ராதே கிருஷ்ணா 21-10-2015
ஜூன் 17,2011,09:39 IST
Srimathe Ramanujaya Namah:  SRI RAMANUJACHARYA'S LIFE HISTORYThe less known fact even among Srivaishnavas about this well known Acharya by whose name Srivaishnava philosophy is called 'Ramanuja Darsanam' and who is hailed as "Sri Vaishnava Siddhanta Nirdhaarana Saarva bouma" is that he was a 'Vadama' by birth.(Authority :" Periya Thrumudi Adaivu, Pazhanadai Vilakkam and Visishtaadvaita Catechism" - quoted in GLE) HIS AVATARA AND EARLY DAYS Ilaya Perumal was born to Kesava Perumal Somayaji Dikhsitar and Kanthimathi Ammal at Sriperumpudur. Just as Sage Vasishta on seeing the brilliance in the face of the child named him as Lakshmana saying "Lakshmano Lakshmi Sampannaha", Periya Thiru malai Nambi struck by the Tejas of the child, named him after Lakshmana as Ilaya Perumal. (PPM) aka Ilayalwar. There is a sloka in Yadhavaachala Mahatmyam which says: Ananthah Prathamam Roopam Lakshmanascha Tathah Parah | Balabadram Thritheeyasthu Kalou Kaschit Bhavishyathi || (meaning) It is the same who was Adhisesha first, Lakshmana after and Balarama in the third who is born as Sri Ramanuja in the Kali yuga. This Kaschit is taken by our Poorva Acharyas as referring to Ramanuja (PPM) HIS BIRTH: (CHITRAI- TIRUVADHIRAI) His date of birth is placed differently by different authorities.As per PPM, he was born in Kaliyuga year 4119 which corresponds to1017 AD. PPM fixes even the exact date as 13th April 1017 AD, interms of English Calendar. PRA, though notes the year as 4118 Kali , maintains the year as 1017 AD only and gives additional information that the Rasi was Karkataka and the time of birth was exactly at noon. VAC, MKS and MSR also agree on the year 1017. PTA gives a few more details like the Yogam being Ayushman, Karanam being Bhadra, Gotra being Harita, Saakha being Yajus, Sutra being Apasthambha and Sect being Vadama ( Vide p.45 of GLE). PPM and ATA mention the year as Pingala, month Chitrai and the constellation Tiruvadirai. PPM adds that it was a Sukla Paksha Panchami, a Friday. It will be for the Research minded scholars to piece together all these details to arrive at the correct date, time etc. Vriddha Padma Purana presages his incarnation thus:- " Long, long afterwards, the Lord himself will come down on earth as a Tridanda Sannyasin, to restore the good law. At that time heretics and men of perverted intellects will confuse the minds of the people. Aasuric Saastraas, based upon fallacious arguments and various schools of thought, very attractive and almost indistinguishable from the Vedanta, will turn away mens' hearts from Vishnu and cause them to forget His glory. That glorious incarnation will, through the good fortune of the Lord's devotees, come down upon earth, to explain and amplify the teachings of the great Sage Baadaraayana and the divine singer of the Gita. The holy one would compose a Bhaashya on the Vyaasa Sutras, to save men from the confusion and despair caused by spurious doctrines and lead them to the True faith" ( Vide p.44 of GLE) While still a boy , he lost his father and was living with his mother at Kanchipuram under the protection of one 'Tiruk kachi Nambi' This Nambi was believed to converse and was on 'speaking terms' with Lord Varadaraja in the Archa form. EVENTS IN THE LIFE OF SRI RAMANUJA (1) Within 16 years of age, he had mastered all the Vedas and Sastras. At age 17, he married Rakshakaambaal ( Tanjammal, in Tamil) (PPM) (2) Ilaya Perumal was placed under the Advaitic Sannyasi called YADAVA PRAKASA at Tirupput kuzhi for training in Advaita Purva Paksha Sastra of Vedanta. Once during this period, Alavandar who desired nominating Ilaya Perumal to succeed himself visited Tirupput kuzhi, met with him but had no opportunity to speak to him and had to return to Srirangam. Very many occasions arose when the Saivite Guru clashed with Ilaya Perumal when the Guru misinterpreted Vedantic statements. Ilaya Perumal fearlessly pointed out the errors in the Guru's interpretations and corrected him. This enraged the Guru. Fearing that one day, Ilaya Perumal would demolish Advaita philosophy, he plotted to kill Ilaya Perumal by drowning him in Ganga while on a pilgrimage tour of the country with his disciples. Learning of the design through one Govinda, another disciple who was also related to him, Ilaya Perumal slipped out into the forest at dead of night. Miraculously, an aged hunter couple appeared and guided him. As Ilaya Perumal who was in a trance, opened his eyes, he found himself at the outskirts of Kanchipuram and the couple had disappeared. He realized that it was Lord Varadaraja and Perundevi Thayar who had come in the guise of the hunter couple. He stayed at Kanchi for a while to assist Tiruk Kachi Nambi in his daily chores of service to Lord Varadaraja. (3) News came that Alavandar was very sick and he desired to meet with Ilaya Perumal. Just as Tirukkachi Nambi and Alavandar arrived, they saw the funeral procession of Alavandar. During the last rites, they noticed that three fingers of Alavandar remained folded signifying three of his last unfulfilled wishes. As Ilaya Perumal swore ( i ) that he would write a commentary on Veda Vyasa's Brahma Sutra ( ii ) that he would perpetuate the memory of Vyasa and Parasara and ( iii ) that he would strive to propagate Visishtadvaita on the lines of the 4000 holy collects of Alwars, the fingers unfolded one by one automatically and stretched out to normal position signifying that these were his last wishes. Since he could not meet with Alavandar, he returned to Kanchi without even going into the temple at Srirangam (PPM) (4) Tirukkachi Nambi obtained from Lord Varadaraja the famous ' Six Words ' and passed them on to Ilayalwar. The six words provided the guidelines for Ilayalwar to follow. They were:- ( i ) that Lord Narayana is the Paramatma. (ii ) that the individual souls were different from Paramatma. (iii) that Prapatti is the means to attain salvation. (iv) that the last remembrance of the Lord on the part of the departing soul was not necessary. (v) that Moksha can be obtained only on laying off the mortal coils (Videha Mukti) & (vi) that Ilaya Perumal should take refuge at the feet of Periya Nambi. Accordingly, he met with Periya Nambi at Madurantakam , where under the shade of Vakula tree Periya Nambi performed Pancha Samskara to him. As he was initiated into the esoteric of Dvaya Mantra at Madurantakam, the place came to be known as "Dvayam Vilaindha Tiruppathi" (PPM) Both returned to Srirangam and did Kalakshepams on Brahma Sutra etc. for sometime. It was at this time that Lord Ranganatha called him "Nammudaiyavar" (He is ours).(PPM) (5) Ilaya Perumals was not a happy married life. His wife never understood either his greatness nor appreciated his catholicity and always acted on her own wavelength and there was no compatibility as between them. Several instances are cited wherein the lady ensconced in her own in her own pet ideas of being holy or otherwise showed scant respect to Bhagavatas and this greatly annoyed Ilayalwar. When he was about 30 years of age, Ilayalwar took Sannyas with the name of 'Ramanuja Muni'. He was the king among Sannyasis. Hence, he is called ' Yati Rajar'- a honorific invested by Lord Devaathi Rajan. (6) The seat of Acharya at Srirangam was lying vacant without a successor to take over. He was prevailed upon to assume charge. But, before doing so, he wanted to equip himself with the secrets of the three great Mantras. For this purpose, he approached one " Tiruk Koshtiyur Nambi" who made him come several times before actually instructing him. He cautioned Ramanuja that he should not give out the secrets to all and sundry and if he did so, he would go to hell. Immediately on receiving the instructions, Ramanuja climbed up to the top of the steeple of the temple and proclaimed to the large gathering of his disciples assembled there the purport of the instruction. The popular belief that he gave out the Mantras is not correct; What he actually gave out was that he had found out the way to attain Moksha through the three great Mantras and invited those who sincerely wished to follow him and get initiated. Also, he did not advise all and sundry as assumed by some. By the time of this episode, he had already gathered a huge following of disciples who congregated at the main entrance to the temple and he was thus addressing his own disciples (as explained in a separate posting in this series). This is another less known fact about the well known Acharya Tirukkoshtiyur Nambi was so enraged and demanded an explanation. Ramanuja replied that he did not give out the secrets and even if he had transgressed the specific warning of the Guru, only he himself would go to hell but the multitude of humanity that listened to his clarion ' wake - up' call would be saved spiritually. The Guru was overwhelmed by this reply . Embracing Ramanuja appreciating his broad mindedness, he called him 'Emperumanar'- " O! My lord" and declared that Srivaishnavism would thenceforward be known as " Ramanuja Darsanam"- ' the light of Ramanuja' (7) Yadava prakasa, his old Guru had by then returned to Kanchi, became Ramanuja's disciple assuming the name of 'Govinda Yogi' (8) Ramanuja used to go round the streets for his Biksha. An evil minded fellow had mixed poison in the biksha. His wife while serving the biksha fell at Ramanujas feet with tears in her eyes. Ramanuja understood that there was something wrong. When the Sishyas sorted out the biksha for cooking, they found out that poison was mixed with it. Ramanuja went on a fast with a view to cleanse the mind of the evil-doer. On hearing this, Tirukkoshtiyur Nambi rushed all the way to Srirangam. When Ramanuja heard of the coming of his Guru, he rushed to the banks of River Kaveri to receive him. It was the height of summer. Ramanuja ran towards him in the hot Sun to receive him and fell at his feet on the burning sands on the banks of river Kaveri. Nambi did not ask him to get up. Such was his Acharya Bhakti. At that time , Kidambi Aachaan, who was nearby told Nambi " Your action (in not asking Ramanuja to get up) is worse than the poison mixed in the bikshai". Such was the Acharya bhakti of Ramanujas Sishya !(Like master, like pupil !). Tirukkoshtiyur Nambi exclaimed, " After all, now I can cast off my physical body since I have found one who would take the greatest care of Ramanuja" (9) Ramanuja traveled throughout the country spreading the message of Visishtadvaita. Once a votary of the ' illusion theory' Yagna Murthi by name confronted him for 16 days in endless arguments and counter arguments. Finally, he accepted defeat and became a disciple of Ramanuja assuming the name of 'Arulala Perumal Emperumanar' and wrote 'Gnana Saram and Prameya Saram'. (10) One of the most important disciples who was totally devoted to Ramanuja was Kuresan also known as ' Kurattalwan'. Once, Kuresan participated in the shradda ceremony performed for his mother by the famous Tiruvarangathu Amudanar. This Amudanar was in charge of the Srirangam temple. When Amudanar inquired what Kuresan desired as reward for his participation, Kuresan replied that the administration of the temple should be handed over to Ramanuja. Amudanar, who had already known the greatness of Ramanuja was only too glad to hand over the key to Ramanuja. It is this Tiruvarangattu Amudanar who subsequently wrote the Ramanuja Noorrantadhi of 108 verses which was included in the holy collects to make up the total of 4,000. (11) After Mastering the Bodhaayana Vritti of Sage Vyaasa, he wrote several works like Vedanta Sangraham explaining the various viewpoints of Sankara, Yadhava, Bhaskara and others, Vedanta Deepam, Geetha Bashyam etc. (12) During Panguni Uttram, he did Prapatti before the Divya Dhampathi in Serthi and submitted his famous Gadhyatrayam (comprising Saranagathi Gadhyam, Sriranga Gadhyam and Sri Vaikunta Gadhyam ), (13) Later, he wrote a Grantha called Nityam detailing the Tiruvaradhana Kramam (14) While he was on his Sancharam, it is believed that the Lord himself appeared before him at Tiruk Kurum Kudi as a Srivaishnava got Samasrayanam from Udaiyavar (PPM) (15) When he visited Saraswati Peetam, Goddess Saraswati was so impressed with his commentary on Brahma Sutram that she named it "Sri Bhashyam" and conferred on him the title of "Bhashyakaarar". It must be noted that while the other commentaries are known by the names of their authors like 'Sankara Bashyam' written by Aadhi Sankara, the commentary of Ramanuja is always referred to with the venerable honorific 'Sri' denoting its unsurpassed quality and clarity and known as ' Sri Bashyam' (PPM) (16) When he visited Tirumala, a miracle happened. Some argued that the Lord of Tirumalai was Saiva param. It is surprising that such a claim should have arisen about the Lord who had been worshipped as Lord Vishnu by all the Alwars and Acharyas besides Elango Adigal and other Tamil Pulavars for several centuries. This was because the Lord had earlier entrusted His insignia to a King called Tondamaan. (SAA p.57-58). The Lord desired to take back from Tondamaan, these insignia viz., Sankhu, Tiruvaazhi, Soolam, Damarukam etc. They were placed in the Sannidhi the previous night. And, when the doors were opened the next morning, the Lord gave Darshan adorning all his insignia (PPM). Ramanuja was hailed as " Appanukku Sangaazhi Alittha Perumaal" Poet Arunagiri himself sang clearing all doubts in this regard saying "Ulageenra Pachai umaiyanan, Vada Venkadathil Uraibhavan, Uyar Sanga Chakra kara Thalan" (17) Ramanuja "was the greatest synoptic thinker which the world ever produced to systematize Visishtadvaitic philosophy, faithfully interpreting the ancient knowledge in tune with the letter and spirit of the text in the light of revelation and experience tested by stern logic"- [- Hon'ble Justice K.S.Krishnaswami Iyengar of the High Court of Judicture, Madras in his foreword to Desika Prabahandam( P.31) published by Lifco Associates, Madras- 3rd Edition, 1982. ] (18) His magnum opus is his wonderful commentary on Vedavyasa's Brahma Sutram and a simpler commentary thereon called Vedanta Saram. Kuresan was very helpful in publishing his works. Thus, he fulfilled his FIRST PROMISE to Alavandar. It is this Kuresan (aka) Sri Vatsanka Misra who wrote the famous Pancha Sthava consisting of Athi Maanusha Sthava, Sri Sthava, Varadaraja Sthava, Vaikunta Sthava and Sundarabaahu Sthava. (19) He asked Kuresan to name his two sons after Veda Vyasa and Parasara and thus fulfilled his SECOND PROMISE to Alavandar. It was this Parasara Bhattar who subsequently wrote the famous commentary on Vishnu Sahasra Nama as ordained by Ramanuja. (20) Another disciple of Ramanuja was Pillaan. Once, when Ramanuja was alone mentally reciting a particular hymn of Tiruvoimozhi, Pillaan entered his room and inquired if he was meditating on a particular hymn. And, it was indeed the one Ramanuja was actually meditating on!. Ramanuja decided that Pillaan was the person best suited to write a commentary on Tiruvoimozhi. As ordered, he wrote the famous 'AARAAYIRAPPADI' (the commentary known as the 6000 Padi also known as Bhagavad Vishayam) and called Pillaan as 'Tirukkurugai Piraan" after the name of Nammalwar. He was also known as Kurugesar and Braathru Thozhappar. Thus, he fulfilled his THIRD PROMISE to Alavandar. He was one of the Sri Bhashya ubhaya Simhasana Adhipathis.(PPM) (21) Kulothunga Chola was a staunch devotee of Siva. He commanded Ramanuja to come to his court with a view to enlisting his support to establish the superiority of Siva over all other deities. (including Vishnu ). If the support was not forthcoming, the king was planning to kill Ramanuja. Sensing the danger, Kuresa went to the court disguised as Ramanuja along with another disciple called Periya Nambi. The king ordered him to sign a document to the effect that 'Siva is the greatest'. Kuresa added that ' Sivam was no doubt great but Dronam was greater than Sivam'- both expressions referring to units of measurement. The enraged king ordered both of them to be blinded when he came to know that he was Kuresa who was impersonating Ramanuja. Periya Nambi was tortured to death while Kuresa survived. Kuresa, though he himself was blinded, was happy that he had saved Ramanuja. It is this Kulothunga who is reported to have thrown away the idol of Govindaraja in the sea. Ramanuja recovered it and had it installed at Tirupati. (22) While on an itinerary, Ramanuja noticed an officer of state, by name Danur daasa, a hunter by birth was over -concerned and over- protective about the beauty of his wife who was walking along on the hot sands on the banks of the river Kaveri. Ramanuja offered to show him something more beautiful than his wife and took him to the proximity of the image of Lord Ranganatha. Danur daasa was enraptured by the charm of the Lord and became a disciple of Ramanuja assuming the name of ' Uranga Villi Daasar'. Ramanuja never entertained any caste distinctions and was conferring his benedictions even on the lowliest of the lowly whom he called 'Tiruk Kulattar'. (23) Ramanuja went to Tiru narayana puram in search of white clay paste used for applying caste marks by Vaishnavites. The idol of the temple there had been taken away by the muslim invaders and was being used at play as a doll by the muslim princess in Delhi. Ramanuja went to Delhi and when he endearingly called ' Come on! My dear child 'Selva Pillaiye Vaarum', the idol miraculously came onto his lap. Ramanuja reinstalled it in the temple. (24) Once some kids were playing on the road pretending to construct a temple, installing an idol of the Lord, offering fruits and flowers etc all the time using the dust on the road for the purpose. They offered some mud as prasadam to Ramanuja who was passing along , he received it with due respect. He remembered in this connection the words of Poigai Alwar who said that the Lord took whatever name and form his sincere devotees wished and in the instant case though the kids were only playing, they sincerely believed in what they were doing. (25) Another disciple of Ramanuja was Vaduga Nambi who put the sandals of his Guru along with those of the Lord. When questioned, he replied that the Acharya's sandals were for him as holy as those of the Lord. When Lord Ranganatha was coming on his rounds on the streets of Srirangam, Vaduga Nambi remarked that the eyes that had seen the charm in the eyes of Ramanuja would not be able to appreciate the beauty of the eyes of even the Lord.-'En Amudinai Kanda Kangal Marronrinai Kaanaave.' Such was his devotion to his Acharya. (26) Ramanuja arranged to make a lifelike idol of himself and embracing it invested it with his powers and had it installed in Tirumalai at Tirupati. The only temple consecrated in Tirumalai , other than that of Lord Venkateswara, is that of Ramanuja.(SAA p.58) The Archa moorthi of Ramanuja known as "Thaan Ugantha Tirumeni" was installed in Tirunarayanapuram. (27) Once, when he visited Tondanoor in Hoysala State, he happened to meet a Jain king called Devarayan. His daughter was possessed by a demon and none could get rid of her predicament. When Ramanuja's SriPaada Theertham ( water consecrated by association with his feet) was sprinkled on her,she was cured of the devil. The King pleaded to be accepted as Ramanujas Sishya. Ramanuja accepted and named him "Vishnu Vardhana". (28) Ramanuja nominated 74 Acharyas to succeed him. It is he who instituted the 13 day "iyal Goshti in Srirangam. (PPM) HIS ASCENT TO PARAMAPADAM With his head on the lap of Embar and his feet on the lap of Vaduga Nambi, Ramanuja breathed his last in 1137 AD listening to the recitation of the Divya Prabandam. Born in PINGALA year, he left for his heavenly abode also in PINGALA year that followed 120 years from the year of his Avatara. Thus, he lived TWO full cycles of Tamil years after his birth PLV places the date in Saaka era 1009, Pingala, in the month of Magha, the 10 th day of Sukla Paksha under the constellation of Tiruvadirai and at noon ( as in the time of his birth). TKG notes that Lord Ranganatha and Periya Piraatti bathed and purified themselves as relatives do. PRA avers that he died on a Saturday VAC places the date as 4238 Kali yuga which corresponds to 1137 AD. PTA, however, states that he lived for 128 years and died in the year Durmati in the month of Vaisaka. Again, Research scholars may fin ways to piece together all these information to arrive at the correct date.  His physical body is preserved even today in a sitting posture in the Sannidhi (Sanctum Sanctorum) dedicated to him on the southwest corner on the fifth round within the Srirangam temple as ordered by Lord Ranganatha himself. The whole world is aghast at the feat of preservation of the mummies of Egypt and the body of St. .Xavier in Goa in India and make so much fuss about them. Even some Srivaishnavas are not aware that here in Srirangam. their holiest place hailed as ' Bhuloka Vaikuntam' ( Heaven on Earth) lies preserved the body of Sri Ramanuja in all its pristine state unostentatiously, without any fanfare or publicity and without using any of the chemical preservatives employed by the Egyptian and Goan models. Swami Desika in Sloka 10 of his Yathiraja Saptadhi pays obeisance to Bhagavad Ramanuja thus before proceeding with his eulogy. Pranaamam Lakshmana Munih Prathi Grihnaathu Maamakam | Prasaadhayathi yat Sookthih Svadheena Pathikaam Sruthim || (meaning) I beseech Sri Ramanuja whose Srisookthis claimed the acclaim of the Lord and adorned the Upanishads to kindly accept my Pranams. There is another famous Sloka which says :- Thasmai Ramaanujaaryaaya Namah Parama Yoginae | Yah Sruthi Smrithi Sutraanaam Antharjvaramaso Samathaa || (meaning) I bow to that Sri Ramanuja, the great Yogi who became the very soul of Vedas, Upanishads and other Sutras. REFERENCES: (1) "Acharya Vamsa Vriksha Chart" issued by Desika Darsana Sabha, New Delhi and released by Sri Uttamur Swami Centenary Celebration Committee (AVV) (2) "Srirangam Srimad Andavan of Poundarikapuram Asramam Tanians" compiled by Kampavayal Vangipuram Sri J. Raghavachariar and released by Sri Paravakkottai Srimad Andavan, Sri Gopal Desika Maha Desikan (PPT) (3) " Sri Vaishnava Acharya Parampara"- A special manuscript in the handwriting of Sri Paravakkotai Srimad Andavan, Sri Dopala Desika Maha Desikan- containing details from Prathama Acharya to Tirutturaippoondi Ramanuja Maha Desikan of Poundarika puram Asramam. (PPM) (4) "Veda Malar"- Souvenir issued during the Centenary Celebration of Vennatrankarai Srimad Andavan, Sri Srinivasa Maha Desikan- containing details from Swami Vedanta Desikan to Paravakkottai Swami (VM) (5) " Aniyarangan Tirumutrathu Adiyargal" published by Sri Visishtadvaita Research Center, Madras, 1993 (ATA) (6) " Sri Ranganatha Paduka"- March 1993 issue containing details from Srimad Vazhuttur Andavan to Prakritam Srimushnam Swami of Periyasramam (SRP) (7) " Guide to Srivaishnavas" by Srirangam Siromani M.S.Rajagopalachariar and published by Sri Visishtadvaita Pracharini Sabha, Madras. (MSR) (8) " Peeps into Mysticism" by D. Ramaswamy Iyengar and published by Sri Visishtadvaita Pracharini Sabha, Madras,1986(DR) (9) " Golden lives of the East" by Sri V.R.Srinivasa Iyengar published by P. Venkateswara & CO, Madras.(GLE) (10) " Vaishnava Vinaa Vidai" by Karappankadu Venkatachariar Swami and published by Tamilnadu Deiveega Peravai, Madras18, 1970.(VVV) (11) "Sri Vaishnavam" by Sri V.N.Gopala Desikan published by Tiruppavai Committee, Kumbakonam,1994 (SVG) (12) "A dialogue on Hinduism" by Sri V.N.Gopala Desikan published by Sri Visihtadvaita Research Center, Madras,1990 (DH-G) (13) " Vaishnavism- A Concise study" by Sri M.K.Srinivasan, President, Vedanta Desika Research Center, Madras and published by Hari Vilas Charities, Madras,1995 (MKS) (14) "Acharya Vaibava Manjari" by Puttur Sri S. Krishnaswami Iyengar, Editor, Sri Vaishnava Sudarsanam, Trichy (AVM) (15) " Vinodha Rasa Manjari"- monthly (VRM) (16) " Tenkalai Guru Parampara"- 1880 Edition- (TKP) (17) " Vadakalai Guru Parampara" - 1880 Edition -(VKP) (18) " Prapannamritam"- An old Edition (PRA) (19) " Visishtadvaita Catechism" - An old Edition (VAC) (20) "Srivaishnavam" published by Anuragam Publishers, Madras (SAN) (21) "Srivaishnavam" by R. Ramaswamy Ramanuja Dasar, published. by Alwargal Amuda Nilayam, Madras.1994 (S-AAA) (22) " Visishtadvaitam"-do- (V-AAA) (23) " Pirkaala Vaishnavam" by M. Radhakrishna Pillai. Published by Alliance & CO1987(PVA) (24) "Life of Alwars"- An old Edition (LOA) (25) "Life of Ramanujaachaarya" by Govindacharlu- An old Edition (LOR) (26) "Ramanujacharya's Divya Charitai"- An old Edition (RDC) (27) "Palanadai Vilakkam"- An old Edition (PLV) (28) "Periya Tirumudi Adaivu"- An old Edition (PTA) (29)" Hari Samaya Deepam"- An old Edition (HSD) (30) "Divya Suri Charitham"- An old Edition (DSC) (31) "Vaarthaa Maalai"- An old Edition (VAR) (32) "Alwargal Kaala Aaraaichi"- by Dr. M.Rajamanickanaar(AKA) |
ராமானுஜர் (1) - பரணிபாலன்
சற்றேறக்குறைய ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன், ஸ்ரீபெரும்புதூர் கிராமமே மகிழ்ச்சியில் மூழ்கிக்கிடந்தது. அவ்வூரில் ஒரு பெரிய பெருமாள்கோயில்... சுவாமியின் திருநாமம் ஆதிகேசவப்பெருமாள்...அந்த ஊரில் வசித்தவர் ஆசூரிகேசவாசாரியார். இவர் வேள்விகள் செய்வதில் வல்லவர். அதாவது எந்த வேள்வியாக இருந்தாலும் அதைச் சிறப்பாகச் செய்வார். அதனால், இவருக்கு "ஸர்வக்ரது' என்ற பட்டத்தை வேதபண்டிதர்கள் வழங்கினர். இந்த சொல்லுக்கு "எல்லா வேள்விகளையும் செய்பவர்' என்று பொருள். இக்காரணத்தால், இவரை "ஸ்ரீமத் ஆசூரி ஸர்வக்ரது கேசவ தீட்சிதர்' என்று மக்கள் அழைத்தனர்.
இந்த சமயத்தில் ஆளவந்தார் என்பவர், தான் ஆட்சிசெய்த ராஜ்ய பரிபாலனத்தை விட்டுவிட்டு, ஸ்ரீரங்கத்தில் தங்கி துறவியாக மாறிவிட்டார். அவரது சீடர் பெரியநம்பி.
பெருமாள் மீது ஆளவந்தார் இயற்றிய துதிகள் அருமையானவை. நாத்திகர்கள் கூட அவரது பாடலைப் படித்தால் பரவசத்தின் உ<ச்சிக்கு சென்று விடுவார்கள் என்றால், அதன் இனிமையைச் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை.
பெரியதிருமலை நம்பி என்பவரும் ஆளவந்தாரின் சீடராக இருந்தார். இவர் ஆளவந்தாரை விட வயதில் மூத்தவர் என்றாலும், அவரைக் குருவாக ஏற்றுக் கொண்டார். பெரியதிருமலை நம்பிக்கு காந்திமதி, தீப்திமதி என்று இரண்டு தங்கைகள் இருந்தனர். அவர்களில் பெரிய தங்கை காந்திமதியை, ஆசூரி கேசவாசாரியார் என்பவருக்கு திருமணம் செய்து வைத்தார். தீப்திமதியை, அகரம் என்ற கிராமத்தில் வசித்த கமலநயனப்பட்டர் திருமணம் செய்து கொண்டார்.
இவர்களின் திருமணத்தை நடத்திய பிறகு, நிம்மதியடைந்த பெரியதிருமலை நம்பி, எந்நேரமும் பெருமாளின் திருவடிகளையே எண்ணி தியானத்தில் ஆழ்ந்து கிடந்தார். ஆசூர் கேசவாசாரியாரும் காந்திமதியும் இல்லற வாழ்வை நீண்டகாலம் மகிழ்ச்சியாகக் கழித்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால், இவர்களுக்கு குழந்தை பாக்கியம் இல்லை. தம்பதிகளுக்கு இது பெரும் மனக்குறையாக இருந்தது.
தெய்வத்திடம் முறையிட்டால் குறைகள் தீரும். அதிலும் வேள்விகள் இயற்றுவதில் சிறந்த கேசவாசாரியாருக்கு எந்த தெய்வத்திடம் குறையைச் சொல்லலாம் என யோசித்த போது, "விருந்தாரண்யம்' என்று அக்காலத்தில் அழைக்கப்பட்ட பெருமாள் ஸ்தலம் நினைவில் வந்தது. திருவல்லிக்கேணி என்ற குளத்தின் கரையில் அது அமைந்திருந்தது. அந்த குளத்தின் பெயர் தான் இன்றைக்கு அவ்வூருக்கு அமைந்து விட்டது. ஆம்...அது தான் சென்னை திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி பெருமாள் கோயில்.
அங்கு சென்று அவர்கள் மகப்பேறு குறித்த வேள்விகளைச் செய்தனர். இதன் பிறகு, கேசவாசாரியார் ஓய்வெடுக்க ஓரிடத்தில் அமர்ந்தார். கண்களைச் சுழற்றவே தூங்கி விட்டார். அப்போது, பார்த்தசாரதி பெருமாள் கனவில் வந்தார்.
""கேசவா! நீர் ஒழுக்கசீலர், வேள்விகள் இயற்றி எம்மைத் திருப்தி செய்பவர், உமது பக்தி ஆழமானது. குழந்தை இல்லா கவலை இனி உமக்கு தேவையில்லை. நானே உமக்கு குழந்தையாகப் பிறப்பேன். இவ்வுலக மக்கள் பூர்வாச்சாரியார்கள் அருளிய உபதேசங்களின் மகிமை புரியாமல், தங்களையே உயர்வாக எண்ணிக்கொண்டு வாழ்கின்றனர். அகந்தை கொண்டு தீமை பல புரிகின்றனர். எனவே, அவர்களைக் கடைத்தேற்ற நான் அவதாரம் எடுப்பேன். இனி நீர் ஊர் திரும்பலாம். உம் விருப்பம் விரைவில் நிறைவேறும்,'' என்றார்.
மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் கேசவாசாரியார் ஊர் திரும்பினார். ஓராண்டு கடந்தது. காந்திமதி அம்மையார் கர்ப்பவதியானார். கலியுகம் 4118, ஆங்கில ஆண்டு 1017, சித்திரை 12, வியாழன், திருவாதிரை, வளர்பிறை பஞ்சமியன்று அவதரித்தது அந்தத் தெய்வக்குழந்தை.
இதனிடையே, காந்திமதி அம்மையாரின் தங்கையான தீப்திமதிக்கும் ஆண்குழந்தை பிறந்தது. அக்காவின் குழந்தையைப் பார்க்க தங்கை தீப்திமதி ஸ்ரீபெரும்புதூருக்கு வந்தார். தங்கள் இருவருக்கும் ஆண்குழந்தை பிறந்ததில் அவர்களுக்கு பரம சந்தோஷம். தங்கைகளுக்கு குழந்தை பிறந்த செய்தியறிந்த பெரிய திருமலை நம்பி ஸ்ரீபெரும்புதூர் வந்தார். காந்திமதியின் குழந்தை லட்சுமணனின் அவதாரம் என்பது புரிந்தது. எனவே, குழந்தைக்கு "ராமானுஜன்' என்று பெயர் வைத்தார். "ராமனுக்கு இளையவன்' என்பது இதன் பொருள். தீப்திமதியின் குழந்தைக்கு கோவிந்தன் என பெயரிட்டார். இன்னும் சிலகாலம் கழித்து, தீப்திமதி பெற்ற மற்றொரு ஆண் குழந்தைக்கு "சிறிய கோவிந்தப் பெருமாள்' என்று பெயர் சூட்டினர்.
அக்காலத்தில், குழந்தைகள் பிறந்து நான்கு மாதம் கழிந்ததும், "சூரியனைப் பார்த்தல்' என்னும் சடங்கைச் செய்தனர். ராமானுஜனுக்கும், கோவிந்தனுக்கும் இந்த சடங்கு நடந்தது. பிறகு முதல் சோறு ஊட்டுதல், காது குத்துதல், மொட்டையடித்தல், கல்வி துவக்கம், உபநயனம் என வரிசையாக சடங்குகள் நடத்தப்பட்டன.
ராமானுஜருக்கு இளம்வயது முதலே கல்வியில் பேரார்வம். ஆசிரியர்கள் அவர் மீது கொண்ட அன்பிற்கு அளவில்லை. மகான்களுடன் பேசுவதையும், பழகுவதையும் அவர் மிகவும் விரும்பினார். அவர்களில் ஒருவர்
திருக்கச்சி நம்பி. இவர் தினமும் காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து பூவிருந்தவல்லி (பூந்தமல்லி) சென்று, அங்குள்ள பெருமாளை வழிபட்டு வருவார். இரண்டு ஊருக்கும் நடுவில் ஸ்ரீபெரும்புதூர் இருந்தது. ராமானுஜர் வீட்டைத் தாண்டித்தான் இவர் செல்ல வேண்டும். அவர் அந்தணர் அல்ல, வேளாளர் வகுப்பைச் சார்ந்தவர். ஆனாலும், அவர் பரந்தாமன் ஸ்ரீநாராயணனின் மேல் கொண்ட பக்தியால், அவரை ஊரே போற்றியது.
ஒருநாள், அந்த மகானை ராமானுஜர் பார்த்தார். அப்படி ஒரு தெய்வீகக்களை நம்பியின் முகத்தில்!
-தொடரும்
இந்த சமயத்தில் ஆளவந்தார் என்பவர், தான் ஆட்சிசெய்த ராஜ்ய பரிபாலனத்தை விட்டுவிட்டு, ஸ்ரீரங்கத்தில் தங்கி துறவியாக மாறிவிட்டார். அவரது சீடர் பெரியநம்பி.
பெருமாள் மீது ஆளவந்தார் இயற்றிய துதிகள் அருமையானவை. நாத்திகர்கள் கூட அவரது பாடலைப் படித்தால் பரவசத்தின் உ<ச்சிக்கு சென்று விடுவார்கள் என்றால், அதன் இனிமையைச் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை.
பெரியதிருமலை நம்பி என்பவரும் ஆளவந்தாரின் சீடராக இருந்தார். இவர் ஆளவந்தாரை விட வயதில் மூத்தவர் என்றாலும், அவரைக் குருவாக ஏற்றுக் கொண்டார். பெரியதிருமலை நம்பிக்கு காந்திமதி, தீப்திமதி என்று இரண்டு தங்கைகள் இருந்தனர். அவர்களில் பெரிய தங்கை காந்திமதியை, ஆசூரி கேசவாசாரியார் என்பவருக்கு திருமணம் செய்து வைத்தார். தீப்திமதியை, அகரம் என்ற கிராமத்தில் வசித்த கமலநயனப்பட்டர் திருமணம் செய்து கொண்டார்.
இவர்களின் திருமணத்தை நடத்திய பிறகு, நிம்மதியடைந்த பெரியதிருமலை நம்பி, எந்நேரமும் பெருமாளின் திருவடிகளையே எண்ணி தியானத்தில் ஆழ்ந்து கிடந்தார். ஆசூர் கேசவாசாரியாரும் காந்திமதியும் இல்லற வாழ்வை நீண்டகாலம் மகிழ்ச்சியாகக் கழித்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால், இவர்களுக்கு குழந்தை பாக்கியம் இல்லை. தம்பதிகளுக்கு இது பெரும் மனக்குறையாக இருந்தது.
தெய்வத்திடம் முறையிட்டால் குறைகள் தீரும். அதிலும் வேள்விகள் இயற்றுவதில் சிறந்த கேசவாசாரியாருக்கு எந்த தெய்வத்திடம் குறையைச் சொல்லலாம் என யோசித்த போது, "விருந்தாரண்யம்' என்று அக்காலத்தில் அழைக்கப்பட்ட பெருமாள் ஸ்தலம் நினைவில் வந்தது. திருவல்லிக்கேணி என்ற குளத்தின் கரையில் அது அமைந்திருந்தது. அந்த குளத்தின் பெயர் தான் இன்றைக்கு அவ்வூருக்கு அமைந்து விட்டது. ஆம்...அது தான் சென்னை திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி பெருமாள் கோயில்.
அங்கு சென்று அவர்கள் மகப்பேறு குறித்த வேள்விகளைச் செய்தனர். இதன் பிறகு, கேசவாசாரியார் ஓய்வெடுக்க ஓரிடத்தில் அமர்ந்தார். கண்களைச் சுழற்றவே தூங்கி விட்டார். அப்போது, பார்த்தசாரதி பெருமாள் கனவில் வந்தார்.
""கேசவா! நீர் ஒழுக்கசீலர், வேள்விகள் இயற்றி எம்மைத் திருப்தி செய்பவர், உமது பக்தி ஆழமானது. குழந்தை இல்லா கவலை இனி உமக்கு தேவையில்லை. நானே உமக்கு குழந்தையாகப் பிறப்பேன். இவ்வுலக மக்கள் பூர்வாச்சாரியார்கள் அருளிய உபதேசங்களின் மகிமை புரியாமல், தங்களையே உயர்வாக எண்ணிக்கொண்டு வாழ்கின்றனர். அகந்தை கொண்டு தீமை பல புரிகின்றனர். எனவே, அவர்களைக் கடைத்தேற்ற நான் அவதாரம் எடுப்பேன். இனி நீர் ஊர் திரும்பலாம். உம் விருப்பம் விரைவில் நிறைவேறும்,'' என்றார்.
மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் கேசவாசாரியார் ஊர் திரும்பினார். ஓராண்டு கடந்தது. காந்திமதி அம்மையார் கர்ப்பவதியானார். கலியுகம் 4118, ஆங்கில ஆண்டு 1017, சித்திரை 12, வியாழன், திருவாதிரை, வளர்பிறை பஞ்சமியன்று அவதரித்தது அந்தத் தெய்வக்குழந்தை.
இதனிடையே, காந்திமதி அம்மையாரின் தங்கையான தீப்திமதிக்கும் ஆண்குழந்தை பிறந்தது. அக்காவின் குழந்தையைப் பார்க்க தங்கை தீப்திமதி ஸ்ரீபெரும்புதூருக்கு வந்தார். தங்கள் இருவருக்கும் ஆண்குழந்தை பிறந்ததில் அவர்களுக்கு பரம சந்தோஷம். தங்கைகளுக்கு குழந்தை பிறந்த செய்தியறிந்த பெரிய திருமலை நம்பி ஸ்ரீபெரும்புதூர் வந்தார். காந்திமதியின் குழந்தை லட்சுமணனின் அவதாரம் என்பது புரிந்தது. எனவே, குழந்தைக்கு "ராமானுஜன்' என்று பெயர் வைத்தார். "ராமனுக்கு இளையவன்' என்பது இதன் பொருள். தீப்திமதியின் குழந்தைக்கு கோவிந்தன் என பெயரிட்டார். இன்னும் சிலகாலம் கழித்து, தீப்திமதி பெற்ற மற்றொரு ஆண் குழந்தைக்கு "சிறிய கோவிந்தப் பெருமாள்' என்று பெயர் சூட்டினர்.
அக்காலத்தில், குழந்தைகள் பிறந்து நான்கு மாதம் கழிந்ததும், "சூரியனைப் பார்த்தல்' என்னும் சடங்கைச் செய்தனர். ராமானுஜனுக்கும், கோவிந்தனுக்கும் இந்த சடங்கு நடந்தது. பிறகு முதல் சோறு ஊட்டுதல், காது குத்துதல், மொட்டையடித்தல், கல்வி துவக்கம், உபநயனம் என வரிசையாக சடங்குகள் நடத்தப்பட்டன.
ராமானுஜருக்கு இளம்வயது முதலே கல்வியில் பேரார்வம். ஆசிரியர்கள் அவர் மீது கொண்ட அன்பிற்கு அளவில்லை. மகான்களுடன் பேசுவதையும், பழகுவதையும் அவர் மிகவும் விரும்பினார். அவர்களில் ஒருவர்
திருக்கச்சி நம்பி. இவர் தினமும் காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து பூவிருந்தவல்லி (பூந்தமல்லி) சென்று, அங்குள்ள பெருமாளை வழிபட்டு வருவார். இரண்டு ஊருக்கும் நடுவில் ஸ்ரீபெரும்புதூர் இருந்தது. ராமானுஜர் வீட்டைத் தாண்டித்தான் இவர் செல்ல வேண்டும். அவர் அந்தணர் அல்ல, வேளாளர் வகுப்பைச் சார்ந்தவர். ஆனாலும், அவர் பரந்தாமன் ஸ்ரீநாராயணனின் மேல் கொண்ட பக்தியால், அவரை ஊரே போற்றியது.
ஒருநாள், அந்த மகானை ராமானுஜர் பார்த்தார். அப்படி ஒரு தெய்வீகக்களை நம்பியின் முகத்தில்!
-தொடரும்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக