrines that were sung about by the Alvars are called Divya Desams. The divyadesams that have the most number of pasurams sung upon them are Srirangam (247), Thirumala (202), Thirumaliruncholai and Thirukannapuram (128 each).

Contents

• 1Azhwars
• 2List of Divyadesam and Number of songs for each temple
• 3Mangalasasanam Classification
• 4Famous Divyadesams
• 5Notes
• 6References

Azhwars[edit]

The word azhwar means the one who dives deep into the ocean of the countless attributes of god. Azhwars are considered the twelve supreme devotees of Vishnu, who were instrumental in popularising Vaishnavism during the 5th-8th centuries A.D. The religious works of these saints in Tamil, songs of love and devotion, are compiled as Nalayira Divya Prabandham containing 4000 verses and the 108 temples revered in their songs are classified as Divya desam.^[1][2] The saints had different origins and belonged to different castes. As per tradition, the first three azhwars, Poigai, Bhutha and Pey were born miraculously. Tirumizhisai was the son of a sage, Thondaradi, Mathurakavi, Peria and Andal were from brahmin community, Kulasekhara from Kshatria community, Namm was from a cultivator family, Tirupana from panar community and Tirumangai from kazhwar community. Divya Suri Saritra by Garuda-Vahana Pandita (11th century AD), Guruparamparaprabavam by Pinbaragiya Perumal Jiyar, Periya tiru mudi adaivu by Anbillai Kandadiappan, Yatindra Pranava Prabavam by Pillai Lokacharya, commentaries on Divya Prabandam, Guru Parampara (lineage of Gurus) texts, temple records and inscriptions give a detailed account of the azhwars and their works. According to these texts, the saints were considered incarnations of some form of Vishnu. Poigai is considered an incarnation of Panchajanya (Krishna's conch), Bhoothath of Kaumodakee (Vishnu's Mace/Club), Pey of Nandaka (Vishnu's sword), Thirumalisai of Sudarshanam (Vishnu's discus), Namm of Vishvaksena (Vishnu's commander), Madhurakavi of Vainatheya (Vishnu's eagle, Garuda), Kulasekhara of Kaustubha (Vishnu's necklace), Periy of Garuda (Vishnu's eagle), Andal of Bhoodevi (Vishnu's wife, Lakshmi, in her form as Bhudevi), Thondaradippodi of Vanamaalai (Vishnu's garland), Thiruppaan of Srivatsa (An auspicious mark on Vishnu's chest) and Thirumangai of Saranga (Rama's bow). The songs of Prabandam are regularly sung in all the Vishnu temples of South India daily and also during festivals.^[2][3]

According to traditional account by Manavala Mamunigal, the first three azhwars namely Poigai, Bhoothath and Pey belong to Dwapara Yuga (before 4200 BC). Modern historians place the period of azhwars from the 5th to 8th century AD, but there is dispute about the chronology and relation between each other. But it is widely accepted by tradition and historians that the trio are the earliest among the twelve azhwars.^{[1][2][4][5][6]} Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings, creating a Bhakti movement that resulted in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to these two sects of Hinduism in the region. The azhwars were also instrumental in promoting the Bhagavatha cult and the two epics of India, namely, Ramayana and Mahabaratha.^[7] The azhwars were instrumental in spreading Vaishnavism throughout the region.^[8] The verses of the various azhwars were compiled by Nathamuni (824-924 AD), a 10th-century Vaishnavite theologian, who called it the "Tamil Veda".^[9][10]

The following table lists the azhwars.

S.No	Alwar Saint	Period and Place	Other names	Pasurams(Songs)
1	Poigai Alvar	7th century, Kanchipuram	Saro-yogi, Kaasaara-yogi, Poigai-piraan, Padma-muni, Kavinyarporeyeru	100
2	Bhoothathalvar	7th century, Thirukadalmallai (Mahabhalipuram)		100
3	Peyalvar	7th century, Mylapore	Kairava-muni, Maha-daahva-yaar, Thamizh-Thalaivan	100
4	Thirumalisai Alvar	7th century, Thirumazhisai	Bhakthi-saarar, Bhaargavar, Magisaaraapuriswarar, Mazhisai-piraan	216
5	Nammalvar	9th century, Azhwar Thirunagari (Kurugur)	Sadagopan, Sadaari, Paraankusun, Maaran, Vakulaa Baranan, Kurugaiyar-kone	1296
6	Madhurakavi Alvar	9th century, Thirukollur	Inkaviyaar, Azhwaarukku Adiyaan	11
7	Kulashekhara Varman	8th century, thirvanjikkolam	Kolli-kaavalan, Koodal-naayakan, Koyikone, Villavar-kone, Cheyralar-kone	105
8	Periyalvar	9th century, Sri Villiputhur	Vishnu-chitthar, Patta-naadan, Battar-piraan, Sri-Villiputthooraar, Sriranganaatha-Svasoorar	473
9	Andal	9th century, Sri Villiputhur	Choodikoduttha Naacheyaar, Godai, Godai-piraatti	173
10	Thondaradippodi Alvar	8th century, Thirumandangudi	Vibranaaraayanar, Thirumandangudiyaar, Bhakthangirirenu, Palliunartthiya-piraan	58
11	Thiruppaan Alvar	8th century, Uraiyur	Paanar, Muni-vaahanar, Yogi-vaahanar, Kaveeswarar	10
12	Thirumangai Alvar	8th century, Thirukurayalur	Kaliyan, Aalinaadan, NaaluKaviPerumaal, Arulmaari, Parakaalan, Mangaiyarkone	1253

Madhurakavi Alvar sang only in praise of his guru - Nammalvar and has not done mangalasasanam on any Divya Desam. The following table lists the number of paasurams (hymns) sung by each Alvar on each Divya Desam. ^[11]

List of Divyadesam and Number of songs for each temple[edit]

S.No	Temples	Poigai Azhwar	Boothath Azhwar	Peya Azhwar	Thiru Mizhisai Azhwar	Nam Azhwar	Madura Kavi Azhwar	Kula Sekara Azhwar	Periya Azhwar	Andal	Thondar Adi Podi Azhwar	Tiru Mangai Azhwar	Tiru Paana Azhwar	Total
Chola Naadu Divyadesams
	Trichy Temples
1	Srirangam - Sri Ranganathaswamy Temple	1	4	2	14	12	-	31	35	10	55	73	10	247
2	Thirukkozhi-Sri Azhagiya Manavala Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	1	-	2
3	Thirukkarambanoor-Sri Purushothaman Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
4	Thiruvellarai - Sri Pundarikashan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	11	-	-	13	-	24
5	Thiru Anbil - Sri Vadivazhagiya Nambi Perumal Temple	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	1
6	Thirupper Nagar - Sri Appakkudathaan Perumal Temple	-	-	-	1	11	-	-	2	-	-	19	-	33
7	Thirukkandiyur - Sri Hara Saabha Vimocchana Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
	Tanjore Temples
8	Thiru Thanjaimaamani Koil - Sri Neelamega Perumal Temple	-	1	-	-	1	-	-	-	-	-	3	-	5
	Kumbakonam Temples
9	Thiruvelliyankudi - Sri Kola Valvilli Ramar Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
10	Thiru Aadhanoor - Sri Aandu Alakkum Ayan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
11	Thirukkudanthai - Sri Sarangapani Perumal Temple	-	2	2	7	11	-	-	3	1	-	25	-	51
12	Thiruppullam Boothankudi - Sri Valvil Ramar Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
13	Thirukkavitthalam (Kabisthalam) - Sri Gajendra Varadha Perumal Temple	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	1
14	Thirunandhipura Vinnagaram (Nathan Kovil) - Sri Jaganatha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
15	Thirukkoodaloor - Sri Aaduthurai Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
16	Thiru Vinnagar	-	-	2	-	11	-	-	-	-	-	34	-	47
17	Thiru Narayoor (Naachiyar Kovil) - Sri Thirunarayoor Nambi Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	110	-	110
18	Thiruccherai - Sri Saranathan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	-	13
19	Thirukkannamangai - Sri Bhaktavatsala Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	-	14
	Mayavaram Temples
2-	Therazhundur	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	-	45
21	ThiruSirupuliyur - Sri Arulmaakadal Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
22	Thiru Thalaicchanga Naanmathiyam - Sri Naan Madhiya Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	2
23	Thiru Indhaloor - Sri Parimala Ranganatha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	-	11
	Nagapattinam Temples
24	Thirukkannapuram - Sri Neelamega Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	11	1	1	-	104		128
25	Thirukkannankudi - Sri Loganatha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
26	Thiru Naagai - Sri Neelamega Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
	Chidambaram Temples
27	Thiru Chithrakoodam (Chidambaram) - Sri Govindaraja Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	-	32
	Seergazhi Temples
28	Thirukkazhiseerama Vinnagaram (Seerkazhi) - Thirivikaraman Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
29	Thiruvaali Thirunagari - Sri Lakshmi Narashima Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	41	-	42
30	Thiru Kavalampaadi - Sri Gopala Krishna Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
31	Thiru Arimeya Vinnagaram - Sri Kuda Maadu Koothan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
32	Thiru Vann Purushothamam - Sri Purushothama Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
33	Thiru Sempon Sei Kovil - Sri Per Arulaalan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
34	Thiru Manimaada Kovil - Sri Narayana Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	-	12
35	Thiru VaiKunda Vinnagaram - Sri Vaigundha Nathan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
36	Thiru Devanaar Thogai - Sri Deiva Naayaga Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
37	Thiru Thetri Aambalam - Sri Seganmaal Ranganatha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
38	Thiru Manikkoodam - Sri Varadharaja Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
39	Thiru Vellakkulam (Annan Kovil) - Sri Srinivasa Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
40	Thiru Paarthanpalli - Sri Thamaraiyal Kelvan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
Nadu Naadu Divya Desam(Central)
41	Thiruvaheendrapuram - Sri Deyva Nayaga Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
42	Thirukkoviloor - Sri Thiruvikrama Perumal Temple	2	1	-	-	-	-	-	-	-	-	18	-	21
Thondai Naadu Divya Desam
	Chennai Temples
43	Thiru Vellikeni - Sri Parthasarathy Temple	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	10	-	12
44	Thiru Neermalai - Sri Neervanna Perumal Temple	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	19	-	20
	Mahabalipuram Temples
45	Thiru Ida Venthai (Tiruvedanthai) - Sri Nithya Kalyana Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	-	13
46	Thiru Kadalmalai - Sri Sthala Sayana Perumal Temple	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	26	-	27
47	ThirukKadigai (Sholingur) - Sri Yoga Narasimha Swamy Temple	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	3	-	4
	Kanchipuram Temples
48	Thiru Kacchi (Kanchipuram) - Sri Varadharajar Temple	-	2	1	-	-	-	-	-	-	-	4	-	7
49	Thiruvekka	4	-	-	3	1	-	-	-	-	-	6	-	14
50	(Ashtabujam) - Sri Aadhikesava Perumal Temple	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	10	-	11
51	Thiru Ooragam (Ooragathaan) - Sri Ulagalantha Perumal Temple	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	4	-	6
52	Thiru Neeragam (Neeragathaan) - Sri Jagadeeshwarar Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
53	Thiru Kaaragam - Sri Karunakara Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
54	Thirukkaar Vaanam - Sri Thirukkaar vaanar Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
55	Thiruparameshwara Vinnagaram - Sri Vaikunda Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
56	Thiru Pavala Vannan - Sri Pavala Vannar Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
57	Thiru Paadagam - Sri Pandava Thoodhar Temple	-	1	1	2	-	-	-	-	-	-	2	-	6
58	Thiru Nilathingal Thundam - Sri Nilathingal Thundathan Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
59	ThirukKalvanoor - Sri Aadhi Varaha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	1
60	Thiru Velukkai - Sri Azhagiya Singar Perumal Temple	-	-	3	-	-	-	-	-	-	-	1	-	4
61	Thiruthanka (Thoopul) - Sri Deepa Prakasar Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	2
62	Thiruputkuzhi - Sri Vijayaraghava Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	2
63	Thiru Evvul (Tiruvallore) - Sri Veeraraghava Perumal Temple	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	11	-	12
64	Thiru Nindravoor - Sri Bhatavatsala Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	2
Pandya Naadu Divya Desam
	Tirunelveli Temples
65	Thirukkurungudi - Sri Nindra Nambi Perumal Temple	-	-	-	1	13	-	-	1	-	-	25	-	40
66	Thiruccherivaramangai (Vaanamaamalai) - Sri Thothatrinatha Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
67	Thirukkurugoor (Azhwar Thirunagari) - Sri Aadhinatha Swamy Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
68	Thirukkoloor - Sri Vaitha Maanitha Perumal Temple	-	-	-	-	12	-	-	-	-	-	-	-	12
69	Thirupperai - Sri Magara NedungKuzhai Kaathar Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
70	Thiruvaikundam (Sri Vaikundam) - Sri Vaikundanatha Perumal Temple	-	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	-	2
71	Thirukkulanthai - Sri Srinivasa Perumal Temple	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	1
72	Thiruvaragunamangai - Sri Vijayaasana Perumal Temple	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	1
73	Thiruppulingudi - Sri Kaaichina Vendha Perumal Temple	-	-	-	-	12	-	-	-	-	-	-	-	12
74	Thiruttholai Villimangalam - Sri Aravindha Lochana Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
	Virudhu Nagar Temples
75	Thiruthankaal - Sri Nindra Narayana Perumal Temple	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	4	-	5
76	Thiruvilliputhoor (Sri Villiputhoor)	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	-	2
	Madurai Temples
77	Thirukkoodal - Sri Koodal Azhagar Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-		-	1	-	1
78	Thirumaalirunsolai - Sri Kallazhagar Perumal Temple	-	3	1	-	46	-	-	34	11	-	33	-	128
79	Thiru Moghur - Sri Kaalamegha Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	1	-	12
	Ramanathapuram Temples
80	Thiruppullanni - Sri Kalyana Jagannatha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	-	21
	Pudukkottai Temples
81	Thirukkotiyoor - Sri Uraga Mellanayaan Perumal Temple	-	2	1	1		-	-	22	-	-	13	-	39
82	Thirumeyyam - Sri Sathyagiri Natha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	-	9
Malayala Naadu Divya Desam
83	Thiruvananthapuram - Sri Anantha Padmanabhaswamy Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
84	Thiruvanparisaaram - Sri Kuralappa Perumal Temple	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	1
85	Thirukkaatkarai - Sri Kaatkarai Appa Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	10
86	Thirumoozhikkalam - Sri Moozhikkalathaan Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	3	-	14
87	Thirupuliyoor - Sri Maayapiran Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	10
88	Thirucchenkundroor - Sri Imayavarappa Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
89	Thiru Naavaay - Sri Naavaay Mugundha Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	2	-	13
90	Thiruvalvaazh - Sri Kolapira Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	10
91	Thiruvanvandoor - Sri Paambanaiyappa Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	10
92	Thiru Vattaaru - Sri Aadhikesava Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
93	Thiruvithuvakkodu - Sri Uyyavantha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	10
94	Thirukkadithaanam - Sri Athpudha Narayana Perumal Temple	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	11
95	Thiruvaaran Vilai - Sri Kuralappa Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	10
Vada Naadu Divya Desam
96	Tirupathi (Tirumalai) - Tirumala Venkateswara Temple	10	9	18	15	52	-	11	7	18	-	60	2	202
97	Ahobilam - Sri Nava Narasimhar Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
98	Ayodhya - Ram Janmabhoomi	-	-	-	-	1	-	4	6	-	1	1	-	13
99	Thiru Naimisaranyam - Sri Devaraja Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
100	Thiru Salagramam	-	-	-	-	-	-	-	2	-	-	10	-	12
101	Thiruvadhari Ashramam (Badrinath) - Sri Badri Narayana Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	21	-	22
102	Thirukkandam - Kadi Nagar (Devaprayag) - Sri Neelamega Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	11	-	-	-	-	11
103	Thiruppirudhi (Joshimutt) - Sri Paramapurusha Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	10
104	Thiru Vadamathura (Brindhavanam) - Sri Govardhana Nesa Perumal Temple	-	-	-	-	10	-	-	16	19	1	4	-	50
105	Thiruvaaipadi (Aayarpadi) - Sri Navamohana Krishna Perumal Temple	-	-	-	-	-	-	-	10	5	-	7	-	22
106	Thiru Dwaraka (Dwaraka) - Sri Kalyana Narayana Perumal Temple	-	-	-	1	1	-	-	5	4	-	2	-	13
Vinnulaga(Heavenly) Divya Desam
107	ThirupPaarkadal (Vyugam)	1	2	4	13	9	-	2	5	3	1	10	-	50
108	ThirupParamapadham (Parathuvam)	2	-	1	2	24	-	-	4	1	-	1	1	36

The following table lists the number of verses for each divyadesam

Number of Pasurams(hymns)	1	2	4	5	6	7	9	10	11	12	13	14	20	21	22	24	27	32	33	36	39	40	42	45	47	50	51	110	128	202	247
Number of Divyadesams	15	8	2	2	2	1	1	23	14	8	5	3	1	2	3	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	2	1	2	1	1

Mangalasasanam Classification

The below table provides a classification for Mangalasananam ^[12]

Prabandam	Azhwars (poet)	Number of Pasurams (songs)
Mudal Aayiram (First thousand)		947
Tiruppallandu	Periyalvar	10
Periyaazhwar Thirumozhi	Periyalvar	463
Tiruppaavai	Andal	30
Naachiyaar Thirumozhi	Andal	143
Perumaal Thirumozhi	Kulashekhara[disambiguation needed]	105
Thiruchanda Virutham	Thirumalisai Alvar	120
Tirumaalai	Thondaradippodi Alvar	45
Tiruppalli	Thondaradippodi Alvar	10
Amalaanathi Piraan	Thiruppaan Alvar	10
Kanninum Siru Thaambu	Madhurakavi Alvar	11
Periya Thirumozhi (Greater Hyms)		1134
Periya Thirumozhi	Thirumangai Alvar	1084
Thiru Kurun Thaandagam	Thirumangai Alvar	20
Thiru Nedun Thaandagam	Thirumangai Alvar	30
Moondram Ayiram		701
Mudal Thiruvandaadhi	Poigai Alvar	100
Irandaam Thiruvandaadhi	Boothath alvar	100
Moondraam Thiruvandaadhi	Peyalvar	100
Naanmugan Thiruvandaadhi	Thirumalisai Alvar	96
Thiru Virutham	Nammalvar	100
Thiru Vaasiriyam	Nammalvar	7
Periya Thiru Andaathi	Nammalvar	87
Thiruvezukootrirukkai	Thirumangai Alvar	1
Siriya Thirumadal	Thirumangai Alvar	1 (40)
Periya Thirumadal	Thirumangai Alvar	1 (77)
Ramanuja Nootranthathi	Tiruvarangathu Amuthanar	108
ThiruvaaiMozhi (Divine Hyms)		1102
Thiruvaai Mozhi	Nammalvar	1102